#فصل_دوم_ارام_من #پارت223 جوری که فقط خودم و خودش بشنویم گفت: کابوس زنم و دنیا هر شب مهمون خوابمه فکر نکن کارایی که کردی رو فراموش میکنم عامل بدبختی من تویی چند لحظه تو چشاش زل زدم و بدون کلمه ای ،حرف، پاشدم و رفتم طبقه ی بالا.......... از زبان حلما لباسام رو پوشیدم و آماده رو تخت نشستم کاش حداقل اون اشکای لعنتی ولم میکردن هر کار می کردم بند نمیومدن در باز شد و وحید اومد تو نگاهی به سر تا پام انداخت. وقتی دید حاضرم گفت: پاشو بریم. دو دل بودم می ترسیدم باهاش برم وقتی متوجه تردیدم شد با لبخند اومد جلوم زانو زد موهام رو از صورتم کنار زد و گفت از هیچی نترس