_

یلدایِ‌ من‌ آن‌ شب‌ است‌ که‌ در شهرِ نجـف شصت ثانیه بیشتر نام حیــدر ببرم .

ء/ هرشب ِعمرم به یادت اشک میریزم ولی؛ بعد ِحافظ خوانی ِشب‌های یلدا بیشتر . .

‏شب‌ ها می‌بُری و صبح خودتو گره می‌زنی به کار و مشغله‌های ناتموم ، انگار نه انگار جونتو جا گذاشتی .

الحمدالله الذی خلق الزهرا ؛

کاش میدانستی برای داشتنت ؛ دلی را به دریا زدم که از آب واهمه داشت .

دیگر چیزی مرا آزار نمی‌دهد ، من خودِ دردم . . .

بغض کردیم و حسودان جهان شاد ‌شدند .

پشتمان حرف زیاد است؟ فدای سرمان حرف بی ربط نباید که ببندد پرمان .

نمی‌دونم چطور باید بگم بی‌جنبه‌اید‌ ، نمی‌شود برایتان‌ مرد .

منِ آب در گلو شکسته را بگذارید به جهنم !

درد داریم که تا این موقع شب بیداریم ورنه هر آدم عاقل سرشب می‌خوابد .

او مرحم است، اگر دیگران زخم میزنند..

من‌ به‌ جای‌ تمامِ‌ کلماتی‌ که‌ نتوانستم‌ با تو حرف‌ بزنم‌ گریه‌ کرده‌ام‌ . . .

کوهِ صبرم من ولی از غصه می‌دانم شبی ، بی‌گمان این غم مرا آخر زِ دنیا می‌برد .

منو میگی؟ زیاد دلتنگ می‌شدم قدیما ؛ الانم میشم ، یجوری که بوی دلتنگی بده لباسام ! ولی تا حالا واسه هیچ‌کس از زورِ دلتنگی گریه نکرده بودم ، عینِ بچه‌ای که اسباب بازیش رو گرفته باشن از دستش به زور . هق هق نکرده بودم ! تا همین چند دقیقه پیش ؛ یهو وسطِ یه فیلم خنده‌دار ، یادم افتاد چقدر تو نیستی این روزا ، چقدر من تا فرقِ سرم ، دلتنگم این شبا . چقدر ندارمت . چقدر دلتنگ‌ترت شدم ! دلتنگ اون روزایی که نمی‌فهمیدم دارم چه خاطراتِ کشنده‌ای رو میسازم . من قدیما زیاد دلتنگ می‌شدم اما ، اما فقط واسه توعه که گریه کردم و هیچ‌کس نفهمید ! برای روزایی که نبودی*

_

اینجا هیچ کس شبیه حرف هایش نیست اما تو تفسیر دقیق چشم هایت بودی . _مسافر ۱:۲۰ .

مارا از جان دادن نترسانید از جان عزیزتر‌ داشتیم که رفت . . .

شوریده‌‌ مغزم ، منگ و درس‌‌‌گریز .‌‌ باشه ، باشه حق با ملت ‌‌‌بپندارید ، ما دیوانه‌‌ایم بپندارید ، عقل‌هایمان شبیه شما نیست ، نیست ، نی‌س‌س‌ت، نیسس‌ت .

ما‌نیاز‌داریم‌کسی‌باشه‌ ؛ که‌سکوتمونُ‌ بشنوه‌ .

لطفا‌نزدیکِ‌عزیزانِ‌ما‌نشوید‌ ، واز‌آنها ‌دوری‌کنید‌ . مُردیم‌از‌بس‌‌غیرتی‌شدیم‌ .‌ اه‌ممنو‌ن‌ . .

خداحافظی آنقدر دردناک است که خدا در انتهای نماز سلام میخواهد .

من اشک آرزو می‌کنم برات ، نه تو غم ، تو اوج خنده .

هرکی مرا دید تو را نفرین کرد .

اگر آشفته‌ات کردند ، یعنی لایقِ وصلی . . . به او نزدیک تر هستی زمانی که پریشانی !

بنشین و فقط شاهد ویرانیِ ما باش .

جمالت را نمیبینم ؛ خیالت میکشد امّا .

دلِ من هرگز برایت تنگ نشد ، دل که سهل است تمام وجودم از نبودت درد می‌کند . . .

عشق قلیانی‌ست با طعم خوش نعنا دو سیب ؛ می‌کشی آزاد باشی ، مبتلاتر می‌شوی .