اگر روزی غمگین روبه‌روی تو ایستادم ، فکر نکن که چه ضعیف و کم‌توان هستم ، به این فکر کن که من تو را امن دیدم و روی تو حساب کردم که روی غمگینم را نشانت دادم .

اگر می پرسی از  حالم ، دقیقا مثل بیروت است . لبم آواز می‌خواند ، دلم انبار باروت است .

گفته بودند که عاشق بشوی می‌میری ! اولین تجربه ام بود چه می‌دانستم . . .

تا حالا به کلمه‌یِ نرو توجه کردید ؟ خیلی قشنگه ، شمارو نمیدونم ولی بیشترِ خداحافظی‌هایِ من ، بخاطرِ شنیدنِ این کلمه بود ، اینجوریِ که میگم ببخشید من باید برم تا [ نرو ، بمون ] رو بشنوم .

این نیز بگذرد ، اما متاسفانه تا بگذرد ما را با قمه‌اش تکه‌تکه خواهد کرد !

با آدمای زندگی‌تون بد رفتار میکنید دل می‌شکنید ، و به اون آدم حس ناکافی بودن میدید ، بعد چجور مسلمونی هستین که فکر میکنید نماز و عبادت و زیارت و بقیه اعمال‌تون به درگاه خدا قبوله ؟ عجب دنیایی عجب . . .

آدم یهو غریبه نمیشه ، بعد از تمام دفعاتی که ازتون ناراحت شد و اجازه دادید ناراحت بمونه غریبه میشه .

هرکس گره افتاده به کارش خبر کنید ، روضه به‌ نامِ مادرِ سقایِ کربلاست .

وقدمناكِ بين يدي حاجاتِنا يا أم البنين . . .

شده است رفیق روز و شبم ؛ دلتنگی را می‌گویم ! همراهم از خواب برمی‌خیزد ، در کلاس درس کنارم می‌نشیند و گاه قدری وجودم را غرق خود می‌کند که به خود می‌آیم و صندلی را بدون دبیر می‌بینم ! خیابان را باهم قدم میزنیم . باهم چای میخوریم ؛‌ در سکوتِ کافه همنشینی می‌کند با من ؛ ثانیه به ثانیه روز را کنارهم طی می‌کنیم اما به هنگامِ شب ، گویی یکی می‌شویم به‌ اتفاق و اگر بنگری ، می‌بینی که دلتنگی من است و من دلتنگی !

من در نبودنت جان دادن را بارها جان دادم .

ته مانده‌ی من است ، مراعات کنید .