هرکس گره افتاده به کارش خبر کنید ، روضه به‌ نامِ مادرِ سقایِ کربلاست .

وقدمناكِ بين يدي حاجاتِنا يا أم البنين . . .

شده است رفیق روز و شبم ؛ دلتنگی را می‌گویم ! همراهم از خواب برمی‌خیزد ، در کلاس درس کنارم می‌نشیند و گاه قدری وجودم را غرق خود می‌کند که به خود می‌آیم و صندلی را بدون دبیر می‌بینم ! خیابان را باهم قدم میزنیم . باهم چای میخوریم ؛‌ در سکوتِ کافه همنشینی می‌کند با من ؛ ثانیه به ثانیه روز را کنارهم طی می‌کنیم اما به هنگامِ شب ، گویی یکی می‌شویم به‌ اتفاق و اگر بنگری ، می‌بینی که دلتنگی من است و من دلتنگی !

من در نبودنت جان دادن را بارها جان دادم .

ته مانده‌ی من است ، مراعات کنید .

_

یلدایِ‌ من‌ آن‌ شب‌ است‌ که‌ در شهرِ نجـف شصت ثانیه بیشتر نام حیــدر ببرم .

ء/ هرشب ِعمرم به یادت اشک میریزم ولی؛ بعد ِحافظ خوانی ِشب‌های یلدا بیشتر . .

‏شب‌ ها می‌بُری و صبح خودتو گره می‌زنی به کار و مشغله‌های ناتموم ، انگار نه انگار جونتو جا گذاشتی .

الحمدالله الذی خلق الزهرا ؛

کاش میدانستی برای داشتنت ؛ دلی را به دریا زدم که از آب واهمه داشت .

دیگر چیزی مرا آزار نمی‌دهد ، من خودِ دردم . . .