🔴 #سوال: «هر کس مژده حلول ماه ربیع الأول را به من بدهد من مژده بهشت را به او می‌دهم» ؛ آیا این حدیث صحیح است؟
🔻 #پاسخ:
🔹همزمان با پایان یافتن ماه صفر و حلول ماه ربیع الأول شاهد رواج یک باور غلط هستیم که بیشتر در شبکه‌های مجازی منتشر می‌شود، با این مضمون که پیامبر فرموده است: «هر کس خروج از ماه صفر را به من اطلاع دهد، اهل بهشت است»!
🔻اما اصل واقعه و حدیث چیست؟
🔹این روایت در شأن یکی از بهترین صحابه پیامبر اعظم ابوذر غفاری است که به دلیل رواج آن باور غلط، محور حدیث به کلی فراموش شده است.
🔻این حدیث از کتاب معانی الاخبار (النص/۲۰۴) و همچنین کتاب علل الشرایع شیخ صدوق (ج۱/ص۱۷۵) بیان شده است.
🔹سلسله سند این روایت به صحابی بزرگوار عبدالله بن عباس منتهی می‌شود که وی اصل واقعه را این‌گونه توصیف می‌کند:
"روزی پیامبر صلی الله علیه و آله به همراه تعدادی از اصحابشان در مسجد قبا نشسته بودند، رسول خدا فرمود: اولین کسی که الان بر شما وارد می‌شود، مردی از اهالی بهشت است!
🔹 برخی از اصحاب تا این سخن را شنیدند، برخاسته و از مسجد خارج شدند تا دوباره وارد شده و اولین کسی باشند که بهشت بر او واجب می‌شود، پیامبر متوجه شده و به بقیه اصحاب که نزد ایشان بودند، فرمودند: اکنون جماعتی در حال سبقت گرفتن از یکدیگر، بر شما وارد می‌شوند، (ولی از میان آنها) کسی که پایان یافتن ماه آذار (معادل خرداد و در آن زمان معادل ماه صفر) را بر من بشارت بدهد، اهل بهشت است.
🔹 آن جماعت برگشتند و وارد شدند و این بار ابوذر نیز همراه‌شان بود، پیامبر به آنها فرمود: ما در کدام یک از ماه‌های رومی هستیم؟ ابوذر گفت: یا رسول الله! ماه آذار به پایان رسیده است.
🔹پیامبر (ص) فرمودند: ای اباذر! من این مسأله را می‌دانستم، ولی دوست داشتم قوم من بدانند که تو مردی از اهالی بهشتی و چطور این‌گونه نباشد، در حالی که تو بعد از من به دلیل محبتت به اهل بیتم، از حرم من طرد (تبعید) می‌شوی، تنها زندگی می‌کنی و تنها می‌میری."
🔹درواقع این حدیث برای فضیلت اباذر نقل شده نه برای بهشتی شدنِ هرکس که خبر حلول ماه ربیع الأول را بدهد!!
🔻 دوستان عزیز بهتر است در مواجهه با روایاتی که در فضای مجازی مطرح می‌شود و به گونه‌ای منطبق بر عقل و منطق نیست، مانند همه تولیدات سمعی و بصری فضای مجازی با دیده تردید و تأمل بیشتر نگریسته شود و قبل از بازنشر با مشورت کارشناسان خبره از میزان صحت حدیث مطمئن شد.
🖌 #محمدصادق_سلطانزاده_بشرویه
#بهار_مهدوی
✨﷽✨
#شبهات_فاطمیه
✍در روضه ها میگویند فرزند سقط شده حضرت زهرا(س) پسر بوده و نامش نیز محسن گذاشته شده است. در آن زمان پیش از بدنیا آمدن بچه چگونه میدانستند پسر بوده یا دختر که نامگذاری کرده اند؟
#پاسخ
آن کودک را پیامبر گرامی که با وحی الهی در ارتباط بود به نام محسن نام نهاده بودند. در روایتی حضرت علی(ع) فرمود:"فرزندان خودرا قبل از آنکه متولد شوند نام نهید واگر نمی دانید پسر است یا دختر انان را به اسامی نام نهید که مشترک بین دختر وپسر است... چرا که رسول الله محسن را قبل از آنکه متولد شود نام نهاد"
📚الکافی، ج6 ص18
پیامبر گرامی نیز به تصریح قرآن و روایات فراوانی در کتب عالم به علم غیب بود.خداوند می فرماید:"عالم الغیب او است وکسی را بر غیبش آگاه نمی سازد مگر رسولانی که آنها را برگزیده است"( جن 26 و27)
مُسلم و دیگران روایت کرده اند که حذیفه می گوید:"پیامبر به من علم گذشته واینده را اموخت"
📚صحیح مسلم،ج5 ص410 ح22
🖤اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ🖤
🏴 أللَّہُمَ؏َـجِّڸْ لِوَلیِڪَ ألْفَـرَج بحق حضرت زینب سلام الله علیها
#بهار_مهدوی
🖤@Excerpt🖤
⁉️چرا هرکس بر امام حسین (ع) بگرید بهشت بر او واجب می‌شود؟ این عدالت است؟
#پاسخ
با در نظر گرفتن مجموعه روایات در این موضوع به این نتیجه می‌رسیم، گریه‌ای برای ورود به بهشت مؤثر است که از روی معرفت و محبت باشد، نه از روی احساسات صرف.
✅نکته مهم
یک آیه و یا یک روایت را به تنهایی نمی‌شود انتخاب و آن را معیار عمل قرار داد.
بلکه باید این حدیث را در کنار سایر احادیث بگذارد تا به یک جمع بندی درستی برسد، براین اساس به برخی از احادیثی که ما را برای رسیدن به یک دیدگاه صحیح کمک می‌کنند اشاره می‌کنیم.
1. امام صادق (ع) فرمود: از شیعیان ما نیست آن که با زبانش بگوید ما را دوست مىدارد و از ما پیروى مىکند، ولى در رفتارها و نشانه ها با ما مخالفت می‌کند، شیعیان ما کسانى هستند که با زبان و دل با ما موافق باشند و از آثار ما پیروى کنند، و مانند ما رفتار کنند.
2. پیامبر (ص) فرمود: شفاعت من به کسى که نماز خود را سبک بشمارد نمىرسد، به خدا سوگند، چنین شخصی کنار حوض کوثر بر من وارد نمىشود.
3. برای تأثیر گذاری گریه دست کم دو شرط اساسی وجود دارد.
گریه باید از روی معرفت و محبت باشد، لذا می‌بینیم مردم کوفه و شام - همان کسانی که به نحوی در شهادت امام حسین (ع) دست داشتند- نیز زمانی از روی احساسات، گریه می‌کنند.
الف. از حذیم بن شریک اسدىّ روایت شده است؛ زمانی که امام سجاد (ع) را همراه با زنان از کربلا وارد کوفه کردند، زنان کوفه زارى کنان، گریبان چاک زده و مردان هم با آنان مىگریستند، زین العابدین (ع) بیمار بود، پس به آوازى ضعیف و آهسته گفت: اینان بر ما گریه مىکنند پس ما را که کشت؟
✅شرط مهم
گریه باید مخلصانه و همراه با پیروی در گفتار و رفتار از اهل بیت (ع) باشد
امام صادق (ع) فرمود: خدا را معصیت کنى و اظهار محبّت او نمائى؟! بجانت قسم که این در میان کارها بسى عجیب است! اگر دوستیت صادقانه مىبود اطاعتش می کردى! که بی شکّ فرد محبّ مطیع و فرمانبردار محبوب است.
📚روضة الواعظین ج 2، ص 319
📚الإحتجاج على أهل اللجاج، ج 2، ص 303 و 304،
#بهار_مهدوی
#پرسش
توطئه منصور دوانیقی برای قتل جانشین امام صادق(علیه السلام) چگونه خنثی شد؟
#پاسخ
هنگام شهادت امام صادق(علیه السلام) منصور دوانیقى، خلیفه مشهور و ستمگر عباسى، دراوج قدرت و تسلط بود.
منصور کسى بود که براى تثبیت پایه هاى حکومت خود، انسان هاى فراوانى را به قتل رسانید. او در این راه نه تنها شیعیان، بلکه فقها و شخصیت هاى بزرگ جهان تسنن را نیز که با او مخالفت مى ورزیدند، سخت مورد آزار قرار مى داد، چنانکه «ابوحنیفه» را به جرم اینکه برضد او به پشتیبانى از «ابراهیم» (پسر عبدالله محض، و رهبر قیام ضدّ عباسى در عراق) فتواداده بود، شلاق زد، و به زندان افکند!()
✔️امام کاظم(علیه السلام) پس از وفات پدر، در سن بیست سالگى با چنین زمامدار ستمگرى روبرو گردید که حاکم بلا منازع قلمرو اسلامى به شمار مىرفت.
✔️منصور وقتى که توسط «محمد بن سلیمان» (فرماندار مدینه) از درگذشت امام صادق(علیه السلام) آگاه شد، طى نامه اى به وى نوشت:
✔️اگر جعفر بن محمد شخصى را جانشین خود قرار داده، او را احضار کن و گردنش را بزن!
طولى نکشید که گزارش فرماندار مدینه به این مضمون به بغداد رسید:
✔️جعفر بن محمد ضمن وصیتنامه رسمى خود، پنج نفر را به عنوان وصى خود برگزیده که عبارتند از:
1- خلیفه وقت، منصور دوانیقى!
2- محمد بن سلیمان(فرماندار مدینه و خود گزارش دهنده!).
3- عبدالله بن جعفر بن محمد(برادر بزرگ امام کاظم).
4- موسى بن جعفر(علیه السلام).
5- حمیده(همسر آن حضرت!).
✔️فرماندار در ذیل نامه کسب تکلیف کرده بود که کدام یک از این افراد باید به قتل برساند؟!
✔️منصور که هرگز تصور نمى کرد با چنین وضعى روبرو شود، فوق العاده خشمگین گردید و فریاد زد: اینها را نمى شود کشت!
البته این وصیت نامه امام یک حرکت سیاسى بود؛ زیرا حضرت صادق(علیه السلام) قبلاً امام بعدى و جانشین واقعى خود یعنى حضرت کاظم(علیه السلام) را به شیعیان خاص و خاندان علوى معرفى کرده بود، ولى از آنجا که از نقشه هاى شوم و خطرناک منصور آگاهى داشت، براى حفظ جان پیشواى هفتم چنین وصیتى نموده بود.
#الـٰلّهُمَ_عجــِّلِ_لوَلــیِّڪَ_اَلْفــَرَجْ
#بحق_حضࢪٺ_زینب_کبری_سلام_الله_علیها
#بر_چهره_دلگشای_مهدی_صلوات
#اَلّلهمَ_صَلِّ_عَلی_مُحمَّد_وَ_آلِ_مُحمَّد_وَ_عَجِّل_فَرَجهُم
#بهار_مهدوی
@Excerpt
#پرسش
توطئه منصور دوانیقی برای قتل جانشین امام صادق(علیه السلام) چگونه خنثی شد؟
#پاسخ
هنگام شهادت امام صادق(علیه السلام) منصور دوانیقى، خلیفه مشهور و ستمگر عباسى، دراوج قدرت و تسلط بود.
منصور کسى بود که براى تثبیت پایه هاى حکومت خود، انسان هاى فراوانى را به قتل رسانید. او در این راه نه تنها شیعیان، بلکه فقها و شخصیت هاى بزرگ جهان تسنن را نیز که با او مخالفت مى ورزیدند، سخت مورد آزار قرار مى داد، چنانکه «ابوحنیفه» را به جرم اینکه برضد او به پشتیبانى از «ابراهیم» (پسر عبدالله محض، و رهبر قیام ضدّ عباسى در عراق) فتواداده بود، شلاق زد، و به زندان افکند!()
✔️امام کاظم(علیه السلام) پس از وفات پدر، در سن بیست سالگى با چنین زمامدار ستمگرى روبرو گردید که حاکم بلا منازع قلمرو اسلامى به شمار مىرفت.
✔️منصور وقتى که توسط «محمد بن سلیمان» (فرماندار مدینه) از درگذشت امام صادق(علیه السلام) آگاه شد، طى نامه اى به وى نوشت:
✔️اگر جعفر بن محمد شخصى را جانشین خود قرار داده، او را احضار کن و گردنش را بزن!
طولى نکشید که گزارش فرماندار مدینه به این مضمون به بغداد رسید:
✔️جعفر بن محمد ضمن وصیتنامه رسمى خود، پنج نفر را به عنوان وصى خود برگزیده که عبارتند از:
1- خلیفه وقت، منصور دوانیقى!
2- محمد بن سلیمان(فرماندار مدینه و خود گزارش دهنده!).
3- عبدالله بن جعفر بن محمد(برادر بزرگ امام کاظم).
4- موسى بن جعفر(علیه السلام).
5- حمیده(همسر آن حضرت!).
✔️فرماندار در ذیل نامه کسب تکلیف کرده بود که کدام یک از این افراد باید به قتل برساند؟!
✔️منصور که هرگز تصور نمى کرد با چنین وضعى روبرو شود، فوق العاده خشمگین گردید و فریاد زد: اینها را نمى شود کشت!
البته این وصیت نامه امام یک حرکت سیاسى بود؛ زیرا حضرت صادق(علیه السلام) قبلاً امام بعدى و جانشین واقعى خود یعنى حضرت کاظم(علیه السلام) را به شیعیان خاص و خاندان علوى معرفى کرده بود، ولى از آنجا که از نقشه هاى شوم و خطرناک منصور آگاهى داشت، براى حفظ جان پیشواى هفتم چنین وصیتى نموده بود.
#الـٰلّهُمَ_عجــِّلِ_لوَلــیِّڪَ_اَلْفــَرَجْ
#بحق_حضࢪٺ_زینب_کبری_سلام_الله_علیها
#بر_چهره_دلگشای_مهدی_صلوات
#اَلّلهمَ_صَلِّ_عَلی_مُحمَّد_وَ_آلِ_مُحمَّد_وَ_عَجِّل_فَرَجهُم
#بهار_مهدوی
@Excerpt