eitaa logo
تنها راه نجات "فینال زمان"
1.2هزار دنبال‌کننده
12.2هزار عکس
10.5هزار ویدیو
217 فایل
به نام خدا "تنها راه نجات" اطاعت از رهبری ست همه ما دنبال #آرامش و لذت در زندگی هستیم ،زندگی یعنی مدیریت تمایلات و علاقه ها. #دین یعنی برنامه جامع برای مبارزه با هوای نفس. @Zahrali313_9 مدیر @Monji72 کسب و کار مواسات http://basalam.com/kmovasat
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ به‌مناسبت عید مبعث، به شرح حدیثی از امام علی(ع) درباره مبعث رسول خدا(ص) توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی اشاره می‌کنیم: 💠امیرالمؤمنین (سلام‌الله‌علیه) می‌فرماید: آن ‌‌وقتی که پیغمبر شد و خدای متعال نبیّ اکرم(ص) را مبعوث به رسالت کرد، دنیا تاریک بود؛ «وَ الدُّنیا کاسِفَةُ النّورِ ظاهِرَةُ الغُرور»؛ جهان بشریّت در تاریکی بود، مشحون و سرشار از غرور بود. غرور یعنی ؛ انسان خودش را در یک وضعی تصوّر کند و توهّم کند، و در واقع این‌‌جور نباشد؛ دنیا در یک ‌چنین وضعی بود. قرآن هم فلسفه‌ی وحی الهی را این قرار می‌دهد: «لِیُخرِجَکُم مِنَ الظُّلُماتِ اِلَى النُّور»؛ بشریّت را از ظلمات خارج کند، وارد کند. خب، ظلمات آن دوره تا حدود زیادی در تاریخ منعکس است؛ چه در خود محیط جزیرة العرب و مکّه و آن حول‌‌و‌حوش که خرافه بود، جهل بود، بی‌رحمی بود، خشونت بود، بی‌عدالتی بود، زورگویی بود، زندگی پست بود، گرسنگی بود؛ و چه در دنیای متمدّن آن روز. شما [اگر] نگاه کنید به دو نقطه‌ی اساسی تمدّن بزرگِ آن روز، یعنی ایرانِ آن روز و روم، این تاریکی و ظلمت را در آنجا هم مشاهده می‌کنید. در این دو هم خرافات بود، ظلمات بود، تبعیض بود، بی‌عدالتی بود، بی‌رحمی نسبت به ضعفا بود. در ایران پادشاهی که به‌ نام عدالت معروف است ــ همین انوشیروانی که معروف به عادل است ــ در یک‌روز چندین هزار انسان را به‌قتل رساند به‌عنوان اینکه اینها مثلاً مَزدَکی هستند، دین دیگری دارند؛ چند‌هزار نفر را در یک‌روز از بین برد؛ این یک نمونه است. در امپراتوری روم، پادشاه ــ این نِرون معروف ــ مادرش را کشت، همسرش را کشت، شهر را آتش زد. این‌جوری بودند: وَ الدُّنیا کاسِفَةُ النّورِ ظاهِرَةُ الغُرور. [پس اینها] مخصوص جزیرة‌‌العرب نبود؛ همه‌ی این‌جوری بود. در یک‌ چنین شرایطی خورشید طلوع کرد.
✳️ به‌مناسبت عید مبعث، به شرح حدیثی از امام علی(ع) درباره مبعث رسول خدا(ص) توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی اشاره می‌کنیم: 💠امیرالمؤمنین (سلام‌الله‌علیه) می‌فرماید: آن ‌‌وقتی که پیغمبر شد و خدای متعال نبیّ اکرم(ص) را مبعوث به رسالت کرد، دنیا تاریک بود؛ «وَ الدُّنیا کاسِفَةُ النّورِ ظاهِرَةُ الغُرور»؛ جهان بشریّت در تاریکی بود، مشحون و سرشار از غرور بود. غرور یعنی ؛ انسان خودش را در یک وضعی تصوّر کند و توهّم کند، و در واقع این‌‌جور نباشد؛ دنیا در یک ‌چنین وضعی بود. قرآن هم فلسفه‌ی وحی الهی را این قرار می‌دهد: «لِیُخرِجَکُم مِنَ الظُّلُماتِ اِلَى النُّور»؛ بشریّت را از ظلمات خارج کند، وارد کند. خب، ظلمات آن دوره تا حدود زیادی در تاریخ منعکس است؛ چه در خود محیط جزیرة العرب و مکّه و آن حول‌‌و‌حوش که خرافه بود، جهل بود، بی‌رحمی بود، خشونت بود، بی‌عدالتی بود، زورگویی بود، زندگی پست بود، گرسنگی بود؛ و چه در دنیای متمدّن آن روز. شما [اگر] نگاه کنید به دو نقطه‌ی اساسی تمدّن بزرگِ آن روز، یعنی ایرانِ آن روز و روم، این تاریکی و ظلمت را در آنجا هم مشاهده می‌کنید. در این دو هم خرافات بود، ظلمات بود، تبعیض بود، بی‌عدالتی بود، بی‌رحمی نسبت به ضعفا بود. در ایران پادشاهی که به‌ نام عدالت معروف است ــ همین انوشیروانی که معروف به عادل است ــ در یک‌روز چندین هزار انسان را به‌قتل رساند به‌عنوان اینکه اینها مثلاً مَزدَکی هستند، دین دیگری دارند؛ چند‌هزار نفر را در یک‌روز از بین برد؛ این یک نمونه است. در امپراتوری روم، پادشاه ــ این نِرون معروف ــ مادرش را کشت، همسرش را کشت، شهر را آتش زد. این‌جوری بودند: وَ الدُّنیا کاسِفَةُ النّورِ ظاهِرَةُ الغُرور. [پس اینها] مخصوص جزیرة‌‌العرب نبود؛ همه‌ی این‌جوری بود. در یک‌ چنین شرایطی خورشید طلوع کرد.