#صحیفه_بخوانیم #دعا_در_حق_خود_و_دوستانش 🔰 فرازی از پنجمین دعای صحیفه سجادیه (۹) 🍃🍃🍃   🔸 اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ قِنَا مِنْكَ وَ احْفَظْنَا بِكَ وَ اهْدِنَا إِلَيْكَ‏ 🔹 بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را از خشم خود دور نگه‏دار و در پناه خود بدار. ما را به خود راه نماى‏ 📚 صحیفه سجادیه، دعای پنجم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🍃🍃🍃 @Fahma_KanoonTaha

📖 #تحدیر (تندخوانی) جزء هشتم قرآن کریم با صوت استاد معتز آقایی @Fahma_KanoonTaha

#دعاى_روز_هشتم_ماه_رمضان بسم الله الرحمن الرحیم ❇️ اَللّـهُمَّ ارْزُقْنى فیهِ رَحْمَهَ الاَْیْتامِ، وَاِطْعامَ الطَّعامِ، وَاِفْشآءَ السَّلامِ، وَصُحْبَهَ الْکِرامِ، بِطَوْلِکَ یا مَلْجَاَ الاْمِلینَ ✳️ خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزى نسبت به یتیمان و خوراندن طعام و به آشکار کردن سلام و هم نشینى با کریمان به فضل و کرمت اى پناه آرزومندان @Fahma_KanoonTaha

🌹شرح دعای روز هشتم ماه مبارک رمضان 🌹آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) @Fahma_KanoonTaha

🌹راهکارهای زندگی موفق در جزء هشتم قرآن کریم @Fahma_KanoonTaha

📩 هدایت قرآنی 🔻 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هدایت قرآن به یک منطقه‌ی محدودی از زندگی بشر اختصاص ندارد؛ یعنی این جور نیست که قرآن در یک بخشی انسان را هدایت کند و در یک بخش دیگری از مواردِ مورد نیاز زندگی بشر، بی‌اعتنا عبور بکند. از عروج معنوی انسان بگیرید تا مسئله‌ی اداره‌ی جوامع انسانی... ماه رمضان ماه قرآن است و حقّاً میتوان در این ماه از هدایت قرآنی بهره برد. ۱۴۰۰/۰۱/۲۵ 🌙 #بهار_قرآن @Fahma_KanoonTaha

باید در جست‌وجوی حقیقت بود و این متاعی است که هر کس به‌راستی طالبش باشد، آن را خواهد یافت و در نزد خویش نیز خواهد یافت... •شهید سید مرتضی آوینی• @Fahma_KanoonTaha

🌹زندگے معــبر است؛ وَ نه مقـــرّ ... "شهیـــد آوینے"🌹 @Fahma_KanoonTaha

پيامبر(ص) در کلامی تأمل‌برانگيزی درباره #غربت_اسلام مي‌فرمايند: إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً کَمَا بَدَأَ فَطُوبَى‏ لِلْغُرَبَاءِ...؛ اسلام با غربت شروع شد و در آينده باز به غربت خواهد رسيد پس خوشا به حال غريبان! اعلام الدين، ص ۲۷۹ @Fahma_KanoonTaha

غريب کيست؟ پس از آنکه پيامبر کرم(ص) فرمودند: «إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً کَمَا بَدَأَ فَطُوبَى‏ لِلْغُرَبَاءِ...»؛ از ايشان سوال شد، غريبان چه کساني هستند؟ حضرت در پاسخ فرمودند: الذين يحيون ما امات الناس من سنّتي [۱] آنها کساني هستند که آن چه را مردم از حکمت و سنت من ميرانده اند، زنده مي گردانند. يعني کساني که به احياي سنت هاي رسول خدا در جامعه مي پردازند در حاليکه مردم آن سنت ها را رها کرده اند، در چنين موقعيتي مومنين براي رفع غربت دين تلاش مي کنند و همين تلاش بر غربت مومن مي افزايد. رسول الله در ادامه ميفرمايند: الذين يصلحون اذا فسد الناس... آنان که پيوسته در همه امورشان به سوى صلاح و درستى حرکت مى ‏کنند، در زمانى که مردم به خاطر جاذبه ‏هاى شيطانى در همه جهات زندگى خويش به جانب فساد و معصيت و گناه و لذت ‏هاى نامشروع قدم برمي دارند. امام صادق عليه اسلام نيز در کلام بلندي غربا را چنين توصيف مي کند: أنَّ رضاالله و طاعته و نصيحته لاتُقبل و لايوجد و لاتُعرف الا في عباد غرباء [۲] رضايت، طاعت و نصيحت خدا، اصلاً نزد کسي غير از غربا پيدا نمي‌شود. غربا خدا را حقيقتاً عبادت مي‌کنند. اصلاً کسي نمي‌تواند بندگي خدا را بکند مگر غربا. بعد مي‌فرمايد: اخلا من الناس سِخريّا کما ينهون من المنکرات؛ [۳] گروهي از مردم، اينها (غربا) را مسخره مي‌کنند چون نهي از منکر مي‌کنند. با وجود آنکه مومنان در نهايت محبت و با رعايت شرايط و انتخاب بهترين راهها سعي در دوري ديگران از اشتباه دارند اما همين نهي از منکر نيز موجب غربت ايشان ميگردد. امام صادق (ع) در ادامه ميفرمايد: واعلم رَحِمَک الله لاتنال محبه الله الّا ببغض کثير من الناس؛ [۴] بدان، خدا تو را رحمت کند که محبت خدا نمي‌رسد به کسي مگر با بغض عده زيادي از مردم (مؤمنان ضعيف). اگر بخواهيد مؤمن قوي باشيد به بغض کثير من‌الناس مبتلا مي‌شويد و غريب خواهيد شد. امام صادق (ع) مي‌فرمايند: ثمرۀ اين غربت، محبت‌الله است. کسي به چنين غربتي مبتلا شود، خدا به او مهر مي‌ورزد. غربت مومن جز در انس با خدا برطرف نمي گردد در طريق هدايت، تنهايي و غربت، يک سنت رايج الهي براي مؤمنان است. مؤمن از اين تنهايي و غربت وحشت نمي‌کند. زيرا مؤمن با جمعيت از غربت بيرون نمي‌آيد بلکه با خدا از غربت درمي‌آيد. اميرالمومنين (ع) در وصف مومن ميفرمايد: لَا يَثِقُ بِغَيْرِ رَبِّهِ غَرِيبٌ وَحِيدٌ جَرِيدٌ حَزِينٌ يُحِبُّ فِى اللَّهِ وَ يُجَاهِدُ فِى اللَّهِ [۵] مومن به غير خداي خويش تکيه نمي کند، غريب و يکتا و اندوهگين(حزن قلبي) است، براى خدا دوستى مي کند و در راه خدا جهاد مي نمايد. مومن غربت خويش را سرمايه مناجات قرار ميدهد، انيس و مونس حقيقي او خداست. اگر همه عالم راهي را بروند و راه خدا، راه ديگري باشد او راه خدا را مي‌رود. مؤمن غريب با غربت به قربةً الي‌الله مي‌رسد. در فرزي از دعاي مشلول بدين مضمون اشاره دارد: يَا صَاحِبَ کُلِّ غَرِيبٍ يَا مُونِسَ کُلِّ وَحِيدٍ ۱. حليةالابرار، ج ۲، ص ۶۹۵ ۲. روضة الکافى، ص ۵۶، حديث ۱۷ ۳. همان ۴. همان ۵. اصول کافى، ج ۳، ص ۳۲۱ @Fahma_KanoonTaha

اوج مظلوميت و غربت اسلام نيز در آخرالزمان اتفاق مي افتد. پيامبر اکرم(ص) در روايتي دوران آخرالزمان را چنين توصيف مي نمايند: روزگاري خواهد آمد که دين خدا تکه تکه خواهد شد. سنت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنت باشد، شخصيت هاي بزرگ در نزد آنها حيله گر خوانده مي شوند و اشخاص حيله گر در نزد مردم، با شخصيت و وزين خوانده شوند. مومن در نزد آنان حقير و بي مقدار مي شود و فاسق به پيش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پليد و گستاخ و بي ادب و زنانشان بي باک و بي شرم و بي حيا شوند، پناه بردن به آنها خواري و اعتماد به آنان ذلت و درخواست چيزي از آنها نمودن، جامه درويشي به تن کردن و مايه بيچارگي و ننگ است. ايشان در ادامه ميفرمايند: زماني بر مردم بيايد که هر کس دين خويش را به سختي حفظ کند. دينداري شان بسان کسي ماند که آتش در دست خود نگه دارد. از علي بن ابي طالب(ع) درباه آخرالزمان سوال شد: آيا در آن زمان مومناني وجود دارند؟ حضرت فرمود: آري. باز پرسيده شد: آيا از ايمان آنان بر اثر فتنه ها چيزي کاسته مي شود؟ فرمود: نه، مگر آن مقدار که قطرات باران از سنگ خارا بکاهد اما آنان در رنج بسر برند. امام صادق(ع) سختي مومنان در آخر الزمان را چنين تشريح مي نمايد: «در آن زمان مي بيني که پيروان همه اديان تحقير مي شوند و حتي هر کس که يک فرد ديندار را دوست داشته باشد. مردم ارتباط با او را تحريم مي کنند و او را از خود مي رانند.» [۱] لذا در دعای شکواييه که سفارش شده هر روز در آخرالزمان بخوانيد مي‌فرمايد: «اللهم نشکو اليک فَقدَ نبينا و غببة ولينا و قِلّة عددنا و کثرة عدونا...» پس يکي از وجوه غربت آخرالزمان، قلّت عدد و زيادي دشمنان و گسيختگي امت اسلام و پراکندگي مسلمانان است و در اين ميان تنها يک عده مؤمنان حقيقي هستند که آنان غربا هستند. اما تجلي غربت در آخر الزمان وجود نازنين امام زمان(عج) است. اميرالمؤمنين عليه السلام درباره غربت حضرت مهدي (عج) ميفرمايد: صاحب اين امر (غيبت) تنها و يگانه و غريب است. [۲] سزاست اگر مومنين در غربت ولي خويش ندبه جدايي و تنهايي سر دهند؛ أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ أَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِيعَةِ أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْکِتَابِ وَ حُدُودِهِ أَيْنَ مُحْيِي مَعَالِمِ الدِّينِ وَ أَهْلِهِ کجاست آن ذخيره براى تجديد فريضه ‏ها و سنّت ها، کجاست آن برگزيده براى بازگرداندن دين و شريعت، کجاست آن آرزو شده براى زنده‏ کردن قرآن و حدود آن، کجاست احياگر نشانه‏ هاى دين و اهل دين. ۱. بشاره الاسلام، ص ۱۳۲ ۲. مکيال المکارم، ج ۱، ص ۱۲۹ @Fahma_KanoonTaha