إِيّاك اَنْ تَكُونَ مِمّنْ يَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَيَاْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ؛ امام ‎#حسين (ع) فرمودند: مبادا از كسانى باشى كه از گناه ديگران بيمناكند، و از كيفر گناه خود آسوده خاطرند.

بعد مرحله ایمان است؛ اَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ، لا يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ إِلا بَكَى؛ امام حسین قتبل العبره است و مجلس اشک به پا میکند تا این جلسات ایمان سنجی باشد برای شیعیان، اگر برای #حسین گریه کردند مومن هستند وگرنه هنوز وارد وادی ایمان نشدند...

این ها قطره ای از جملات امام حسین بود که براتون بافهم ناقصم ترجمه کردم، دنیایی از معارف ناب در اختیار ماست و ما سرگردانیم، آب در کوزه و ما... هنوز به قول آن عارف سالک چند مرحله بعد ایمان به مقام محسنین میرسیم که قرآن میفرماید: إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ؛ هنوز محسنین هم به رحمت اصلی وصل نیستند و قریب و نزدیک هستند، میدانی چقدر راه تا آن مقامات است؟! میگویند وصال حقیقی در این آیه سوره حج و مرحله #اِخبات است؛ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ، الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ ...؛ اینکه حضرت امیر آه میکشد تعارف نیست، حقیقتی است که ما از آن غافلیم:  آهِ مِن قِلَّةِ الزادِ ، و طُولِ الطَّريقِ ، و بُعدِ السَّفَرِ ، و عَظيمِ المَورِدِ.  آه از كمى توشه و درازى راه و دورى سفر و عظمت مقصد، خلاصه ی همه ی معارف است. یعنی من دستم خالیه و قراره وارد آخرتی شوم که بی نهایت سال است و برای این سفر طولانی هیچ توشه ای ندارم و گرفتار چندسال زندگی زودگذر دنیوی شدم و آخرت بی نهایت را فراموش کردم. اینجاست که نقش امام #حسین و دستگیری او مهم است، اگر او به دادمان نرسد پیشاپیش باختیم... سعی میکنم کمتر اینگونه صحبت کنم و این مطالبو بیشتر برای خودم و خلوت خودم ضروری میدانم ولی امشب شب خاصی است ، کمی بی ادبی کردم و وارد وادی بزرگان معرفت شدیم، امید است همین چند خط را هم ببخشند چون من یکی میلیون ها سال نوری با این معارف ناب فاصله دارم و این حرفها اندازه ی دهن امثال من نیست. شب خاصی است، دعامون کنید.. فقط یه چیزی؛ حسین جان ما تو هرچی دروغ گفته باشیم در اینکه دوست داریم صادق بودیم، به قول ما ترکها من حسین آدین اوز آدیمنان قاباخ اورگشمیشم، یعنی من اسم شما را قبل اسم خودم یاد گرفتم... جان مادرت در این وانفسا دستمونو رها نکن. سن اوشاخلیخدان عشقیمسن آقا❤️ .

زهیر عثمانی بود؛ طرفدار عثمان و به غلط قائل بودند که حضرت امیر ، عثمان را کشته و بخاطر همین از مولا متنفر بودند. امام حسین از او هم ناامید نشد و زهیر را دعوت کرد و با هنر گفتگو او را تبدیل کرد به حضرت زهیر. زهیر به مقامی رسید که امام زمان (عج) در زیارت ناحیه مقدسه، از وفاداری و ایثارش این‌گونه تجلیل کرده است: «السَّلامُ عَلی زُهَیْرِ بْنِ الْقَیْنِ الْبَجَلِیِّ، الْقائِلِ لِلْحُسَیْنِ وَقَدْ اذِنَ لَهُ فِی الانْصِرافِ: لا وَاللَّهِ لا یَکُونُ ذلِکَ ابَداً، اتْرُکُ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اسیراً فِی یَدِ الَاعْداءِ وَانْجُو! لا ارانِیَ اللَّهُ ذلِکَ الْیَوْمَ»؛ «سلام بر زهیر بن قین بَجَلیّ، کسی که وقتی امام حسین (علیه‌السلام) به او اجازه بازگشت داد، به حضرت عرض کرد: به خدا سوگند، نه، هرگز چنین نخواهد شد. آیا فرزند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) را اسیر در دست دشمنان رها کرده، خود را نجات دهم؟ خدا آن روز را به من ننماید.» مکتب ‎#حسین انسان ساز است و این هنر را دارد که از لجن زار یکی رو بیاره بیرون و به حضرت تبدیل کند. ✔️ #شیخ_فرهاد | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/1246560365Ca5e65155c1