4⃣8⃣📌سابقه روضه خوانی به چه زمانی بر می گردد؟ 👈پاسخ 1️⃣ کلمه «روضه خوانی»، حدود پانصد سال قبل، وقتی به کار می‌رفت، مقصود از آن، خواندن کتاب «روضه الشهدا» نوشته مرحوم کاشفی بود، ولی امروزه در زبان فارسی به معنای ذکر مصیبت های اهلبیت به ویژه امام حسین علیه‌السلام است. 2⃣ باید دقت کرد که «روضه خوانی» یک اصطلاح فارسی است و نباید انتظار داشت در دوران امامان علیهم السلام چنین اصطلاحی رایج باشد. 3⃣ اگر مقصود از روضه خوانی، همان ذکر مصائب امام حسین علیه السلام و دیگر اهل بیت است، از دوران حضرت آدم علیه السلام چنین چیزی رایج بوده است و پیامبران الهی با شنیدن ذکر مصائب امام حسین علیه السلام برای ایشان گریه کرده اند.(ر.ک: کتاب خصائص الحسینیۀ) 4⃣ در دوران خود امامان علیهم السلام نیز، آن بزرگواران برای امام حسین علیه السلام مجلس عزا به پا می کردند و به شاعرانی که در عزای ایشان، شعر می سرودند و اینگونه به ذکر مصائب امام حسین علیه‌السلام می‌پرداختند، هدیه می دادند که یکی از آن شاعران، دعبل خزاعی بود. (ر.ک: عیون اخبار الرضا (ع)، ج2، ص263) 5⃣ نخستین کتابی که به ذکر حوادث عاشورا پرداخت و بدین ترتیب مصائب آن روز را بیان کرد، کتاب «وقعۀ الطف» از ابی مخنف در قرن دوم هجری قمری بوده است یعنی حدود 13 قرن قبل. این کتاب امروزه با عنوان «نخستین گزارش مستند از نهضت عاشورا» ترجمه شده است. 6⃣ چنانکه گفته شد، کلمۀ «روضه خوانی» در زبان فارسی با انتشار کتاب «روضۀ الشهدا» در زبان فارسی باب شد. نویسندۀ این کتاب، ملاحسین واعظ کاشفی (متوفای 910ق) است. این کتاب، به ذکر مصائبی پرداخته که گاه سند معتبری ندارند. افرادی که از روی این کتاب، به ذکر مصائب اهل بیت می پرداختند را «روضه خوان» نامیدند و این اصطلاح رایج شد، ولی امروزه، کلمه «روضه خوانی» به معنای خواندن کتاب یادشده نیست. 7⃣ امروزه، این کتاب چندان مورد اعتنای روضه خوانان نیست و منابع معتبری در بیان مصائب اهل بیت علیهم السلام منتشر شده است که اثر یادشده را تقریباً از یادها برده است. یکی از جدیدترین آن کتاب ها، کتاب «مقتل جامع سید الشهدا علیه السلام» است. 8⃣حاصل آنکه، سابقه روضه خوانی _ به معنای ذکر مصائب امام حسین علیه‌السلام _ به دوران حضرت آدم علیه السلام برمیگردد و سیره مستمر امامان علیهم السلام بوده است. ✅برای پیوستن به کانال «یادداشت های اعتقادی» از لینک زیر وارد شوید: #روضه_خوانی https://eitaa.com/Faryab110

0⃣4⃣2⃣📌آیا صحیح است که سابقه روضه خوانی به پانصدسال قبل برمیگردد و به همین دلیل یک بدعت به شمار می رود؟ ✍️پاسخ 1️⃣ کلمه «روضه خوانی»، حدود پانصد سال قبل، وقتی به کار می‌رفت، مقصود از آن، خواندن کتاب «روضه الشهدا» نوشته مرحوم کاشفی بود، ولی امروزه در زبان فارسی به معنای ذکر مصیبت های اهلبیت به ویژه امام حسین علیه‌السلام است. 2️⃣ باید دقت کرد که «روضه خوانی» یک اصطلاح فارسی است و نباید انتظار داشت در دوران امامان علیهم السلام چنین اصطلاحی رایج باشد. 4️⃣ در دوران امامان علیهم السلام، آن بزرگواران برای امام حسین علیه السلام مجلس عزا به پا می کردند و به شاعرانی که در عزای ایشان، شعر می سرودند و اینگونه به ذکر مصائب امام حسین علیه‌السلام می‌پرداختند، هدیه می دادند که یکی از آن شاعران، دعبل خزاعی بود. (ر.ک: عیون اخبار الرضا (ع)، ج2، ص263) 5️⃣ نخستین کتابی که به ذکر حوادث عاشورا پرداخت و بدین ترتیب مصائب آن روز را بیان کرد، کتاب «وقعۀ الطف» از ابی مخنف در قرن دوم هجری قمری بوده است یعنی حدود 13 قرن قبل. این کتاب امروزه با عنوان «نخستین گزارش مستند از نهضت عاشورا» ترجمه شده است. 7️⃣ امروزه، کتاب «روضۀ الشهدا» چندان مورد اعتنای روضه خوانان نیست و منابع معتبری در بیان مصائب اهل بیت علیهم السلام منتشر شده است که اثر یادشده را تقریباً از یادها برده است. یکی از جدیدترین آن کتاب ها، کتاب «مقتل جامع سید الشهدا علیه السلام» است. 8️⃣حاصل آنکه، سابقه روضه خوانی _ به معنای ذکر مصائب امام حسین علیه‌السلام _ به دوران حضرت آدم علیه السلام برمیگردد و سیره مستمر امامان علیهم السلام بوده است. #شبهات_محرم #روضه_خوانی ✅کانال یادداشت های اعتقادی 🆔@faryab110