🔴بحث «حجاب اجباری» را چگونه ببینم؟ 🔺در حال حاضر بحران پوشش اذهان بسیاری را در کشور درگیر کرده و اختلاف دیدگاه و عملکرد درمورد آن به یک مساله جدی برای جمهوری اسلامی تبدیل شده که سال های زیادی را برای حل آن از دست داده ایم؛ تا جایی که عده ای آن را جزء مسائل لاینحل به حساب می آورند. 🔹این مساله چند سالی ست در قالب دو قطبی #حجاب_اجباری و #آزادی_پوشش نمود پیدا کرده. معتقدم در بحث حجاب اجباری، زمین بحث توسط «دیگران» برای ما طراحی و مهندسی شده و در ادامه انفعال و بی برنامگی، موجب شده چالش پوشش در کشورمان تنها تحت این عنوان دیده شود. پس ما حتی برای اثبات غلط بودن این مدل نگاه به ماجرا هم ناچاریم از زمین آنان بگذریم. 🔹مدافعان آزادی حجاب دو دسته اند؛ دسته ی اول صریح و علنی خود را مخالف دین و نظام اسلامی معرفی می کنند که از آنان بابت این صراحت واقعا ممنونیم. چراکه برای اثبات ادعایشان دست به دامن دستکاری اولیات دینی نمی شوند. 🔹دسته ی دوم اما #روشنفکر_دینی هستند یعنی مدعی اسلامند و معتقدند حاکمیت حق الزام افراد جامعه به حجاب را ندارند. 🔹روی سخن این نوشته با دسته ی دوم است. ابدا قصد ندارم اتهام یا برچسبی را در نوشتارم به این دسته وارد کنم چراکه نه نیت خوانم و نه نتیجه ای بر آن مترتب می دانم. غرض نقد یک دیدگاهِ مطرح است. استدلال های این طیف متعدد است و هرکدام از منظری به بحث ورود می کنند؛ ✅برخی می گویند منظور امام خمینی حجاب برای همه زنان نبوده ✅یا اشاره می کنند که ارزش فعل اخلاقی به انتخابی، آگاهانه و داوطلبانه بودن آن است ✅یا قیاس می کنند اجبار محکوم به شکست است چه اجبار حجاب جمهوری اسلامی چه اجبار به بی حجابی جمهوری فرانسه ✅یا ادعا می کنند الزام حکومتی حجاب نظر همه مراجع نیست ✅یا به سراغ مبانی رفته می گویند اصلا اجبار و سلطه جویی شیوه شیطان است و شیوه الهی اختیار؛ پس اجبار به حجاب شیوه ای الهی نیست ✅بخش زیادی هم معتقدند در جامعه ای که اختلاس و دزدی هست، پافشاری بر حجاب زنان به عنوان نماد جامعه اسلامی وهن مسلمانی ست 🔹خروجی همه این ورودها یکی ست؛ «جمهوری اسلامی در سیاست فرهنگی حجاب الزامی شکست خورده و دلیل شکستش، همین قید اجبار بوده و بس.» 🔹در مرور استدلالات آنان مشکلات مبنایی متعددی به چشم اهل فن می آید و بنظر می رسد روشنفکران دینی مدافع آزادی حجاب یا دچار ضعف مبانی دینی هستند یا برای اثبات مدعایشان ناچار به خلط و مغلطه در اولیات دین شده اند. برخی هم مخاطب را لایق بیان مبانی استدلالشان ندیده و فقط پله ی آخر را می گویند. 🔹اینجا مجال مرور نقد استدلال ها نیست. اما به یک نکته ی اساسی اشاره می کنیم که به قضاوت درست کمک شایانی می کند. وجه مشترک اکثر نظریات مدافع آزادی حجاب، بی توجهی به تفکیک دو لایه ی بحث است. یک لایه بحث این است که آیا استاندارد پوشش مدنظر حاکمیت باید به صورت قانون الزامی معین شود؟ و لایه دوم اینکه ابزار حاکمیت برای التزام عملی افراد به این قانون چه باید باشد؟ 🔹لایه ی نخست بحث محل تشریح جایگاه قانون حجاب در چارچوب حاکمیتی و هویتی نظام اسلامی ست و لایه دوم جایگاه آسیب شناسی پیوست های اجرا و الزام قانون حجاب در کشور. 🔹قوانین اسلام درحکومت اسلامی نقش هویتی و حیثیتی دارند. چه عدالت و امنیت باشد چه حجاب اسلامی. هرکدام از این ها ارکان هویتی ساختار حکومت اسلامی هستند که اگر لنگ بزنند کل آن صدمه می خورد. آشفتگی و بی هویتی و سردرگمی در حوزه پوشش جامعه از نشانه های شکست سیاست های فرهنگی یا حداقل بی حاصل بودن بخش زیادی از برنامه های نهادهای فرهنگی پرطمطراق است. این مساله بهانه ای شده که اصل قانون حجاب جمهوری اسلامی زیر سوال برود و عامل پیاده شدن عده زیادی از مردم از قطار انقلاب اسلامی و آغاز دودستگی و خط کشی و گسل های اجتماعی معرفی شود. ✅اگر پیوست های اجتماعی و فرهنگی و سیاست گذاری های دقیق آموزشی ضمن اجرای قانون حجاب رعایت نشده، مقصر اصل قانون است؟ ✅اگر تغذیه فرهنگی و فکری جامعه مطابق با تهاجم فرهنگی و تغییر مقتضیات زمان نبوده ایراد کلمه اجبار است؟ ✅اگر ندانم کاری ها و برخوردهای جاهلانه و افراطی، زدگی و لجبازی و کینه آفریده، قانون حجاب را باید عامل گسل های اجتماعی معرفی کرد؟ 🔻تنها با تفکیک درست لایه های بحث است که می توان امید داشت بحث پیرامون آزادی یا تقنین حجاب به خروجی مفیدی برای حل چالش جامعه برسد. وگرنه مدام دور خودمان می چرخیم و از مفاهمه و نتیجه دور می شویم. 📝 #رها_عبداللهی ✅اینجا #فریاد_خوزستان را بشنوید: http://eitaa.com/joinchat/1933312000Cd6b376f134