ميخرم برجان خود درد و بلای روضه را ميكشم برصورتم دست شفای روضه را پيش تو آخر سياهی روسپيدم میکند دوست دارم پرچم بزم عزای روضه را كربلا قسمت نشد عيبی ندارد لاأقل ای خدا از ما نگيری كربلای روضه را نام تو آمد ميان، پس ميشود احساس كرد بوی سيب سرخ جاری درفضای روضه را مادرت با هر"حسين" ما به سينه میزند می نشيند ابتدا تا انتهای روضه را از بلا و از مريضی جسم و جانش بيمه است مطمئناً هر كسی خورده غذای روضه را مزه اش زير زبانش هست تا پايان عمر نوش جان كرده كسيكه قند و چای روضه را در قيامت ميشود محشور هر کس با كسی با خودت محشور كن ما بچه های روضه را نوكر نوشت: #یااباعبدالله.... من ڪه از شوق وصال حرمٺ لبریزم ظرف دلتنگیه من پر شده و سرریزم بهر امضا شدن خط بـراٺ حـــــرمٺ پشٺ این قافیه ها اشک روان میریزم صلي الله عليک يا سيدناالغریب يااباعبدالله الحسين السلام علی الشیب الخضیب 🏴🏴🏴🏴 من که از دوری تو سروروان محزونم از ره لطف وکرم ده براتم وکن مسرورم دور ی ودوستیت خیلی اسیرم کرده اخراین عشق جگرسوز زمین گیرم کرده ‌