#رمان_مدافع_عشق_قسمت1 #هوالعشـــق: یڪے از چشمانم را میبندم و با چشم دیگر در چهارچوب ڪوچڪ پشتدوربین عڪاسےامدقیق میشوم... هاله لبخندلبهایم را می پوشاند؛ سوژه امرا پیدا ڪردم. پسری با پیرهن شونیز سرمه ای ڪه یڪ چفیه مشڪے نیمے از بخش یقه و شانه اش راپوشانده. شلوار پارچهای مشڪےو یڪ ڪتاب قطور و به ظاهر سنگینڪهدردستداشت. حتم داشتم مورد مناسبـے برای صفحه اول نشریه مان با موضوع " تاثیر طالب و دانشجویان در جامعه " خواهد بود. صدا میزنم: _ قا یڪ لحظه... ببخشیدا عڪس العملـےنشان نمیدهےوهمان طور سربه زیربه جلوپیش میروی. یم ودوباره صدا میزنم با چندقدم بلندو سریع دنبالت میام: _ ببخشیییید... ببخشید با شمام با تردید مڪث میڪنے،مےایستےو سمت من سرمیگردانی اماهنوز نگاهت به زیراست. اهسته میگویـی : _ بله؟؟..بفرمایید دوربین رادر دستم تنظیم میڪنم... _ یڪ لحظه به اینجا نگاه ڪنید ) و به لنز اشاره میڪنم ) نگاهت هنوز زمین را میڪاود _ ولـے....برای چه ڪاری؟ _ برای ڪار فرهنگے، عڪس شما روی نشریه ما میاد. _ خـب چرا از جمع بچـه هـا نمینـدازیـد...؟ چرا انفرادی؟ با رندی جواب میدهم: _ بین جمع، شما، طلبه جذاب تری بودید... چشـــــمـهــای بــه زیـرت گـرد و چـهره ات درهم میشود. زیر هسـ ـ ـته چیزی میگویـی ڪه در جمالت"الالله اال الله"را بخوبـی میشنوم سـر میگردانــــــے و به سـرعتدور میشـوی،من مات تا به خود بجنبم تو وارد سـ ـ ـ ـاختمان حوزه میشوی... #سوژه_عکاسی_ام_فرار_کرد باحرص شالم را مرتچ و زیرلچ زمزمه میڪنم: چقدر بـےادب بود... *** یڪ برخوردڪوتاه و تنها چیزی ڪه درذهنم از تـو #طـلـبــه_بـی_ادب مــانــد، یــڪ چهره جدی،مو و محاسن تیره بود ... #سربازگمنام دختران‌فاطمی‌پسران‌علوی🌼✨