از ویژگی های خودبینی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: توجه و تمرکز بر ایده‌های خودشان و بی‌توجهی به دیگران فقدان همدردی در وجودشان نسبت به دیگران ناتوانی در درک نیازهای آدم‌های دیگر

خودبزرگ بینی نسبت دادن خوبى‏ها به خود و بدى و بدبختى‏ها به انبيا و دين، نشانه‏ى خودبينى و جهالت است. فَإِذا جاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قالُوا لَنا هذِهِ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُوا بِمُوسى‏ ... أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُون‏ ريشه ‏ى معصيت گاهى خودبرتربينى است. «أَ أَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِيناً»

خودبینی و اختلافات ريشه‏ ى اكثر اختلافات، هوس‏ها، حسدها و خودبينى‏ها است، نه جهل و ناآگاهى. «مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّناتُ»(بقره253)

اگر تعصب و خودخواهی باشد، علم هم نمی تواند هدایت کند.(بقره113)

3- خودباختگی(LACK OF SELF ESTEEM)( قلة الثقة بالنفس) واژگان مترادف ۱. هویت سوزی، خودفراموشی ۲. غیرستایی، بیگانه زدگی ۳. خودناباوری ۴. هراسیدگی، وحشتزدگی

«ریشه‌های خودباختگی» خودباختگی فرآیند عواملی درونی چون: غفلت، ضعف اراده و ایمان، ترس، جهل و دنیاگرایی است و البته تأثیرگذاری دیگران بر مبانی و معتقدات و ایجاد ضعف و انحراف در نظام آموزشی و تربیتی و در نظام اطلاع‌رسانی و رسانه‌ها و نیز تأثیرگذاری بر فرهنگ و ساختارهای اجتماعی به منظور مسخ شخصیت، تغییر و تبدیل و جابه‌جایی ارزش‌ها و ملاک‌های بنیادی، سلب اعتماد عمومی و استقلال فکری، ایجاد بحران‌های پی در پی فکری و اجتماعی، سست نمودن عزم و اراده ملی و در نهایت بیرون راندن اندیشه‌ها و الگوهای خود‌باور و خرد‌ورز از صحنه‌ی جامعه، در تحمیل خودباختگی نقش اساسی دارند.