به بهانه اجرای تئاتر «میان ماندن و رفتن» در اراک میان ماندن و رفتن... تئاتریست که از چند روز قبل اجرا، برایت شروع می‌شود. از آن جا که صلایت می‌زنند و تو می‌مانی که بروی یا نروی هنوز طعم گس تئاترهای تئاتر شهر تهران و اتلّوهای تکراری‌اش زیر زبانت است... با صد نهیب که اگر تئاتر پایتخت آن است، اینجا که... اما همچنان دل دل می‌کند دلت... میان ماندن و رفتن... شب اول ... نمی‌روی شب دوم... نمی‌روی شب سوم دیگر اما وقت رفتن است... می روی... با اکراه... با اما و اگر... رفتن... شاید اما برای دیدار عزیزی... تا دیدن تئاتری در گوشه‌ای از شهری صنعت‌زده و بی‌روح... اولش که می‌روی ... دوستی ... در پاسخ عذر دیرآمدنت می‌گوید باید خوانده شوی... و تو در دل چه ترکیبی از پاکی و ریا را می‌یابی... خدایا کدام را باور کنم... خواندن تو را؟ یا بوی گند ریای خود را؟ لختی که می‌نشینی... با همه تأخیرهای همیشگی همۀ برنامه‌های همه‌جا تئاتر شروع می‌شود و تو به ساعت که بسیار هم گذشته می‌نگری و به فکر فردای نیامده‌ای! کوتاه مدتی نمی‌گذرد که معلق می‌شوی در تعلیق داستان... که چقدرت جابر است؟ با جابر همراه می‌شوی... و داشته‌ها و دلهره‌هایت را یک‌یک کنار می‌گذاری... چیزی درونت به حرکت، تو را هل می‌دهد! که برو... میان ماندن و رفتن برو ... برو و نمان... عزم رفتن که کردی... می‌گذاردت سرِ سرِ دو راهی... که هر رفتنی که رفتن نیست و هر ماندنی که ماندن! رفتن به سوی حسین، رفتن است و دور شدن از حسین، ماندن ماندن در کنار حسین، ماندن است و رفتن از کنار حسین، رفتن می مانی که بروم یا نروم اگر بروم به کدام سو... و اگر بمانم در کدام مأمن؟ در گیر و دار رفتن و ماندن... راهنمایت صدای شش ماهۀ حسین(ع) می‌شود... دیگر تئاتر نیست... دیگر دیدن نیست... تو در بهشتی... چشمانت از دیدن آنچه بر صحنه می‌گذرد، خجل است... مسلم رفت و تو ماندی... جابر رفت و تو ماندی... علیِ اصغر رفت، تو ماندی... حسین هم رفت... نمی روی؟ هنوز چشمانت غرق خجلت است که... بازآفرینی گهواره! این بار برای مسلمِ نوزاد... راه را نشانت می‌دهد... و دست مریزاد بر این هنر هنری که اندیشه را ماندگار می‌کند هنری که از منبر بالاتر است و هنری که عقل را به حس تبدیل کرده است می‌دانی برادر... اگر دیده باشی تئاتر «میان ماندن و رفتن» را از هفت متعَلق ایمان پنج تایش درونت زنده می‌شود ایمان به الله، ایمان به غیب، ایمان به انبیا، ایمان به ملائکه و ایمان به آخرت کم است تا بگوئیم هنر یعنی این؟ «میان ماندن و رفتن» تئاتر صدر است و شغاف و قلب و فؤاد که هر چهارتای این ساحتهای وجودی انسان را... به سوی حضرت الله پرواز می‌دهد «میان ماندن و رفتن» تئاتر اسلام است و ایمان، ایقاظ و احسان همه اینها بماند، آخرش که خوشحال از بودنت در این شب و اینجا... قصد رفتن می‌کنی، به یاد حرف رفیقت می‌افتی خوانده شده بودی تا بدهی اشکهای محرمی‌ات را پرداخت کنی... دست مریزاد برادران و خواهرانم اجرتان با سیدالشهدا(ع) برادر کوچکتان مهدی تابنده مسئول اندیشکده فطرت 22 شهریور 1399 #تئاتر_میان_ماندن_و_رفتن #اندیشکده_فطرت @FetratArak