مقدمه صوتی بحث امشب اشاره به منشا سه گانه شبهات و اشکالات

شبهه اول چرایی عزاداری آنهم بعد از هزار و چهار صد سال ؛ چگونه عزاداری و گریه را توصیه میکنید در حالی که احادیث پیامبر و امامان به صبر در مصیب تاکید دارند و از نوحه و گریه نهی کرده اند

پاسخ شبهه اول پیامبر نحوه ی نوحه و گریه و عزاداری جاهلی را قبول نداشتند و آن را توأم با بی صبری ، کفر گویی و برخی رفتار نادرست میدانستند و از آن نهی می کردند اما خودشان فرهنگ جدیدی در عزاداری و نوحه در مواجهه با سوگ بستگان را تبیین فرموده اند اما افرادی از سر بی توجهی و عده ای از سر شیطنت تلقی نصفه نیمه از موضع دین نسبت به سوگواری دارند.[ خیال کرده اند اسلام با هر گونه گریه و عزا مخالف است] جالب اینکه در همان عصر پیامبر نیز چنین تلقی اشتباهی به وجود آمده بود وقتی پیامبر را در سوگ فرزندش ابراهیم، گریان دیدند با تعجب پرسیدند شما ما را به صبر در مصیب دستور میدهی اما خود در سوگ فرزند ت گریه میکنی؟! پیامبرفرمود: العين تدمع،و القلب يحزن،و لا نقول الا ما يرضى ربنا،و انا لفراقك يا ابراهيم لمحزونون قلب میسوزد و اشک جاری میشود اما سخنی که بر خلاف رضایت خداوند باشد بر زبان جاری نمیکنم.

ادامه پاسخ شبهه عزاداری در عصر امامان جالب اینکه همین شبهه در عصر امامان هم مطرح شده بود. امام سجاد علیه السلام سالیان متمادی ( طبق نقلی چهل سال) عزادار مصایب کربلا بود وقتی مورد اعتراض و سوال قرار گرفتند یک پاسخ قرآنی بیان فرمودند از امام سجاد (ع) دلیل گریه بسیارش را پرسیدند، فرمود: ملامتم نکنید. یعقوب یکی از فرزندانش را گم کرد و آن‌قدر گریست که نابینا شد، با آنکه یقین به مرگ او نداشت، ولی من در یک جنگ، شهادت چهارده نفر از خاندانم را دیدم. می‌پندارید که غم آنان از دلم می‌رود؟ کامل الزیارات،ص۲۱۳

شبهه دوم مگر نه این این است که امام حسین علیه السلام با شهادت پیروز شده است و به بهشت راه یافته است پس چرا برای این پیروزی خوشحالی نکنیم؟

پاسخ جالبی از علامه جعفری به این شبهه یکی از اشخاص که این شبهه را مطرح کرده مولوی است و علامه جعفری در انتقاد به شعر مولوی نکات ارزشمندی بیان کرده اند ایشان می فرمایند بله درست است که امام حسین با شهادت به شهادت ه ولی جلال الدین این حقیقت را هم می‌بایست در نظر بگیرد، که اگر این منطق صحیح باشد، که مردان الهی با کشته شدن رو به دیدار خدا می‌روند، پس جای شادی و سرور و وجد است، نه جای تأثر و گریه، این نتیجه را هم می‌توان گرفت که: کشندگان مردان الهی، خدمت بزرگی به آنان انجام می‌دهند، که قفس آنان را می‌شکنند و مرغ روحشان را به عالم ملکوت به پرواز در می‌آورند. سپس علامه جعفری تعدد نگاه را مطرح میکنند که حال و هوای امام حسین نسبت به عاشورا با حال و هوای دیگران را متفاوت میدانند 🔺آری امام حسین در ابتهاج وصول به سعادت است. 🔺فرشتگان و ارواح پاک بهشتی مات و مبهوت این جنایت عجیب بشر 🔺پیامبر که آنهمه حرمت اهل بیت و مقام امام حسین را بیان فرموده بود آیا از این اتفاق بهجت و سرور دارد یا نه از این ستم امت دل شکسته و محزون است؟ میتوان گفت مواجهه پیامبر و مومنان نگاه تک بعدی نیست بگه آنها نگاه جامعی دارند از طرفی وقتی به حماسه و مقام حسینی توجه میکنند یک نظر تحسین و سرور دارند اما وقتی به حرمت شکنی ها و بریده شدن سرها و دست ها توجه کنند اشک و حزن دارند

شبهه سوم چرا ده روز قبل از عاشورا عزاداری میشه؟ چرا حرکاتی مثل سینه زدن انجام میشه؟ چرا در حالیکه از برگزاری مجلس ختم در ایام کرونا نهی میشه اما برای مجالس عزای امام حسین تاکید میشه؟

پاسخ به شبهه سوم پاسخ به سوالات فوق و دهها سوال مشابه را در این توضیح ببیند؛ نداشتن فهم درست از مراسم محرم و عاشورا و مقایسه آن با مراسم فوت اشخاص زمینه ساز سؤالات فراوانی است . باید توجه داشته باشیم که مراسم محرم و عاشورا اینگونه نیست که صرفا یک عزاداری باشد 🔺مراسم محرم و عاشورا از نظری یک مراسم عبادی مثل نماز جماعت است چرا که شعائر دینی است . 🔺 مراسم محرم و عاشورا فریاد دفاع از حق و حقیقت است 🔺 مراسم محرم اعلام آمادگی برای همراهی با منقم اصلی امام حسین علیه السلام (حضرت مهدی عج) است 🔺 سخن آخر اینکه مراسم محرم چنانچه در شبهه قبلی اشاره شد با یک واقعیت چند جانبه مرتبط میباشد (بهجت و سرور برای پیروزی، تعظیم شعایر و مقدسات،اشک برای مظلوم،اشک برای شوق،اشک برای غم ، آمادگی برای انتقام و....) پس لطفا مراسم عاشورا را صرفا یک عزا و ماتم برای فوت یا کشته شدن تلقی نکنید تا برای همه این سؤالات پاسخ پیدا کنید

شبهه چهارم آیا بهتر نیست به جای خرج کردن بر مراسم عزاداری به اهداف امام حسین خرج کنیم؛ رفع فقر ، رشد فرهنگی و...

پاسخ شبهه چهارم اولا فراموش نکنیم هیچ فضیلتی را نباید جایگزین فضیلتی دیگر کرد. ثانیا همین مجالس معنویت آفرین، انگیزه ساز برای امور خیر می باشد اگر واقعا کسی درد فقرا را داشته باشد باید به مجالس حسینی تشویق کند که این مجالس به عنوان عناصر معنویت آفرین زمینه ساز انگیزه های معنوی برای کارهای خیر میباشد

با تشکر از استاد بزرگوار و همراهان گرامی

🇮🇷پایان نشست🇮🇷