«حماسه حضور» برای آنکه یادم بماند، لای کتاب نشانه گذاشته بودم، دست بر قضا، دستم به آن پیکان کاغذی برخورد کرد؛ یادت نرود که امروز مهمترین میدان، فضای مجازی است، این را من نمی گویم، آمارهای رسمی هم فریادشان‌ از گستردگی نقش فجازی در زندگی بشر امروز برآمده! همین انتخابات اخیر، نشان به آن نشان ما هست؛ حضور سربازان سیدعلی، برای تقویت سبد رای، فقط یک حماسه بود که دوباره تاریخ، برای ثبت آن دست به قلم شده! چشمانم را می بندم، با لبخند عمیقی به لحظه ای فکر می کنم که فرمانده از کار سربازان رضایت دارد؛ باز هم می خندم، اینبار برای لحظه های سوزناک آن نگون بختانی که به شوقِ شکستنِ میزان مشارکت، چه شبها که خواب را شوهر نداده بودند! اسمش را معجزه نمی گذارم، اما لطف خدا حقش است، آخر چطور می شود این رسم خدایی را محاسبه کرد که هشت شبکه فعال در شبانه روز، از جان و مال خود بدزدند، تا مردم ایران را از آرمان هایشان جدا کنند، تا با گلوی صاف کرده بگویند «ما که گفتیم هیچ انقلابی بیش از چهل سال عمر مفید ندارد» و مردم باز هم، برخلاف رسم طبیعت تاریخ، تغییر ماهیت وقایع را به آنان بیاموزند! این آمدن ها، قصه هزار و یکشب نیست، داستان جنگ ایرانیان و تورانیان نیست! ماجرا دارد، به عندربهم یرزقون ها اتصال دارد، به آن خون جوینده برای خدا ربط دارد… حرف را کوتاه کنم، حس تنهایی ما سال هاست تمام شده، هر شهید که از بین ما می رود، دست های بیشماری از ما را می گیرد، چه باکمان باشد، وقتی شهدا نگهدار این انقلاب اند! ✍🏻 فاطمه شکیب رخ #ایران_قوی #حماسه_حضور @Ghalamzani