دانشجو که باشی و پای مکتب استاد بنشینی، دیگر سن و سال اهمیتی چندان نمی یابد! زیرا که دانش، روح آدمی را جوان می کند و گاهی احساس می کنی، قالب وجودت، همان دانشجوی سال اولی گشته که برای نخستین بار، پا را فراتر از محیط مدرسه نهاده است… برخی خاطرات دوران آموزشی مقطع دکترا، گهگاهی خنده، بر لبانم می نشاند، مثل آن هنگامی که همکلاسی ارجمند ما تا گله شتران درب دانشگاه را مشاهد کرد، قالب عنوان و مقام را تهی نمود و همسو با کودک درون، یک عکس یادگاری ناب با موجودات استثنایی خداوند گرفت… بگذریم که صاحب این قلم سهمش از ساختمان دانشگاه در دوران لیسانس‌ نیز فراتر از دکترا نبود و همسایگی با یک گاو داری، از جمله موضوعات همیشه مهم خانواده‌ی ما بود که تا حس دانشگاه رفتن به بنده غلبه می کرد، مادر جان از آنور خانه، صدا می زد که ای دختر، مگر کجا می روی؛ کنار یک گاو داری رفتن که اینهمه آراستن و پیراستن ندارد!🤭 من باب مزاح عرض شد، بلکه تلخ لبخندی، مهمان همراهان ارزشمند کانال شود! ✍🏻فاطمه شکیب‌رخ #روز_دانشجو #خاطرات @Ghalamzaniii