«بدرود رمضان من» دانه های تسبیح که بر دست می چرخد، می دانیم که بالاخره به پایان می رسد! اما گاهی با پایان اذکار، تسبیح از دست رها نمی شود، زیرا که متبرک به تربت سید الشهداء بوده و نگه داشتن آن به ثواب نزدیک است! رمضان الکریم، چقدر به تسبیح و دانه هایش شبیه می ماند، در حالی که شمارش ایام، رو به پایان نهاده و هنوز بوی مستی تربت، در دستان ما باقی مانده، باید با آن وداع کنیم. در این میان آنان که روزه هایشان با عشق و ارادت به محضر اباعبدالله (ع) آمیخته گشته، حتی با هجرت رمضان، زنجیره ی اتصال به این روزهای فراموش نشدنی را رها نمی کنند. اصلا نیامده چرا اینقدر زود، آهنگ رفتن نواختی…مگر همین چند روز پیش نبود که ما را به مهمانی ات دعوت کردی و جان های مومنان را به عطر ماندنت، دلبسته نمودی! آه رمضان من، خود بگو، کجای عالم و در چه روزگاری می توان، این حال ضعیف و چشم بارانی دم افطار را که از ذره های نادیده ی عالم ماوراء، به جان ما نشسته، بدست آورد! اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ وَ مَحْزُونٍ عَلَیْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ‏ بدرود که هنوز فرا نرسیده از آمدنت شادمان بودیم و هنوز رخت بر نبسته از رفتنت اندوهناک. اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ کَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِکَ عَنَّا وَ کَمْ مِنْ خَیْرٍ أُفِیضَ بِکَ عَلَیْنَا بدرود که چه بدی‌ها که با آمدنت از ما دور شد و چه خیرات که ما را نصیب آمد. اَللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِی شَرَّفْتَنَا بِهِ وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّکَ لَهُ حِینَ جَهِلَ الْأَشْقِیَاءُ وَقْتَهُ وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ‏ بار خدایا، ما آشناى این ماهیم، ماهى که ما را بدان شرف و منزلت دادى و به برکت نعمت و احسان خویش روزه داشتنش را توفیق دادى، در حالى که مردمان شقى قدرش را نشناختند و از شور بختى خویش از فضیلتش، محروم ماندند. ✍🏻 فاطمه شکیب رخ #وداع_رمضان @Ghalamzaniii

عید فطر، همچون تیزری برای یوم الحساب است، گویی که خداوند اراده کرده، تا پرده ای از روز قیامت را، البته با طعم شیرینی هایش، برای ما شبیه سازی کند. در آن روز هم، پیشتازانی که بهتر از بقیه، دستورات بندگی را انجام داده اند و به قول معروف بامشان بیشتر بوده، حالشان خوب تر است. خدای مهربانم، ای پروردگاری که همیشه رحمتت بر خشم تو مقدم بوده «یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ». آنگونه مهندسی این عالم را بی نقص آفریده ای که حتی دلت نیامده، آن‌ وعده ی خشم روز جزا را اندکی به صحنه نمایش خلقت این عالم، اضافه کنی. پس تو با این لطف بی حساب، چگونه می خواهی، بندگانی را که عمری عادت به بخشش های بی انتهای تو دارند، در «یوم الفصل» به معرکه عذاب، مهمان کنی! کلا و حاشا که چنین خبری از تو به ما نرسیده است؛ ناز پرورانده ای و به لای پر قو بزرگمان کردی، هر سال از عمرمان را یک ماه، بر سر سفره ی رحمت و معرفتت، نشانده ای و اینک در آخر مهمانی، صله ی مان بخشانیدی! دست افتاده ی ما را گرفته ای، و‌ پناه روزهای بی کسی مان بوده ای. پس چگونه برای وعده ای نگران باشیم، که همیشه ما را، از مانند آن حفظ کرده ای! خوشا بر حال مهمانانی که قدر این فیض را چشیده اند و کوله بار آخرت خود را به توشه های معنوی آراسته اند. سپاس خدایی را که در ملک پادشاهی او، سفره ی رمضان الکریم، تاج بندگی را بر سر مومنان می نشاند. ✍🏻 فاطمه شکیب رخ #وداع_رمضان #عید_فطر مبارک #پیشنهاد_تماشا @Ghalamzaniii