از دوستان قدیمی آیت الله بهجت بود، روزی در تهران به دیدارش رفت، پرسید: «یادتان هست پنجاه و پنج سال قبل، نجف با هم در مدرسۀ سید بودیم؟» دوست بودیم، اگرچه هم‌درس نبودیم... شما پرواز کردید و ما را جا گذاشتید... اکنون که مهمان شما هستم، تا عنایت خاصی از امام رضا علیه‌السلام برای من نگویید، از اینجا نمی‌روم!» سرشان را پایین انداختند... بعد از کمی تفکر سرشان را بالا آوردند و گفتند: «یک‌بار که به حرم مشرّف شدم، حضرت مرا به داخل روضه نزدشان بردند؛ ده مطلب فرمودند, یکی این بود: «مگر می‌شود، مگر می‌شود، مگر ممکن است کسی به ما پناه آورد و ما او را پناه ندهیم؟!» #امام_رضا_جانم

آیت اللّٰه بهجت(ره): گاهی موانع بزرگی با يکبار مشهد رفتن از سر راه ما برداشته می‌شوند. او حجّت خدا و پناه شيعه است، آسمان و زمين و آنچه بين آن دو است، در اختيار امام رضا(؏) است. خود را قطره ای از دريای امامتش فرض کن تا محبّتش را نسبت به خود درک کنيد... یا #امام_رضا_جانم برای شفای بیمار مورد نظر ما دعا بفرمایید... 🤲