eitaa logo
۞قرارگاه ادبیات آیینی۞
114 دنبال‌کننده
5.5هزار عکس
584 ویدیو
188 فایل
‌‌ ✨﷽✨‌ ‌‌‌📜از ازل خیالِ حوصله‌ی بحر می‌پزیم تا شعر بتراود؛ زندگی در جریان باشد و عشق بر لحظه ها چیره گردد. آری... شعر، نبض زندگی است. ‌ 🍃🌺🍃
مشاهده در ایتا
دانلود
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش حضرت استاد بود.
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش حضرت استاد بود.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش حضرت استاد بود.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش استاد بود.
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش حضرت استاد بود.
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش حضرت استاد بود.
خـمِ گیســویِ تو تا دید گرفـتار مرا سوی‌خودمی‌کشداین حلقه‌ی دوّار مرا نوک مژگان زراندوز، که خون‌ریز دل است درّ و لعـلی دهـد از چشـم گهـر بار مرا تا سرانگشت‌هنرمند تو در این غزل است نقــشِ مـسـتی زند از عـالـم اسـرار مرا جرعه‌ای از لبِ نوشینِ تو در کامِ دلم عالمـی مـسـت ، برآرد ز دلِ نار مرا نغمه‌ای‌کزغم‌جانکاهِ‌تو برلب‌جاری‌است مـی‌کـشــاند به سـراپرده‌ی پنـدار مرا حسّ لبریزِ سحر با نفحاتِ دمِ صبح شـور باریده بر احوالِ شـرر بار مرا ۱۴٠۲/۱٠/۱۷ -❀ ⃟ ⃟✍️رشوند ﴿ ﴾ پی‌نوشت: هنگام سرودنِ این غزل، روح بیقرارم به شدّت مدهوش حضرت استاد بود.