برشی از سلسله یادداشت‌های استاد رحیم‌پورازغدی درباره‌ی شهید محسن فخری‌زاده؛ ◇دیشب به لطف یکی از دوستان، یادداشت‌هایی از شهید بنیانگذار، استاد فخری‌زاده را دیدم. پیش‌تر ندیده و نخوانده بودم. ◇دیشب هم نخواندم، بلعیدم و افسوس خوردم بر بزرگ‌مردی که جلوی بت‌های ما زانو نزد، بزرگ در «فیزیک» و «فلسفه علم» و بزرگ در انسانیت و معنویت، مجاهدی ناشناخته برای ما و کاملاً شناخته برای واشنگتن و لندن و تل‌آویو که او را پدر"تکنولوژی هسته‌ای" و مغز متفکر "هوافضا" نامیدند و کشتند. ده‌ها نقشه ترور او نقش بر آب شده بود. ◇روشن است که چرا مردم آن نظریه‌پرداز عمل‌گرا را قاسم سلیمانیِ «فیزیک هسته‌ای» خواندند. ◇شهادت فخری‌زاده، برای او «خیر» و برای ما «شر» بود، برای او قصه «پیله و پروانه» و برای ما غصه «ماندن میان درودیوار» است، و محرومیت از مردی که ندانستیم چه حقی بر امنیت و پیشرفت ایران دارد. شهید #محسن_فخری‌زاده