eitaa logo
قصه های کودکانه
34.5هزار دنبال‌کننده
2.5هزار عکس
917 ویدیو
324 فایل
قصه های زیبا،تربیتی و آموزنده کودکانه 🌻مطالب کانال را با ذکر آدرس کانال ارسال نمایید 🌻ارتباط باما: @admin1000 🌸 کانال تربیتی کودکانه 👇 @ghesehaye_koodakaneh کتاب اختصاصی کودکانه👇 https://eitaa.com/ketabeh_man تبلیغات👇 https://eitaa.com/tabligh_1000
مشاهده در ایتا
دانلود
‍ 🍃🌼یک کلاغ چهل کلاغ🌼🍃 ننه كلاغه صاحب يك جوجه شده بود. روزها گذشت و جوجه كلاغ كمی بزرگتر شد. يك روز كه ننه كلاغه برای آوردن غذا بيرون ميرفت به جوجه اش گفت: «عزيزم تو هنوز پرواز كردن بلد نیستی. نكنه وقتی من خونه نيستم از لانه بيرون بپری.» و ننه كلاغه پرواز كرد و رفت. هنوز مدتی از رفتن ننه كلاغه نگذشته بود كه جوجه كلاغ بازيگوش با خودش فكر كرد كه می تواند پرواز كند و سعی كرد كه بپرد. ولی نتوانست خوب بال و پر بزند و روی بوته های پايين درخت افتاد.  همان موقع يك كلاغ از اونجا رد ميشد. چشمش به بچه كلاغه افتاد و متوجه شد كه بچه كلاغ نياز به كمك دارد. او رفت كه بقيه را خبر كند و ازشان كمك بخواهد. پنج كلاغ را ديد كه روی شاخه ای نشسته اند. گفت: «چرا نشسته ايد كه جوجه كلاغه از بالای درخت افتاده.» كلاغ ها هم پرواز كردند تا بقيه را خبر كنند.  تا اينكه كلاغ دهمی گفت: «جوجه كلاغه از درخت افتاده و فكر كنم نوكش شكسته.» و همينطور كلاغ ها رفتند تا به بقيه خبر بدهند. كلاغ بیستمی گفت: «كمك كنيد چون جوجه كلاغه از درخت افتاده و نوك و بالش شكسته.» همينطور كلاغ ها به هم خبر دادند تا به كلاغ چهلمی رسيد و گفت: «ای داد و بيداد، جوجه كلاغه از درخت افتاده و فكر كنم كه مرده.» همه با آه و زاری رفتند كه خانم كلاغه را دلداری بدهند. وقتی اونجا رسيدند، ديدند ننه كلاغه تلاش ميكند تا جوجه را از توی بوته ها بيرون آورد. كلاغ ها فهميدند كه اشتباه كردند و قول دادند تا از اين به بعد چیزی را كه نديده اند باور نكنند. از اون به بعد اين يك ضرب المثل شده و هرگاه يك خبر از افراد زیادی نقل شود، بطوريكه به صورت نادرست در آيد، می گويند خبر كه يك كلاغ، چهل كلاغ شده است. پس نبايد به سخنی كه توسط افراد زيادی دهن به دهن گشته، اطمينان كرد. زيرا ممكن است بعضی از حقايق از بين رفته باشد و چیزهای اشتباهی به آن اضافه شده باشد. 🌼 🍃🌼 🌼🍃🌼 🌸🍂🍃🌸 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
‍ ▪️💭دیگ به دیگ می گه روت سیاه💭▪️ بعضی از آدم ها خودشان عیبی دارند، اما به خاطر همان عیب، دیگران را سرزنش می کنند. مثلا، خودشان خیلی پر حرف هستند، اما به بقیه هم ایراد می گیرد که چرا آن ها پر حرفی می کنند. یا مثلا خودشان خیلی تنبل هستند. اما همیشه به دوست یا همکارشان می گویند که فلانی تو چرا این قدر تنبل هستنی. هر کسی خوب است اول به فکر عیب های خودش باشد. اگر خودش پرحرف و پرخور است خوب است اول عیب های خودش را کنار بگذارد. یا اگر خودش مسواک نمی زند و دهانش بو می دهد بهتر است اول خودش مسواک بزند و بعد دیگران را نصیحت کند که مسواک بزنند. کار این جور آدم ها مثل آن است که یک دیگ سیاه به دیگ سیاه دیگر می گوید که تو چرا آن قدر سیاه و کثیف هستی؟ در قدیم که برای پختن غذا زیر دیگ ها هیزم می گذاشتند دود و آتش، دیگ ها را خیلی سیاه می کرد. آیا خنده دار نیست که یک دیگ سیاه و دودی، دیگ دیگر را مسخره کندکه تو چرا این قدر کثیفی؟ آن چه گفته شد توضیح این ضرب المثل است که می گوید: دیگ به دیگ می گوید رویت سیاه. یعنی کسی عیبی دارد ولی به خاطر همان عیب دیگران را مسخره می کند. 💭 ▪️💭 💭▪️💭 🌸🍂🍃🌸 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
🍃🌼یک کلاغ چهل کلاغ🌼🍃 ننه كلاغه صاحب يك جوجه شده بود. روزها گذشت و جوجه كلاغ كمی بزرگتر شد. يك روز كه ننه كلاغه برای آوردن غذا بيرون ميرفت به جوجه اش گفت: «عزيزم تو هنوز پرواز كردن بلد نیستی. نكنه وقتی من خونه نيستم از لانه بيرون بپری.» و ننه كلاغه پرواز كرد و رفت. هنوز مدتی از رفتن ننه كلاغه نگذشته بود كه جوجه كلاغ بازيگوش با خودش فكر كرد كه می تواند پرواز كند و سعی كرد كه بپرد. ولی نتوانست خوب بال و پر بزند و روی بوته های پايين درخت افتاد.  همان موقع يك كلاغ از اونجا رد ميشد. چشمش به بچه كلاغه افتاد و متوجه شد كه بچه كلاغ نياز به كمك دارد. او رفت كه بقيه را خبر كند و ازشان كمك بخواهد. پنج كلاغ را ديد كه روی شاخه ای نشسته اند. گفت: «چرا نشسته ايد كه جوجه كلاغه از بالای درخت افتاده.» كلاغ ها هم پرواز كردند تا بقيه را خبر كنند.  تا اينكه كلاغ دهمی گفت: «جوجه كلاغه از درخت افتاده و فكر كنم نوكش شكسته.» و همينطور كلاغ ها رفتند تا به بقيه خبر بدهند. كلاغ بیستمی گفت: «كمك كنيد چون جوجه كلاغه از درخت افتاده و نوك و بالش شكسته.» همينطور كلاغ ها به هم خبر دادند تا به كلاغ چهلمی رسيد و گفت: «ای داد و بيداد، جوجه كلاغه از درخت افتاده و فكر كنم كه مرده.» همه با آه و زاری رفتند كه خانم كلاغه را دلداری بدهند. وقتی اونجا رسيدند، ديدند ننه كلاغه تلاش ميكند تا جوجه را از توی بوته ها بيرون آورد. كلاغ ها فهميدند كه اشتباه كردند و قول دادند تا از اين به بعد چیزی را كه نديده اند باور نكنند. از اون به بعد اين يك ضرب المثل شده و هرگاه يك خبر از افراد زیادی نقل شود، بطوريكه به صورت نادرست در آيد، می گويند خبر كه يك كلاغ، چهل كلاغ شده است. پس نبايد به سخنی كه توسط افراد زيادی دهن به دهن گشته، اطمينان كرد. زيرا ممكن است بعضی از حقايق از بين رفته باشد و چیزهای اشتباهی به آن اضافه شده باشد. 🌼 🍃🌼 🌼🍃🌼 🌸🍂🍃🌸 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
‍ 🐀گربه و موش🐀 گربه و موش با هم ساختند، وای به حال بقال! ♧قسمت اول♧ * کاربرد مَثَل: در مواردی كاربرد دارد كه دو دشمن بخواهند بر ضد یك دشمن با یكدیگر متحد شوند. و اما داستان این ضرب المثل... روزی، چند موش كه دنبال لانه جدیدی می‌گشتند، سر از یك دكان بقالی درآوردند. موش‌ها فكر می‌كردند كه گنج پیدا كرده‌اند. چون هرچه می‌خواستند می توانستند پیدا كنند و بخورند. آنها یك روز به سراغ گونی گندم می‌رفتند و روز دیگر گونی گردوها را سوراخ می‌كردند و فردایش گونی نخود و لوبیا را می‌جویدند. بقال در روزهای اول فكر می‌كرد با گذاشتن تله و ریختن سم می‌تواند از شر موش‌ها خلاص شود. ولی مدتی كه گذشت فهمید این كارها برای نجات از دست میهمانان تازه واردش هیچ فایده‌ای ندارد. مرد بقال به توصیه‌ی همسایه‌هایش یك گربه جوان و تند و فرز پیدا كرد و به مغازه‌اش آورد. به امید اینكه از دعوای همیشگی موش و گربه استفاده كند و بتواند از دست موش‌ها راحت شود. گربه روزها تكه‌ای گوشت و مقداری شیر می‌خورد و در دكّان می‌چرخید و چرت می‌زد. تا شب كه دكّان بسته است و موش‌ها سروكله‌شان پیدا می‌شود به آنها حمله می‌كند و در یك چشم برهم زدن آنها را بخورد. بعد از مدتی با وجود این گربه تیز و فرز هیچ موشی جرأت نمی‌كرد كه آنجا پیدا شود. این معامله بسیار خوب بود و هم بقّال از گربه راضی بود و از دست موش‌ها راحت شده بود. هم گربه راضی بود كه صبح تا شب می‌چرخید، می‌خورد و چرت می‌زد تا شب شود و از اموال بقال محافظت كند و چند موشی هم بخورد. بعد از مدتی كم كم سروكله‌ی دو موش موذی جدید پیدا شد كه شب‌ها دور از چشم گربه خود را به كیسه‌ها می‌رساندند و كمی از آنها را می‌خوردند. مرد بقال اول توجهی به این كار موش‌ها نكرد ولی چون چند هفته‌ای ادامه پیدا كرد ترسید، گربه تنبلی كند و اوضاع به قبل برگردد. مرد بقال برای اینكه از تنبلی گربه جلوگیری كرده باشد تصمیم گرفت تا در روز غذای كمتری به گربه بدهد تا گرسنه بماند و مجبور شود شب‌ها بیشتر مواظب باشد تا بتواند موش‌ها را بگیرد. اتفاقاً نقشه‌ی بقال كارگر افتاد. گربه حواسش را جمع كرد و آن دو موش را هم گرفت و خورد ولی به دلیل كم شدن غذای روزانه گربه كمی لاغر شد. گربه تنبل كه قبلاً با زحمت كمتر غذای بیشتر و لذیذتری می‌خورد از این وضعیت ناراضی بود. او می‌دید كه روز به روز لاغرتر می‌شود ولی صاحب مغازه اصلاً به فكر او نیست. از طرفی موش‌ها نمی‌توانستند با وجود همه‌ی ترس و وحشتی كه گربه ایجاد می‌كرد از گنج بزرگی مثل انبار بقالی بگذرند روزی با گروهی از موش‌ها نشستند تا نقشه‌ای طرح ریزی كنند. وقتی موشها حرف‌هایشان تمام شد یكی از موش‌ها كه خیلی زرنگ و باهوش بود قبول كرد تا برود و با گربه صحبت كند. ادامه دارد... 🐀 🐭🐈 ╲\╭┓ ╭ 🐭🐀 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
‍ 🐀گربه و موش🐀 گربه و موش با هم ساختند، وای به حال بقال! ادامه داستان.. موش شجاع لابه لای كیسه‌های برنج، گندم و نخود و لوبیا پنهان شد، در حالی كه او گربه را می‌دید ولی گربه او را نمی‌دید. موش فریاد زد: گربه خوب گوش كن می‌خواهم چند كلمه با تو صحبت كنم. اول بدان كه هرگز دستت به من نمی‌رسد همینطور كه تا حالا نرسیده ولی حرفی دارم كه اگر بشنوی برایت سودمند خواهد بود. گربه‌ی تنبل كه خیلی خسته بود گفت: حرفت را بگو كه من خوابم می‌آید خیلی خسته‌ام. موش گفت: ببین گربه جان، از وقتی كه تو آمده‌ای اینجا اوضاع ما خیلی خراب شده. كم مانده ما از گرسنگی بمیریم. گربه از این حرف موش خوشش آمد و گفت: این نهایت توان من است. مگر غیر از این انتظار داشتی. موش گفت: خوب آره حرف تو درست، ولی از این كار چه كسی نفع می‌برد؟ و چه كسی ضرر می‌كند؟ این بقال تو این چند هفته آنقدر به تو غذا نمی‌دهد كه تو سیر بشوی؟ بعد تو شبانه روز برای او كار می‌كنی تا رضایتش را جلب كنی؟ گربه لبخندی زد و گفت: بگو، بقیه‌ی حرفهایت را می‌شنوم. موش گفت: گربه جان ببین ما دو تا به یكدیگر نیازمندیم تا وقتی كه ما اینجا باشیم. بقال به تو نیاز دارد. به تو غذا می‌دهد و از تو نگهداری می‌كند تا خرابكاری‌های ما را كمتر كنی. بیا یك معامله كنیم. ما هر روز به اندازه‌ی نیاز خودمان و تو از كیسه‌های گندم و برنج و گردو ... غذا برمی‌داریم و غذای تو را برایت جایی پنهان می‌كنیم تا بعداً بخوری بعد غذای خودمان را می‌خوریم. اینطوری نه ضرر زیادی به بقال می‌رسد نه تو گرسنه می‌مانی. گربه سكوت كرد و بعد از كمی فكر گفت: من خسته‌ام می‌خواهم بخوابم. فقط خیلی سروصدا نكنید. موش كه موافقت گربه را گرفته بود، دوستانش را خبر كرد. موش‌ها با احتیاط به اندازه نیازشان از كیسه‌ها غذا برداشتند و مقداری هم غذا برای گربه باقی گذاشتند و به لانه‌شان رفتند. از اجرای این نقشه هم گربه راضی بود و هم موش‌ها گرسنه نمی‌ماندند. فقط این وسط بقال بیچاره و بی‌خبر از همه جا سرش كلاه می‌رفت و نمی‌دانست این كلاه در اثر نقشه خودش سرش رفته. پایان... 🐀 🐭🐈 ╲\╭┓ ╭ 🐭🐀 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
🍃 نان خودت را می خوری، حرف مردم را چرا می زنی؟ 🍃 ما در خانه، خیلی حرف ها می توانیم با هم بزنیم. می توانیم درباره ی قصه ای که خوانده ایم با هم حرف بزنیم می توانیم درباره ی فیلمی که دیده ایم با برادر و خواهرمان حرف بزنیم. می توانیم درباره ی درس جدیدی که یاد گرفته ایم، با اهل خانه گفت و گو کنیم. می توانیم از اخبار ورزشی حرف بزنیم. می توانیم برای مادرمان شعری بخوانیم یا حکایت خنده داری را برای پدرمان تعریف کنیم. حالا که این همه گفتنی خوب و لذّت بخش وجود دارد، چرا باید در خانه ی خودمان بنشینیم و درباره ی عیب های مردم حرف بزنیم و از آنان غیبت کنیم؟ به قول یک ضرب المثل فارسی: «نان خودت را می خوری، حرف مردم را چرا می زنی؟ یعنی تو که سرگرم کارهای خودت هستی، پس چرا غیبت مردم را می کنی؟ تو که داری راحت و آسوده زندگی می کنی، پس چرا باید از همسایه و دوست و فامیل و هم شهری و هم کلاسی و معلمت غیبت کنی؟ نان خودت را می خوری، حرف مردم را چرا می زنی؟ 🌸🍂🍃🌸 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
🐭⭕️جارو و دم موش⭕️🐭 یه روز توی زمستون یه موش ناز و شیطون می خواست که برف پارو کنه کف خونه شو جارو کنه اول یه پارو پیدا کرد برف بومش را پارو کرد بعدهم دنبال جارو می گشت این سو و اون سو توی خونه جارو ندید رفت از توی بازار خرید گذاشتش روی شونه ش تا ببره به لونه ش یه کمی رفت و خسته شد از خستگی درمونده شد گفت جارو خیلی سنگینه چه جوری باید برم خونه؟ خوبه جارو رو ببندم به این دم بلندم روی زمین کشون کشون می برمش به خونه مون جارو رو بست به دمبش اونو کشید و بردش وقتی رسید به لونه می خواست بره تو خونه دید در لونه تنگه کنار در یه سنگه موش زرنگ، از اون در تنگ رد نمی شد، جاش میون در نمیشد رفیق موشه از یه گوشه سرک کشید تا اونو دید گفت عزیزم رفیق خوب و تمیزم چرا دم در هستی؟ جارو به دمبت بستی؟ آخه تپلی، رفیق ناز و کپلی با این دم و این جارو نمی تونی بری تو اومد جارو رو باز کرد دم موشه رو ناز کرد گفت حالا فرز و تند و تیز جارو بکش خیلی تمیز لونه ات بشه دسته ی گل صدآفرین موش تپل موشی فرز وِتند و تیز جارو کشید خیلی تمیز لونه ش که شد دسته ی گل گفت آفرین موش تپل "موش تو سوراخ نمی رفت، جارو به دمبش می بست! 🐭 ⭕️🐭 🐭⭕️🐭 ⭕️🐭⭕️🐭 🐭⭕️🐭⭕️🐭 کانال قصه کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
🍲💭آش نخورده و دهن سوخته💭🍲 روزی روزگاری در زمان های قدیم، توی دهی نه خیلی بزرگ و نه خیلی کوچک؛ بالای تپه، توی یک خانه ی گِلی مشهدی حسن و زنش باهم زندگی می کردند. یک روز مشهدی حسن دلش برای رفیق شفیقش که مدت ها از او بی خبر بود تنگ شد. برای همین تصمیم گرفت او را به خانه اش دعوت کند. فردای آن روز دوستش قرار شد به خانه ی آن ها بیاید. به زنش گفت: «ای زن! فردا مهمان داریم؛ آشی درست کن!» فردا مشهدی حسن خوش حال با صدای قوقولی قوقوی خروسش از خواب بیدار شد. زنش را هم فوری صدا زد تا آش بپزد. کنار در خانه را آب و جارو کرد و منتظر شد تا دوستش از راه برسد. ساعتی نگذشته بود که مهمان سر رسید. مشهدی حسن با دیدن دوست قدیمی اش گُل از رویش شکفت و گفت: «به به؛ رفیق قدیمی. خوش آمدی. دلم برایت خیلی تنگ شده بود. اهل و عیال چه طورند؟» بعد از احوال پرسی او را به مهمان خانه برد. آن ها تا ظهر باهم از این در و آن در حرف زدند. گل گفتند و گل شنیدند. زن مشهدی حسن هم از آن ها پذیرایی کرد. ظهر که شد مشهدی حسن گفت: «این جا خانه ی خودت است. تعارف نکن و ناهار پیش ما بمان!» و توانست او را راضی کند. زن مشهدی حسن فوری سفره را آورد و پهن کرد. بعد هم یک کاسه آش برای مشهدی حسن و یک کاسه برای مهمان سر سفره گذاشت. بوی آش توی اتاق پیچید. مهمان گفت: «به به، دستت درد نکند مشهدی حسن جان! از بویش معلوم است که آش خیلی خوش مزه ای است.» مشهدی حسن گفت: «بسم ا...» و زودی رفت تا قاشق هم بیاورد. مهمان کنار سفره نشست. آب دهانش راه افتاده بود. کاسه ی آش را برداشت و کنارش گذاشت؛ که همان موقع دندانش درد گرفت و گفت: «ای وای. چه بی موقع دندانمان درد گرفت. حالا چه کنم؟» همان طور که دستش روی لپش بود گفت: «مشهدی حسن جان به دادم برس!» مشهدی حسن قاشق ها را توی سفره گذاشت و گفت: «چه شده؟» بعد خنده ی بلندی کرد و گفت: «آی آقا جان، درست است که بوی آش مجال صبر کردن نمی دهد اما چرا با این عجله خوردی؟ صبر می کردی که هم قاشق می آوردم و هم کمی آش سرد می شد و این جوری دهانت نمی سوخت.» دوستش از دندان درد شدید نتوانست جواب او را بدهد و بگوید من هنوز آشی نخورده ام که این جوری قضاوت می کنی. بعد با خودش گفت: «افسوس که آش نخورده و دهان سوخته شدم.» ا ز خجالت سرش را پایین انداخت و رفت تا فکری برای دندان دردش بکند. آشش هم در سفره ماند. 💭 🍲💭 💭🍲💭 🍲💭🍲💭 💭🍲💭🍲💭 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
🌼آش داغ ... غیر از خدا هیچ کس نبود. روزی و روزگاری در شهری دو رفیق و دوست زندگی میکردند که همیشه در فکر و یاد همدیگر بودند،برای همین هر وقت که می شد به خانه هم می‌رفتند و غذایی می‌خوردند و گل می‌گفتند و گل می شنیدند. روزی رفیق اول رفیق دوم را در کوچه دید و به او گفت: «دوست دارم یک روز به خانه من بیایی و آش بخوری.» رفیق دوم گفت: «من به خانه تو آمده ام و غذا هم زیاد خورده ام و نمی خواهم به این زودی ها تو را به زحمت بیندازم.» زحمتی نیست خوشحال میشوم باید بیایی و ببینی که من چه آشی برایت می پزم! رفیق دوم گفت: «همین روزها می آیم.» او این حرف را زد و این قول را داد؛ ولی هر بار که خواست برای خوردن آش به خانه دوستش برود کاری پیش آمد و نشد. یکی از روزها که از کنار خانه دوستش می گذشت، نگاهش به در خانه او افتاد و با خودش گفت: این چه کاری است که من میکنم؟ من تا کی به این مرد قول امروز و فردا بدهم؟ نکند خیال کرده من آش دوست ندارم و برای این به خانه او نمی روم. نکند فکر کند که من دوست دارم غذای بهتری برای من آماده کند؟» این شد که رفیق دوم با خودش قرار گذاشت همان روز به خانه دوستش برود و آش بخورد و خیال خودش را آسوده کند. پس به او خبر داد که امروز ظهر برای خوردن آش به خانه تو می آیم. چند روزی بود که یکی از دندانهای رفیق دوم درد میکرد آن وقتی هم که می خواست به خانه دوستش برود کمی درد گرفت؛ ولی با خودش قرار گذاشت که بعد از مهمانی آش پیش طبیب برود. ظهر شد. رفیق دوم خوشحال و خندان به خانه دوستش رفت و در زد،رفیق اول در را باز کرد و با دیدن او شادیها کرد. بعد او را با احترام به اتاقی برد و بالا نشاند و سفره را هم پهن کرد و نان و پیاز هم برای مهمان گذاشت. چیزی هم نگذشت که بوی آش توی خانه پیچید. میزبان کاسه بزرگ آش را آورد و در سفره گذاشت. رفیق دوم تعجب کرد و پرسید: «مگر به غیر از ما دو نفر هم کسی می خواهد از این آش بخورد؟» نه، فقط ما دو نفر هستیم؛ ولی این آش آن قدر خوش مزه است که هر چه بخوری سیر نمی شوی. رفیق اول این را گفت و توی کاسه کوچکتری آش ریخت و آن را دودستی پیش روی رفیق دوم گذاشت. رفیق دوم هم که خیال میکرد آش خُنک شده خوردن ندارد؛ زود قاشق را برداشت تا آش بخورد؛ ولی یک دفعه دندانش درد گرفت. از آن دردهای سخت که جان آدم را بالا می آورد. این بود که از جا پرید و توی حیاط خانه دوید. میزبان که خیال میکرد او برای خوردن آش عجله کرده و دهانش را سوزانده گفت: «این چه کاری بود که کردی؟ چرا این بلا را سر خودت آوردی؟ من گفتم آش بخور؛ ولی نه آنکه خودت را بسوزانی!» رفیق دوم یا مهمان که یک قاشق آش هم نخورده بود گفت: «کدام آش؟ من که آش نخوردم؟» چه طور آش نخوردی؟ او که با دست یک طرف صورتش را گرفته بود گفت: «بله، آش نخورده و دهان سوخته!» 🌸اگر کسی به امید بهره بردن از کاری زیان ببیند و دیگران خیال کنند به آن چه که خواسته رسیده این ضرب المثل حکایت حال او می شود. ✅ارسال مطالب فقط با ذکر نام و آدرس کانال قصه های کودکانه مجاز می‌باشد. 🌸🍂🍃🌸 کانال تربیت کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
✨❣مادر مهربون❣✨ یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود سوسک سیاه نشسته بود بچه ی او رو دیوار ایستاده بود خبردار تا مادره نگاش کنه نگاه به سر تا پاش کنه سوسکه تا بچه شو دید با شادمانی خندید گفت:« عزیزم بچه ی خوب و تمیزم قربونت برم مهربونم کوچولوی شیرین زبونم قربون اون دست و پای بلوریت قربون اون صورت مثل حوریت برای من تو خوشگلی،مثل گلی قشنگ و ناز و تپلی بیا تو را ببوسم کوچولوی ملوسم» بچه ی سوسکه خندید به سوی مادر دوید گفت:«مامان مهربونم مامان شاد و خندونم منم تو را دوس دارم فدات بشم مادرم.» "سوسکه به دیوار راه میرفت، ننه اش می گفت:قربون اون دست و پای بلوریت! ✅ارسال مطالب فقط با ذکر نام و آدرس کانال قصه های کودکانه مجاز می‌باشد. 🌸🍂🍃🌸 کانال تربیت کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
🌼بیلش را پارو کرده می گویند، اگر کسی چهل روز پشت سر هم جلو در خانه اش را آب و جارو کند، حضرت خضر به دیدنش می آید و آرزوهایش را برآورده می کند. سی و نه روز بود که مرد بیچاره هر روز صبح خیلی زود از خواب بیدار میشد و جلو در خانه اش را آب میپاشید و جارو می کرد. او از فقر و تنگدستی رنج میکشید به خودش گفته بود اگر خضر را ببینم به او میگویم که دلم میخواهد ثروتمند بشوم. مطمئن هستم که تمام بدبختیها و گرفتاریهایم از فقر و بی پولی است. روز چهلم فرارسید. هنوز هوا تاریک و روشن بود که مشغول جارو کردن شد. کمی بعد متوجه شد مقداری خاروخاشاک آن طرفتر ریخته شده است با خودش گفت: با این که آن آشغالها جلو در خانه من نیست، بهتر آنجا را هم تمیز کنم هر چه باشد امروز روز ملاقات من با حضرت خضر است، نباید جاهای دیگر هم کثیف باشد.. مرد بیچاره با این فکر آب و جارو کردن را رها کرد و داخل خانه شد تا بیلی بیاورد و آشغالها را بردارد. وقتی بیل به دست برمی گشت، همه اش به فکر ملاقات با خضر بود با این فکرها مشغول جمع کردن آشغالها شد. ناگهان صدای پایی شنید سربلند کرد و دید پیرمردی به او نزدیک میشود پیرمرد جلوتر که آمد سلام کرد. مرد جواب سلامش را داد. پیرمرد پرسید :صبح به این زودی اینجا چه میکنی؟ مرد جواب داد دارم جلو خانه ام را آب و جارو میکنم آخر شنیده ام که اگر کسی چهل روز تمام جلو خانه اش را آب و جارو کند،حضرت خضر را میبیند. پیرمرد گفت :حالا برای چی میخواهی خضر را ببینی؟ مرد گفت آرزویی دارم که میخواهم به او بگویم.. پیرمرد گفت: چه آرزویی داری؟ فکر کن من خضر هستم، آرزویت را به من بگو.. مرد نگاهی به پیرمرد انداخت و گفت: برو پدرجان برو مزاحم کارم نشو. پیرمرد اصرار کرد حالا فکر کن که من خضر باشم. هر آرزویی داری بگو.. مرد گفت: تو که خضر نیستی خضر میتواند هر کاری را که از او بخواهی انجام بدهد.. پیرمردگفت: گفتم که فکر کن من خضر باشم هر کاری را که میخواهی به من بگو شاید بتوانم برایت انجام بدهم.. مرد که حال و حوصله ی جروبحث کردن ،نداشت رو به پیرمرد کرد و گفت اگر تو راست میگویی و حضرت خضر هستی، این بیلم را پارو کن ببینم‌. پیرمرد نگاهی به آسمان کرد چیزی زیرلب خواند و بعد نگاهی به بیل مرد بیچاره انداخت در یک چشم به هم زدن بیل مرد بیچاره پارو شد مرد که به بیل پارو شده اش خیره شده بود تازه فهمید که پیرمرد رهگذر حضرت خضر بوده است. چند لحظه ای که گذشت سر برداشت تا با خضر سلام و احوالپرسی کند و آرزوی اصلی اش را به او بگوید، اما از او خبری نبود. مرد بیچاره فهمید که زحماتش هدر رفته است. به پارو نگاه کرد و دید که جز در فصل زمستان به درد نمیخورد در حالی که از بیلش در تمام فصلها میتوانست استفاده کند. از آن به بعد به آدم ساده لوحی که برای رسیدن به هدفی تلاش کند اما در آخرین لحظه به دلیل نادانی و سادگی موفقیت و موقعیتش را از دست بدهد میگویند بیلش را پارو کرده است. ✅ارسال مطالب فقط با ذکر نام و آدرس کانال قصه های کودکانه مجاز می‌باشد. 🌸🍂🍃🌸 کانال تربیت کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh 🍃کانال قصه های کودکانه جهت دعوت و عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4
بزک نمیر بهار می آد ، خربزه و خیار می آد 🚺🚹🚼 حسنی با مادر بزرگش در ده قشنگی زندگی می کرد . حسنی یک بزغاله داشت و اونو خیلی دوست داشت . روزها بزغاله را به صحرا می برد تا علف تازه بخورد . هنوز پاییز شروع نشده بود که حسنی مریض شد و یک ماه در خانه ماند . مادربزرگ حسنی کاه و یونجه ای که در انبار داشتند به بزغاله می داد . وقتی حال حسنی خوب شده بود ، دیگر علف تازه ای در صحرا نمانده بود . آن سال سرما زود از راه رسید . همه جا پر از برف شد و کاه و یونجه ها ی انبار تمام شد . بزغاله از گرسنگی مع مع می کرد . حسنی که دلش به حال بزغاله گرسنه می سوخت اونو دلداری می داد و می گفت : “ صبر کن تا بهار بیاید آنوقت صحرا پر از علف می شود و تو کلی غذا می خوری . ” مادر بزرگ که حرفهای حسنی را شنید خنده اش گرفت و گفت : تو مرا یاد این ضرب المثل انداختی که می گویند بزک نمیر بهار میاد خربزه و خیار میاد . آخه پسر جان با این حرفها که این بز سیر نمی شود . به خانه همسایه برو و مقداری کاه از آنها قرض بگیر تا وقتی که بهار آمد قرضت را بدهی . حسنی از همسایه ها کاه قرض کرد و به بزک داد و بزک وقتی سیر شد شاد وشنگول ، مشغول بازی شد . ⭕️كپی و ارسال مطالب فقط به صورت فوروارد مجاز است _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ✅ اولین كانال تخصصی قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh لطفا مارا به دوستان خود معرفی نمایید👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4