#رمان #مجتبی_و_محیا #قسمت_دوازدهم مجتبی پرسید: «یعنی مقام امامت این‌قدر مقام بالاییه؟» مامان فهیمه گفت: « صبر کن شرحی از این آیه رو براتون بخونم. این‌جا نوشته خطاب این آیه در اواخر عمر حضرت ابراهیم(ع) بوده و ایشون قبل از اینکه از طرف خداوند امام بشه، پیامبر خدا بوده. این نشانه بالاتر بودن مقام امامت از مقام نبوته. امام کسیِ که مردم به او اقتدا میکنن و او رو پیشوای خودشون قرار می‌دهند و از گفتار و کردار او پیروی می کنن. وظیفه پیامبر، رساندن پیام های خداوند و نشون دادن راه سعادت به مردمه؛ اما وظیفه امام، اجرای دستور های الهیه.» این آیه یکی از دلایل معصوم بودن امامه؛ چون خداوند می‌فرماید که پیمان امامت به ظالمان نمی‌رسه. در حدیثی از امام صادق(ع) آمده: « خداوند ابراهیم را بنده خود قرار داد، پیش از آن‌که پیامبرش قرار دهد و او را به پیامبری انتخاب کرد، پیش از آن‌که او را رسول خود کند و او را رسول خود انتخاب کرد، پیش از آن که او را خلیل و دوست خود بشمارد و او را خلیل خود قرار داد، پیش از آن‌که او را امام قرار دهد. هنگامی که همه این مقام‌ها را برای او جمع کرد، فرمود: «من تو را امام مردم قرار دادم.» به قدری این مقام در نظر ابراهیم بزرگ جلوه کرد که عرض کرد: «خداوندا، از دودمان من نیز امامانی قرار ده...» محیا پرسید: «یعنی امامان ما از نسل حضرت ابراهیم نیستن؟» مامان فهیمه جواب داد: «از نسل ایشون هستن؛ اما از نسل پسرشون حضرت اسماعیل(ع) نه حضرت اسحاق(ع). یعنی به همه فرزندان و نسلشون تعلق نگرفت. حضرت یعقوب(ع) نوه‌ی حضرت ابراهیم هستن و ماجرای دوازده پسر ایشون و رفتارشون با حضرت یوسف رو شنیدید. پس همه‌ی نسل حضرت ابراهیم لیاقت امامت رو نداشتن.» داســـــــتان ادامـــــــــــــه داره... 📚📚📚📚📚📚📚 ┏━━━ 👼🏻🌙 ━━━┓ @aamerin_ir ┗━━━ 👼🏻🌙 ━━