*««سلامٌ علیکم»»*
*«بسم ٱللّه تعالیٰ شأنُه ٱلعزیز»*
*«جایگاه و فضیلت حضرت زینب (س) در میان أهل‌ٱلبیت»*
*بشیرنعمت و نذیرنقمت، رسول رحمت حضرت محمّدبن عبدٱللّٰه صلّی ٱللّٰه علیه و آله* هنگام نام‌گذاری *حضرت زینب (س)* می‌فرمایند:
*مَنْ بَکَیٰ عَلَیٰ مُصَاٰبِ هَٰذِهِ ٱلْبِنْتِ، کَأَنَّکَ مَنْ بَکَیٰ عَلَیٰ أَخَوَیْهَاٰ ٱلْحَسَنِ وَ ٱلْحُسَیْنِ.*
هرکس که برمصیبت‌های این دختر *(زینب کبریٰ)* گریه کند، همانند کسی است که برای برادرانش *(امام حسن و امام حسین علیهماٱلسّلام)* گریه کرده باشد.
(عوالم ٱلعلوم و ٱلمعارف و ٱلأحوال .... ص ۹۴۷)
{تسبیحات *حضرت زهراء سلامُ ٱللّٰه علیها* ازمصادیق ذکرکثیر}
*«یا قاضی ٱلحاجات»*
*شهادت مظلومانۀ زین ٱلأب، نائبة ٱلزّهراء، شریکة ٱلحسین، پیام آور عاشوراء، أُمّ ٱلمصائب، حضرت زینب کبریٰ سلامُ ٱللّٰه علیها را به حضور قدسی حضرت ولیّ‌عصر عجّل ٱللّٰه تعالیٰ فرجه ٱلشّریف، شیعیان و موالیان حضرات آل ٱللّٰه صلواتُ ٱللّٰه علیهم أجمعین، تعزیت و تسلیت عرض می‌کنم.*
قزوین و سیستان
معاویه در سال ۴١ بخش‌نامه سب ولعن امیرالمؤمنین را صادر کرد، زمخشری می‌گوید زمان بنو اميه، در شرق و غرب بيش از هفتاد هزار منبر وجود داشت كه در آن علي (عليه السلام) به پيروي از سنتي كه معاويه بنا كرده بود، لعن مي‌شد، تنها شهرهایی که از لعن امیرالمؤمنین خودداری کردند، سیستان و قزوین بودند
ربيع الأبرار زمخشری، ج 2 ، ص186
سجستان (سیستان) افتخاراتي دارد كه در شهرهاي ديگر ديده نشده است و بزرگترين همه آنها اين است كه در زمان بني اميه همه مردم آن‌جا از ناسزاگويي به علي بن أبي طالب عليه السلام در منبرشان امتناع كردند
آثار البلاد و اخبار العباد ، ج1 ، ص79 ، باب سيستان
كارگزاران خالد بن عبد الله قسري و ساير كارگزاران بني اميه در مسجد قزوين امير المؤمنين عليه السلام را لعن كردند ؛ تا اين كه يكي از طرفداران بني الجند برخاست و خطيب را كشت ، از آن روز لعن بر امير المؤمنين عليه السلام در آن جا قطع شد .التدوين في اخبار قزوين ، ج1 ، ص20
هوالحکیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿۱﴾
آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود (۱)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿۲﴾
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند (۲)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿۳﴾
و انسان گويد [زمين] را چه شده است (۳)
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿۴﴾
آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد (۴)
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿۵﴾
[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است (۵)
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿۶﴾
آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود (۶)
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿۷﴾
پس هر كه هموزن ذره اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد (۷)
وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿۸﴾
و هر كه هموزن ذره اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد (۸)
**************
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَهْتِكُ الْعِصَمَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ الْبَلاَءَ،اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ
.
.
خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که پرده حرمت را می‌درد، خدایا! بیامرز برای من آن گناهانی را که کیفرها را فرو می‌بارند، خدایا! بیامرز برایم گناهانی را که نعمتها را دگرگون می‌سازند، خدایا! بیامرز برایم آن گناهانی را که دعا را باز می‌دارند، خدایا! بیامرز برایم گناهانی که بلا را نازل می‌کند، خدایا! بیامرز برایم همه گناهانی را که مرتکب شدم.
خدایا به ما رحم کن
ما طاقت عذاب و بلا نداریم.
خدایا این بی حیائیها و بی حجابیها و حرامخواریها و معصیتهای ما را به حساب جهل ما بگذار نه به حساب جنگ با خودت.
تو به ما اعلام کردی:
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللهُ عَلَى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ (۱۸۹)
و مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین فقط در سیطره‌ی خداست، و خدا بر هر کاری تواناست. (آل عمران، ۱۸۹)
و باز فرمودی:
«أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتاً وَ هُمْ نَائِمُونَ * أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحىً وَ هُمْ يَلْعَبُونَ»؛ (آيا اهل شهرها و آباديها از اين ايمنند كه عذاب ما شبانه به سراغ آنها بيايد درحالى كه در خواب باشند؟ آيا اهل شهرها و آباديها از اين ايمنند كه عذاب ما هنگامه روز به سراغشان بيايد در حالى كه سرگرم بازى هستند؟). سپس در پايان اين فقره مى فرمايد: ([بنابراين بيدار باش] و مطيع خداوند شو و با ياد او انس گير)؛ «وَ كُنْ لِلّهِ مُطِيعاً، وَ بِذِكْرِهِ آنِساً».
ولی ما بندگان ناشکر و خطاکار توایم.
خدایا با دنیایی از عجز به درگاه تو دعا میکنیم
رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّحِمِينَ.