امّا غم را التیام چه باشد؟

* لب‌خندهای تصنعی بی‌چاره

تعاریف از عشق متفاوت‌اند و متعدد. امّا عشق همین‌جا ریشه دارد، گویی با تمام وجودت عجین است. - 02

پشت به غم‌ها می‌کنیم؛ سقوط دوباره را پاک می‌کنیم. میان خیال‌هایمان. پروانه را بالای دیوار حک می‌کنیم. زمان و ثانیه‌ها به کنار شاید غروب تا طلوعی آن‌جا بود. بیایید در آغوش خیال، بی‌خیالی به پا کنیم. - آبان صفر دو

غروب‌های غم‌زده، زینت حزن بر تن آویخته‌اند و بر سجادهٔ غم قامت " تداوم " بسته‌اند - نرگس | آبانِ آبادان

عنوان حوصله خیلی نامحسوس دخیله توی روال زندگی. این‌روزا هم نبودنش خلل عجیبی وارد زندگی نرگس کرده. به رسم سابق، دخترای نرگس سلام.

اون بالا گفتیم که ماها مسئله‌مون اینه که نمیدونیم مسئله‌مون چیه! در حقیقت نمیدونیم دردمون چیه! حالا این جلسه استاد امینی خواه خیلی خوب توضیح میدن و مثال میزنن که ؛ ماها دردمون از نبود عشقه. بعد اوج فاجعه اینجاست که برامون مهم نیست که عشق نداریم. نمیریم دنبال اینکه چیکار کنیم عشقمون زیاد بشه. یا اصلا دغدغه ما این نیست چرا عشق ما داره کم میشه! تو دین ما از عاشق با عنوان مومن یاد میشه. یعنی مومن واقعی، عاشق واقعیِ و کیک نیست. دوای اصلی ما که اون بالا ذکر کردم، دنبالش هستیم و نمیدونیم چیه و هر کاری می‌کنیم دردمون با هیچی دوا نمیشه، عشقه. دارویِ عین شین قاف‌. :)

چشما راز نگه‌دار نیستن، نخود تو دهن‌شون خیس نمی‌خوره. چشما آخر صداقتن، لو می‌دن همه‌چی و. چشمای پدَ سوختهٔ خوش‌انصاف * لب‌خند

وجود چندین محتوا توی متن نقطه ضعف نیست و قشنگ هم هست اما اگه نویسنده برای بیان این چند محتوا هی از این شاخه به اون شاخه نپره و بتونه با انسجام پشت سرهم ردیفشون کنه. داستان‌های جذاب، تو دستهٔ پر پیچ و خما قرار دارن. گُنگ باشن و عجیب، غیر قابل انتظار باشن و تک. درست مثل آدمی‌زاد.

فضایی که ادبیات به جهان هستی بخشیده هیچ‌وقت بیان نشده و این کم‌لطفی آدمی‌زادهاست که تو شرح کم گذاشتن. هیچ‌وقت سطح یک مسئله بالا نبود. هیچ‌وقت متون طعم لذت‌بخشی رو نمی‌چشیدن. #ادبیات_مهربان

انتظار ادامه رو از نرگس فعلی داشتم امّا الان که این متن و چشمای تو داره دنبال می‌کنه نرگس ادامه‌ای براش در نظر نگرفته. ادامه‌ش با تو عزیزم؛ https://harfeto.timefriend.net/16725519117952

ادامه‌های دوست‌داشتنی عجیب با دل بازی می‌کنن.

من برای اوقاتی که لبانم بر جا‌ی‌جایِ صورتت، مهُر بوسه نزدند افسوس می‌خورم. شمیم باتلاقِ زندگانی‌ام؛ اینَک به‌جای تو، درد معشوقه‌ام شده وَ جای نبودن‌هایت، به من چشمک می‌زنند باران رحمت برهوت هستی من زندگی را به من باز گردان. به‌قدر نوشتن غزلی، زندگی را به من بازگردان. - آبان

ما برای شرح تصاویر و لحظات کم گذاشتیم ، درسته . آدمی زاده دختر؛ فرار می‌کنه از باز کردنِ همه چیز. کلمات ستودنی و ارزشمندن ولی ، اینجا ولی و اما و اگر نباید وجود داشته باشه . آدمه دیگه دنبالِ هزار تا بهانه و فلانُ بیساره. اما اینجا باید حق مطلب ادا بشه و آدمی لبریز بشه از عشق به بیانِ این شرح و کلمات . #جهان ‌

یکی از بوسیدنی‌ترین پیاما. " برای شرح تصاویر کم گذاشتیم عزیزم "

فکر می‌کردیم استاد بره. ولی نی‌نی رو که از اتاق برداشت، ما دورشُ گرفتیم. نی‌نی رو بوسیدیم و قربون صدقه‌ش رفتیم. و استاد گفت بشینید بچه‌ها. گفت چرا حال‌تون گرفته‌ست؟ چرا حال‌تون بَده؟ ما هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم. سراسر دلتنگی بودیم و اشک. غصه تو دل‌هامون تلنبار شده بود. فقط سکوت کردیم و گفتیم مالِ دلتنگیه. شروع کرد حرف زدن برامون. ما از مشکل حرفی نزدیم. ولی انگار استاد می‌دونست چی باید بگه. می‌دونست چقدر نیاز داریم بعد شش ماه دوباره برامون حرف بزنه. این بار انگار گلچین‌شده بودیم، حرفای استاد هم گلچین شده بودن. همین که نشستیم و از حال‌مون پرسید خودش شروع کرد حرف زدن. از اون حرف‌هایی که، تو یه وقتی می‌دونی کُلی مشکل داری، ولی نمی‌دونی اون مشکل‌ها چی‌َن، حرف‌های امروز استاد از اون حرف‌هایی بود که هم مشکلُ نشون‌ت می‌داد، هم راه حل‌شُ. انگار عمقِ وجودتُ لمس می‌کرد. شاید تو ظاهر خیلی تغییری نکرد احوال‌مون، ولی حالِ دل‌مون قشنگ عوض شد. هر چی بگم از این که چطوری این دیدار در عینِ کوتاه و یهویی بودن، دل‌چسب و عزیز و بوسیدنی بود، کم گفتم. و وای از اون بغلِ آخر، وای از اون بغلِ آخر، وای از اون بغلِ آخر :)))))))))) و من هنوز دلتنگیَ‌م... هنوز دلتنگیَ‌م و اشک و فکرِ این که کاش زمان تو اون لحظات می‌ایستاد، بیشتر استادُ می‌دیدم، صداشُ بیشتر با جون و دل گوش می‌دادم و بیشتر بغلش می‌کردم. من الان سراسر دلتنگیَ‌م. دلتنگ‌م برای همون وابستگی‌هایی که استاد گفت باید رها کنید :) وابستگی، وابستگی، وابستگی. چه خوب بلدی ما رو استاد. چه خوب بلدی... #دفترچه | #روزنگار |‌ #علیا | ۲۸ آبانِ ۱۴۰۲ .

آبان کلمهٔ آخر هر پاراگرف بود. زمان زنجیر حد و حدود کنده انداخته دور. واقعاً آخر آبانه؟

کاش بودی الان پیشم و باهم توی حیاط می‌نشستیمُ سبد سبد نارنگی پوست میکندیم. تو از عرقِ جَبینی که از آبِ نارنگی می‌ریخت حرف می‌زدی و من غر میزدم که حرومشون نکن .وقتی دستام از سرما سوزن سوزن می‌شد بودی و انقدر دیوونه بازی در میاوردی که از نوک انگشتام احساس گرما کنم . ولی نیستی ، نیستیُ از سرما به خودم می‌پیچم و یادم میاد سر اون سبدا‌ی نارنگی چقدر حرص خوردمُ تو بودی و از یادم می‌بردی سردیه هوا رو . راستی ، اونجا با کی شبای آخر آبان نارنگی پوست میکنی؟

نارنگی‌ها هوس نظارهٔ آدمی‌زاد را دارند، *

آشفتگی عشق را بنوش، غم فراق را تجسم کن، خاطرات را دور بینداز، سیگارت را بر قاب دل بچسبان. گویا آشفتگی افعال را جا جا می‌کند. - نرگس | آبان 02

از آخرین بارون آبان *

غم یه موهبته. وقتی باهاش روبه‌رو شدی، ازش فرار نکن.

در ستایش عظمت غم؛ غم آدمی‌زاد و تراش می‌ده

کتاب‌ها صحبت عشق دارن، تو هر ژانری، با هر نویسنده‌ای و تو هر موقعیتی. وقتی با عشق زبون باز کردن و داستان‌شون و شرح دادن یعنی با کلاه فدورا و عینک گرد و عصاشون با عشق دارن صحبت می‌کنن. باهاشون مهربون باش؛

اولین قطراتِ آذر میگن سلامُ شرمنده از رفت و آمد کوتاه سر خم میکنن.

تو این بحبوحه و گیرودار قرار نبود نرگس این‌جا زیاد باشه چون ممکن بود لب باز کنه و این‌جا غم‌زده باشه و غم[کده]. هنوز این مدت تموم نشده، هنوز تموم نشده دختر. ما می‌زنیم به حساب پائیزی بودن اوقات و تأثیر مستقیم با احوالات اشرف مخلوقات * خنده

رفو کنید جامه را و وصلهٔ معرفت بر آن زنید و تار و پودش را عطراگین کنید - 11 جمادی‌الاول 45

سپیده‌دم پا ئیز را آذر شناسند . - آذرماه

محتشم باید نویسد از حکمت غم او؛ که اوست مادر

مسیر عشق فاعل را سمت تراش خوردن سوق می‌دهد. شاید اگر هیچ‌گاه عشقی نبود تواضع قامت رشد نمی‌داد