عَنْ أبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أبِی‌عَبْدِاللهِ (علیه السلام) قَالَ: مِنْ أَشَدِّ مَا عَمِلَ الْعِبَادُ إِنْصَافُ الْمَرْءِ مِنْ نَفْسِهِ وَ مُوَاسَاةُ الْمَرْءِ أَخَاهُ وَ ذِکْرُ اللَّـهِ عَلَی کُلِّ حَالٍ قَالَ قُلْتُ أَصْلَحَکَ اللَّهُ وَ مَا وَجْهُ ذِکْرِ اللَّـهِ عَلَی کُلِّ حَالٍ قَالَ یَذْکُرُ اللَّهَ عِنْدَ الْمَعْصِیَةِ یَهُمُّ بِهَا فَیَحُولُ ذِکْرُ اللَّـهِ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ تِلْکَ الْمَعْصِیَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّـهِ إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ. ابوبصیر گوید: امام صادق فرمود: «از دشوارترین مواردی که بندگان باید عمل کنند: انصاف‌داشتن شخص، و همدردی مرد با برادر [مؤمن] خود، و درهمه‌حال به یاد خدا بودن است». عرض کردم: «خدا تو را خیر بدهد؛ واقعیّت ذکر خدا در هرحال چیست»؟ فرمود: «هنگام ارتکاب معصیت به یاد خدا می‌افتد و اگر نزدیک است به آن آلوده شود، ذکر خدا میان او و معصیت حائل می‌گردد، و این است کلام خداوند متعال: إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُون».‌ خصال ج۱ ص ۱۳۱

💠چهارده توصیه امام صادق(ع) برای زائران امام حسين(ع) 🔰راوی می‌‌‌‌گويد به امام صادق(ع) عرض كردم: اگر به زيارت پدر شما برويم حج كرده‌‌ايم؟ ▫️فرمود: آرى. ▫️پرسيدم: پس آنچه بر حاجى لازم است بر ما نيز لازم است؟ ▫️فرمود: چه چيز؟ ▫️عرض كردم: چيزهايى كه براى حاجى لازم است. 🔻فرمود: لازم است؛ 🔸 با همسفرت خوش رفتار باشى 🔸 كمتر حرف بزنى، مگر در خير و خوبى 🔸 فراوان به ياد خدا باشي 🔸 لباست تميز باشد 🔸 پيش از رسيدن به حائر [حسينى] غسل كنى 🔸 خاشع باشى 🔸و نماز زياد بخوانى 🔸و بر محمّد و آل محمّد بسيار صلوات فرستى 🔸 از برداشتن آنچه مال تو نيست خوددارى كنى 🔸 چشمت را [از حرام] فرو بندى 🔸اگر ديدى يكى از همسفرانت، توشه‌‌اش تمام شده و از سفر بازمانده، لازم است به او رسيدگى و كمك مالى كنى 🔸 تقيّه را (كه قوام و استحكام دين تو به آن است) رعايت كنى 🔸و از محرمات و آنچه نهی شده‌‌ای پرهيز کنی 🔸و از دلخوری و قسم خوردن زياد و جر و بحث، كه در آن سوگند خورده شود، دورى كنى. 🔰پس، اگر اينها را رعايت كردى حج و عمره تو به طور كامل انجام شده است. و بخاطر هزينه‌‌ها و دور شدن از خانواده‌‌ات و خودداری از آنچه به آن مايل هستى، از کسی(خدايی) كه آنچه نزدش بوده و تو آن را طلب كردى، استحقاق پيدا مى ‏كنى كه از سفرت برگردی در حالى كه مغفرت و رحمت و رضوانش شامل تو شده باشد. 🔹عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِم‏ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ(ع) قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِذَا خَرَجْنَا إِلَى أَبِيكَ أَ فَكُنَّا فِي حَجٍّ قَالَ بَلَى قُلْتُ فَيَلْزَمُنَا مَا يَلْزَمُ الْحَاجَّ قَالَ مِنْ مَا ذَا قُلْتُ مِنَ‏ الْأَشْيَاءِ الَّتِي يَلْزَمُ الْحَاجَّ قَالَ يَلْزَمُكَ حُسْنُ الصَّحَابَةِ لِمَنْ يَصْحَبُكَ وَ يَلْزَمُكَ قِلَّةُ الْكَلَامِ إِلَّا بِخَيْرٍ وَ يَلْزَمُكَ كَثْرَةُ ذِكْرِ اللهِ وَ يَلْزَمُكَ نَظَافَةُ الثِّيَابِ وَ يَلْزَمُكَ الْغُسْلُ قَبْلَ أَنْ تَأْتِيَ الْحَائِرَ وَ يَلْزَمُكَ الْخُشُوعُ وَ كَثْرَةُ الصَّلَاةِ وَ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ يَلْزَمُكَ التَّوْقِيرُ لِأَخْذِ مَا لَيْسَ لَكَ وَ يَلْزَمُكَ أَنْ تَغُضَّ بَصَرَكَ وَ يَلْزَمُكَ أَنْ تَعُودَ إِلَى أَهْلِ الْحَاجَةِ مِنْ إِخْوَانِكَ إِذَا رَأَيْتَ مُنْقَطِعاً وَ الْمُوَاسَاةُ وَ يَلْزَمُكَ التَّقِيَّةُ الَّتِي قِوَامُ دِينِكَ بِهَا وَ الْوَرَعُ عَمَّا نُهِيتَ عَنْهُ وَ الْخُصُومَةِ وَ كَثْرَةِ الْأَيْمَانِ وَ الْجِدَالِ الَّذِي فِيهِ الْأَيْمَانُ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ تَمَّ حَجُّكَ وَ عُمْرَتُكَ وَ اسْتَوْجَبْتَ مِنَ الَّذِي طَلَبْتَ مَا عِنْدَهُ بِنَفَقَتِكَ وَ اغْتِرَابِكَ عَنْ أَهْلِكَ وَ رَغْبَتِكَ فِيمَا رَغِبْتَ أَنْ تَنْصَرِفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ». 📗 كامل الزيارات: ۱۳۰.

ابوبصیر از امام صادق صلوات‌الله علیه پرسید: حزن یعقوبِ پیغمبر علیه‌السلام چقدر بود؟! حضرت فرمود: به قدر هفتاد مادرِ طفل رضیع، که سر آن طفل را بر روی سینه مادرش بریده باشند. پس عرض کرد: حزن صدیقه کبری، حضرت فاطمه زهراء سلام‌الله علیها چقدر بود؟! فرمود: به قدر هفتاد برابر حزن یعقوب پیغمبر... بعد از آن امام صادق علیه‌السلام فرمود: آیا می‌خواهی که خبر دهم تو را به حزن کسی که هفتاد برابر جدّه‌ام فاطمه سلام‌الله علیها باشد؟! عرض کرد: بلی یابن رسول‌الله... حضرت فرمود: جدّم سید السجاد و زین العابدین علیه‌ السلام... 📕 مبکی‌العیون، نسخه خطی 📕 بحر المصائب و کنزالغرائب، نسخه خطی، جلد ۳، صفحه ۳۱۱

🩸تیر باران بدن مطهر کریم اهل‌بیت، حضرت #امام_حسن مجتبی علیه‌السلام🩸 🥀 هنگامی كه خواستند بدن مطهر امام حسن عليه‌السّلام را دفن كنند، آن #زن سوار قاطرى شد و از بنى‌اميه و مروان‌حكم و ساير طرفداران ايشان كمك گرفت و مردم را بر علیه امام حسن علیه‌السلام می‌شوراند و می‌گفت: به خدا سوگند تا مو در سر من هست، نمی‌گذارم #حسن علیه‌السلام را در کنار قبر پیامبر صلی‌الله علیه و اله دفن کنید. پس، دستور به تیر باران بدن آن حضرت داد، تا آنکه #هفتاد تیر از بدن و تابوت آن حضرت بیرون کشیدند. 🥀 «و رموا بالنبال جنازته حتی سل منها سبعون نبلا» 🥀 بدن مبارک آن‌ حضرت را تیرباران کردند، تا جایی که هفتاد چوبه‌ٔ تیر بر آن آویخته شد. 📕 مناقب آل أبی‌طالب علیهم السلام، جلد ۴، صفحه ۴۴ 📕 منتهی‌الآمال، جلد ۱، صفحه ۴۴۰ 📕 بحارالانوار، جلد ۴۴، صفحه ۱۵۷

✅در روایات آمده است که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در اواخر عمر شریفشان در دو جا تبسم و لبخند به لب داشتند. 1⃣هنگام شنیدن خبر شهادت خود از حضرت رسول اکرم(ص) : در این باره عایشه در شرح لحظات آخر عمر رسول اکرم(ص) نقل می کند که؛ 📋《دَعَا رَسُولُ اللهِ(ص) ابْنَتَهُ فاطِمَةَ(س) فَسارَّها، فَبَکَتْ، ثُمَّ سارَّها فَضَحِکَتْ، فَسَأَلْتُها عَنْ ذلِکَ》 ♦️هنگامى که حضرت رسول اکرم(ص) بیمار شدند، در ساعات آخر عمر، دخترش فاطمه(سلام الله علیها) را به حضورش فراخواند و لحظاتی باهم به نجوا و صحبت محرمانه پرداختند، من از دور دیدم که فاطمه(سلام الله علیها) نخست گریه کرد و سپس خندید. من از این کار تعجب کرده و از دختر رسول اکرم(ص) پرسیدم： ای فاطمه(س)! با رسول خدا(ص) چه صحبتی کردید که اول گریه کردی و سپس خندیدی؟ او ابتدا از فاش کردن این موضوع خودداری کرد، ولی پس از رحلت رسول اکرم(ص) وقتی مجدد از او خواستم که آن را بگوید، گفت : 📋《أَمّا حَینَ بَکَیتُ فَإِنَّهُ أَخْبَرَنى أَنَّهُ مَیتٌ، فَبَکَیتُ، ثُمَّ أَخْبَرَنى أَنّى أَوَّلُ أَهْلِهِ لُحُوقًا بِهِ فَضَحِکْتُ》 ♦️پدرم در مرحله نخست، از رحلت خود به من خبر داد و لذا گریه کردم، ولی سپس به من فرمود : اولین کسی که از خانواده ام به من ملحق می شود، تو هستی و لذا خنده نمودم.(۱) 2⃣هنگام ساخت تابوت به پیشنهاد «اسماء بنت عُمیس» : در روایتی از «اسماء بنت عمیس» نقل شده است که بعد از شهادت حضرت رسول اکرم(ص)، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) خطاب به اسماء فرمود : 📋《أَلَا تَرَیْنَ إِلَى مَا بَلَغْتُ؟ فَلَا تَحْمِلِینِی عَلَى سَرِیرٍ ظَاهِرٍ》 ♦️آیا نمی‌ بینی من در چه حالی هستم؟ مبادا مرا روی تخته‌ای بگذارید که جنازه‌ ام ظاهر باشد. «گویا تابوتهای آن‌ زمان همانند نردبانى بدون دیوار بوده، وجنازه را روى آن مى‌گذاشتند، و جنازه مشخّص مى‌ شد و پارچه‌ اى روى جنازه‌ ى آنها مى‌انداختند و حجم جسم آنها از زیر پارچه پیدا بود، و هر کس آن ها را می دید تشخیص مى‌ داد که آن مرده، مرد است یا زن!» اسماء گفت : 📋《لَا لَعَمْرِی وَ لَکِنْ أَصْنَعُ نَعْشاً کَمَا رَأَیْتُ یُصْنَعُ بِالْحَبَشَةِ》 ♦️نه! به جان خودم قسم! بلکه نظیر آن تابوتی را برای تو درست می‌ کنم که در حبشه دیده بودم. فاطمه(سلام الله علیها) فرمود : 📋《فَأَرِینِیهِ》 ♦️پس نمونه‌ی آن را به من نشان بده. 📋《فَأَرْسَلَتْ إِلَى جَرَائِدَ رَطْبَةٍ فَقُطِّعَتْ مِنَ الْأَسْوَاقِ ثُمَّ جَعَلَتْ عَلَى السَّرِیرِ نَعْشاً وَ هُوَ أَوَّلُ مَا کَانَ النَّعْشُ فَتَبَسَّمَتْ وَ مَا رُئِیَتْ مُتَبَسِّمَةً إِلَّا یَوْمَئِذِِ》 ♦️اسماء افرادی رد فرستاد تا از بازار شاخه‌ های تازه‌ی خرما آوردند و آن تابوتی را که در حبشه دیده بود را ساخت و آن اوّلین تابوتی بود که ساخته شد. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) پس از دیدن آن تابوت خندان شد و هیچ وقت غیر از آن موقع خندان نشده بود.(۲) در روایتی دیگر آمده که حضرت(سلام الله علیها) وقتی تابوت را مشاهده نمود، به اسماء فرمود : 📋《اُسْتُرِينِي سَتَرَكِ اَللَّهُ مِنَ اَلنَّارِ》 ♦️حجم بدنم را بپوشان که خداوند متعال بدنت را از آتش دوزخ مستور گرداند.(۳) 📚منابع : ۱)امالی شیخ طوسی، ص۴۰۰ ۲)کشف الغمّه اربلی، ج۱، ص۵۰۳ ۳)تهذیب الاحکام طوسی، ج۱، ص۴۶۹

🔻 روضه عطش 🔻 از جمله اثرات زهر، تشنگیِ فراوانی در بدن انسان است؛ در نقل‌هایی تاریخی درباره شهادت حضرت رضا صلوات‌الله علیه چنین آمده است که: هنگامی که جواد الائمه علیه‌السلام بر بالین پدر حاضر شدند، و سر آن حضرت را به دامن گرفتند، امام رضا علیه‌السلام به ایشان فرمودند: بُنیَّ یا مُحمّد! عَلَیَّ بِشَئٍ مِنَ المٰاء پسر جانم ای محمد! اندکی آب برایم بیاور..! وقتی‌ امام جواد علیه‌السلام ظرف آب را به نزدیک لب‌های مبارک پدر آوردند، امام رضا علیه‌السلام به گریه افتادند و خطاب به آب فرمودند: یٰا مٰاء! أنتَ الّذی مُنعَ مِنکَ جَدّیَ الحُسین علیه‌السلام بِکربلاء؟! ای آب! تو همانی که جدّم حسین علیه‌السلام در کربلا از تو محروم شد؟! 📕 العبرة الساکتة، جلد ۲ ، صفحه ۵۱۴

🔻 یاری کردن و نصرت رساندن به اهل‌بیت علیهم‌السلام 🔻 🔹 على بن عاصم از ياران امام عسكرى علیه‌السلام بود، روزى به نزد حضرت آمد و عرض كرد: من كارى از دستم بر نمى‌آيد جز اينكه از دشمنان شما بيزارى جويم و در خلوت آنها را لعن كنم. 🔹 حضرت فرمود: پدرم از جدم از رسول‌خدا صلی‌الله‌ علیه‌ و آله و سلم نقل نمود كه فرمود: 🔹 هر كه از يارى ما اهل‌بيت ناتوان بود، دشمنان ما را لعن كند خداوند صداى او را به گوش فرشتگان خواهد رساند، آنها نيز با او هم صدا گردند و كسانى را كه او لعن كرده را لعن كنند و ملائكه جهت وى طلب مغفرت نمايند و او را بستايند و گويند: 🔹 خداوندا درود خود را به روان اين بنده‌ات كه در راه نصرت اولياى تو آنچه را كه در توان داشته بذل نموده بفرست، كه اگر وى بيش از آن می‌توانست دريغ نميداشت. 🔹 در آن حال از جانب پروردگار ندا رسد كه اى ملائكه، دعاى شما را مستجاب نمودم و درود خود را به روان او و روان پاكان فرستادم و او را از نيكان برگزيده خويش ساختم. 📚 بحارالأنوار، جلد ۵۰، صفحه ۳۱۶

یا‌بنت‌ موسی‌ ابن‌ جعفر قال مولانا الرضا علیه السلام: مَن زارَها عارِفا بِحَقها فَلَهُ الجَنَّهُ امام رضا علیه‌السلام فرمودند: هرکس او(حضرت معصومه علیهاالسلام)را بامعرفت زیارت کندبهشت پاداش اوخواهدبود. 📗بحارالأنوار،ج۱۰۲،ص۲۶۶ به يمن مقدمت قم هم شده يك قطعه از جنت كويری بود قبل از تو كه با نورت مصفاشد

شخصی به نام علی بن عاصم کوفی میگوید: به امام عسکری عرض کردم که من نابینا هستم و قدرت این که در عمل شما را نصرت کنم ندارم و در توانم نیست غیر از این که ولایت شما را داشته باشم و شما را دوست بدارم و برائت و بیزاری از دشمنانتان بجویم و در خلوت ها و تنهایی دشمنان شما اهل بیت را لعن کنم. پس حال من چگونه است ای آقای من، ای امام عسکری؟ امام عسکری فرمودند که پدر من امام هادی از جدم رسول خدا برای من حدیث کرد کسی که توانایی نداشته باشد ما اهل بیت را در عمل نصرت کند و در خلوت های خود دشمنان ما را لعن کند، خدا صدای این فرد را که دارد لعن می کند در همان خلوت به همۀ ملائکه می رساند. وقتی هر یک از شما شیعیان ما دشمنان ما را لعن می کند، همۀ ملائکه به یاری او می شتابند و آنها هم مشغول لعن کردن می شوند، و تازه دشمنانی را که این شیعه نتوانسته است لعنشان کند آن ملائکه از طرف او شروع می کنند به لعن کردن. وقتی صدای این دوست ناتوانی که در خلوتی دارد دشمنان اهل بیت را لعن می کند به ملائکه می رسد برای این شخص شروع می کنند به طلب مغفرت و استغفار کردن و ستودن و ستایش کردن و ثنا گفتن برای او. «و قالوا: اللّهم صلّی علی روح عبدک هذا الّذی بذل فی نصرة أولیائه جهده و لو قدر علی اکثر من ذلک لفعل» و ملائکه می گویند خدای ما درود بفرست بر روح بندۀ خودت که دارد تمام توان خود را در راه نصرت و یاری اولیاء تو بذل می کند و اگر او بر چیزی بیش از این قدرت داشت حتما انجام می داد. او در توانش بیش از این نبود که در یک خلوتی نشست و شروع کرد به لعن کردن، و الّا اگر قدرت داشت آدمی نبود که فقط به لعن کردن در خلوت بسنده کند. بلکه به میدان عمل می آمد و اولیاء تو را در عمل هم نصرت می کرد. «فاذا النّداء من قبل الله تعالی» در اینجا ندایی از جانب خدای تعالی می آید، تا حالا ملائکه بودند. «یقول: یا ملائکتی انّی قد اجبت دعاءکم فی عبدی هذا و سمعت نداءکم و صلّیت علی روحه مع أرواح الأبرار و جعلته من المصطفین الأخیار» خدای متعال می فرماید: ای ملائکۀ من من دوست می دارم این دعایی که شما در حق این بندۀ من می کنید، یا من اجابت کردم آن دعایی را که شما در حق بندۀ من کردید، و ندا و صدای شما را شنیدم و درود فرستادم بر روح این فردی که در خلوت دارد همراه با ارواح نیکان عالم دشمنان اهل بیت را لعن می کند، و او را از نیکان برگزیدۀ عالم قرار دادم.

از وصایاى امام کاظم «علیه السلام» به هشام: یا هشام! مکتوب فی الإنجیل «طوبى للمتراحمین، أولئک هم المرحومون یوم القیامة. طوبى للمصلحین بین النّاس، أولئک هم المقرّبون یوم القیامة. طوبى للمطهّرة قلوبهم، أولئک هم المتقون یوم القیامة. طوبى للمتواضعین فی الدنیا، أولئک یرتقون منابر الملک یوم القیامة». (تحف العقول صفحه 393) خوشا به حال آنان که نسبت به دیگران مهربانى و ترحم دارند، این چنین افراد روز قیامت مورد رحمت حق تعالى قرار مى‏گیرند. خوشا به حال آنان که به اصلاح بین مردم پرداخته سعى در رفع کدورت و اختلافات آنان مى‏نمایند اینان در جهان آخرت در زمره مقربین خواهند بود. خوشا به حال آنان که قلوب خود را از رذائل و آلودگى‏هاى اخلاقى همچون کینه، حسد، بخل و دنیا دوستى پاک نگاه مى‏دارند. اینان در جهان دیگر در صف متقین و پرهیزکاران قرار دارند، (تقوى به معناى مراقبت از خود دو بعد دارد گاهى مراقبت از اعمال جوارح است و گاهى مراقبت از دل مى‏باشد که این بالاترین مرحله تقوى است) خوشا به حال افراد متواضع و فروتن آنان که خود را همیشه نسبت به دیگران پائین‏تر دانسته و به انسانها به چشم حقارت نمى‏نگرند، اینان در قیامت بر کرسى سلطنت و پادشاهى قرار مى‏گیرند.

✅ خاطره ای شنیدنی و پند آموز از مرحوم آیت الله میرزا جواد #تهرانی رضوان الله علیه از لسان استاد #قرائتی #اخلاص

قالَ سَیّدُنا و مَولانا امِيرُ الْمُؤْمِنِين علی بن ابی طالب‏ صلوات الله علیه: وَاللَّهِ لَوْ أَنَّ هَذِهِ الْأُمَّةَ قَامَتْ عَلَى أَرْجُلِهَا عَلَى التُّرَابِ، وَ الرَّمَادَ وَاضِعَةٌ عَلَى رُءُوسِهَا، وَ تَضَرَّعَتْ وَ دَعَتْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ عَلَى مَنْ أَضَلَّهُمْ، وَ صَدَّهُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ، وَ دَعَاهُمْ إِلَى النَّارِ، وَ عَرَضَهُمْ لِسَخَطِ رَبِّهِمْ، وَ أَوْجَبَ عَلَيْهِمْ عَذَابَهُ بِمَا أَجْرَمُوا إِلَيْهِمْ لَكَانُوا مُقَصِّرِينَ فِي ذَلِك‏ حضرت آقا امیرالمومنین صلوات الله علیه: بخدا قسم اگر این امّت تا روز قیامت بر روی پا بر خاک بایستند و خاکستر بر سر بریزند و به درگاه الهی زاری کنند و تا روز قیامت نفرین کنند کسانی را که با جرمی که به امّت نمودند آنان را گمراه کردند و از راه خدا باز داشتند و به سوی آتش کشانیدند و در معرض نارضایتی پروردگارشان قرار دادند و ایشان را مستحقّ عذاب خدا کردند، باز هم در لعنت خود مقصّرند (کم کاری کرده اند) بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏٣۰، ص: ٣٢۶

وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيراً ببینیم منظور از مستضعفین در کلام حضرت صادق چه کسانی هستند عمر بن ابان گويد:از امام صادق عليه السّلام دربارۀ مستضعفين پرسيدم،در پاسخ فرمود: آنان اهل ولايت هستند،گفتم: كدام ولايت‌؟ در پاسخ فرمود:ولايت در ديانت و مذهب نيست ولى ولايت و همبستگى در زناشوئى و ارث و معاشرت است و آنان نه مؤمن باشند و نه كافر كارشان با خداست هرطور كه بخواهد با آنها رفتار مى‌كند. عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ فَقَالَ هُمْ أَهْلُ اَلْوَلاَيَةِ فَقُلْتُ أَيُّ وَلاَيَةٍ فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا لَيْسَتْ بِالْوَلاَيَةِ فِي اَلدِّينِ وَ لَكِنَّهَا اَلْوَلاَيَةُ فِي اَلْمُنَاكَحَةِ وَ اَلْمُوَارَثَةِ وَ اَلْمُخَالَطَةِ وَ هُمْ لَيْسُوا بِالْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ بِالْكُفَّارِ وَ مِنْهُمُ اَلْمُرْجَوْنَ «لِأَمْرِ اَللّٰهِ » عَزَّ وَ جَلَّ .

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: وَ اللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو مِنَ الْهَلْكَةِ فِيهَا إِلاّ مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِمْ، وَ وَفَّقَهُ‏ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ الْفَرَج‏. به خدا قسم! فرزندم مهدی، غیبتی خواهد داشت که کسی از هلاکت در آن نجات نمی‌یابد مگر کسی که خداوند وی را بر اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام پایدار سازد و بر دعای بر تعجیل فرج توفیق دهد. کمال الدین و تمام النعمة، تالیف شیخ صدوق

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: شيعيان ما پیوسته در غم و اندوه هستند تا موقعى كه فرزندم ظهور كند. لاَ تَزَالُ شِيعَتُنَا فِي حُزْنٍ حَتَّى يَظْهَرَ وَلَدِيَ. 📙بحار الأنوار ج ۵۰، ص

‏امام حسین علیه السلام‏ صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ کسی که از تو حاجتی خواسته است آبروی خود را با درخواست از تو ریخته است، تو دیگر با رد کردن او آبروی خود را نریز. بحار الانوار، ج ۴۴، ص: ۱۹۶

#فاطمیه چقدر اشک بریزم ز جدایی آقا من دلم تنگ شده تنگ، کجایی آقا  همه دارند به تنهایی من میخندند به همه گفته ام این جمعه می آیی آقا  بیشتر از همه دنبال من و کار منی  من کیم دربدِر بی سر و پایی آقا به خدا معترفم نوکر بد یعنی من آمدم بر درت ای شاه گدایی آقا تو فقط ناز بکش، اخم کنی میمیرم یار و غمخوار من زار شمایی آقا امتحان کردی و شرمنده شدم پیش حسین  من ندارم بخدا خرده حیایی آقا مادرت واسطه باشد همه را می بخشند کاش میخورد دلم با تو هوایی آقا

پيامبر صلي الله عليه و آله : اِنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ حَقَّ السَّعيدِ مَن أحَبَّ عَليّا فى حَياتِهِ و بَعدَ مَوتِهِو إنَّ الشَّقِىَّ كُلَّ الشَّقىِّ حَقَّ الشَّقىِّ مَن أَبغَضَ عَليّا فى حَياتِهِ و بَعدَ وَفاتِهِ؛ خوشبخت كامل و واقعى كسى است كه على را در زندگى و بعد از مرگش دوست بداردو بدبخت كامل و واقعى كسى است كه دشمن على در زندگى و بعد از مرگش باشد. الأمالى، صدوق، ص 249، ح8

ابوهاشم عسکری سألتُ صاحب العسکر «علیه السلام» لِمَ سُمِیَّتْ فاطِمَةُ الزَّهْراءَ«علیها السلام»؟ فَقالَ: کانَ وُجْهُها یَزْهَرُ لِاَمیرالْمُوْمِنینَ «علیه السلام» مِنْ اَوَّلِ النَّهارِ کَالشَّمْسِ الضَّاحِیَة وَ عِنْدَ الزَّوالِ کَالْقَمَرِ الْمُنیرِ وَ عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ کَالْکَوْکَبِ الدُّرِّیِ» «ابوهاشم عسکری می‌گوید: به امام هادی «علیه السلام» عرض کردم برای چه فاطمه «علیها السلام» را زهرا نام نهادند؟ فرمود: زیرا سیمای او در آغاز روز چون خورشید فروزان و در میان روز چون ماه تابان و در پایان روز چون ستاره درخشان برای امیرالمؤمنین «علیه السلام» پرتو افشانی می‌کرد» بحار ج۴۳ ص۱۶

‏امام حسن علیه السلام‏ رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ عَلَيْهِا السَّلاَمُ قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَات وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا «يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ؟» فَقَالَتْ «يَا بُنَيَّ الْجَارُ ثُمَّ الدَّارُ» شب‌های جمعه مادرم فاطمه (ع) را می‌دیدم تا طلوع صبح مشغول رکوع و سجود بود، می‌شنیدم که مادرم برای مؤمنین و مؤمنات دعا می‌کرد و نام ایشان را می‌برد و مکرراً برای آنان دعا می‌کرد ولی برای خویشتن دعا نمی‌کرد. من به مادرم می‌گفتم: «پس چرا برای خود دعا نمی‌کنی همچنان که برای دیگران دعا می‌کنی؟» گفت: «ای پسر عزیزم، اول همسایه، سپس اهل خانه». بحار الانوار، ج ۴۳، ص: ۸۲

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ اِبْنَتِي فَهُوَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِي اَلنَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةِ مَوْطِنٍ أَيْسَرُ تِلْكَ اَلْمَوَاطِنِ اَلْمَوْتُ وَ اَلْقَبْرُ وَ اَلْمِيزَانُ وَ اَلْمَحْشَرُ وَ اَلصِّرَاطُ وَ اَلْمُحَاسَبَةُ فَمَنْ رَضِيَتْ عَنْهُ اِبْنَتِي فَاطِمَةُ رَضِيتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيتُ عَنْهُ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ غَضِبَتْ عَلَيْهِ فَاطِمَةُ غَضِبْتُ عَلَيْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا . پيامبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: اى سلمان هر كه فاطمه را دوست بدارد او در بهشت با من خواهد بود و هر كه دشمن بدارد در جهنم. سلمان! دوستى فاطمه در صد جايگاه سود ميبخشد كه ساده‌ترين اين جايگاه‌ها مرگ و قبر و ميزان و محشر و صراط‍‌ و محاسبه است هر كه دخترم فاطمه از او راضى باشد من از او راضيم و هر كه من از او راضى باشم خدا از او راضى است و هر كه فاطمه بر او خشم بگيرد من بر او خشم ميگيرم و هر كس من بر او خشم بگيرم خدا بر او خشمگين است. سلمان واى بر كسى كه او را ستم نمايد و ستم بر ذريه و شيعيانش كند.

امام مولانا امیر المومنین علی علیه السلام‏ مَنْ لَمْ يَأْسَ عَلَى الْمَاضِي وَ لَمْ يَفْرَحْ بِالْآتِي فَقَدْ أَخَذَ الزُّهْدَ بِطَرَفَيْهِ کسی که بر گذشته افسوس نخورد و به آینده شادمان نباشد، همه جوانب زهد را رعایت کرده است. نهج البلاغه، حکمت ۴۳۹

در ضمن روایتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: فَإِذَا دَخَلَتِ الْجَنَّةَ بَقِیَ مِرْطُهَا مَمْدُوداً عَلَی الصِّرَاطِ طَرَفٌ مِنْهُ بِیَدِهَا وَ هِیَ فِی الْجَنَّةِ وَ طَرَفٌ فِی عَرَصَاتِ الْقِیَامَةِ هنگامی که فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها وارد بهشت می‌گردد، چادر او بر روی صراط کشیده شده و بر روی آن پَهن می‌شود؛ یک طرف چادر به دست اوست و حال این که او در جایگاه خویش در بهشت هست و یک طرف چادر نیز در عرصات قیامت است. در این هنگام منادی ندا سر می‌دهد: یَا أَیُّهَا الْمُحِبُّونَ لِفَاطِمَةَ تَعَلَّقُوا بِأَهْدَابِ مِرْطِ فَاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ ای دوستداران فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها ! به رشته‌های چادر او آویزان شوید. فَلَا یَبْقَی مُحِبٌّ لِفَاطِمَةَ إِلَّا تَعَلَّقَ بِهُدْبَةٍ مِنْ أَهْدَابِ مِرْطِهَا حَتَّی یَتَعَلَّقَ بِهَا أَکْثَرُ مِنْ أَلْفِ فِئَامٍ وَ أَلْفِ فِئَامٍ. در این هنگام باقی نمی‌ماند از محبین فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها مگر این که هر کدام به رشته‌ای از رشته‌های چادر آن حضرت آویزان می‌گردد تا این که بیشتر از هزار فِئام و هزار فِئام به چادر حضرت آویزان می‌شوند. اصحاب گفتند: یا رسول الله! یک «فِئام» چند نفر است؟ آن حضرت فرمودند: هزار هزار [یک میلیون] و همۀ ایشان به سبب چادر فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها از آتش جهنم نجات پیدا می‌کنند. تفسیر امام عسکری علیه‌السلام،ص۴۳۴

جابر مى‌گويد:محضر مبارك امام عليه السّلام عرض كردم: براى چه فاطمه زهراء سلام اللّٰه عليها به زهراء موسوم گرديد؟ حضرت فرمودند:زيرا حقّ‌ عزّ و جلّ‌ او را از نور عظمت خودش آفريد،و هنگامى كه نور وجود فاطمه سلام اللّٰه عليها درخشيد آسمانها و زمين به نورش روشن شده و ديدگان فرشتگان از شدّت نورش بسته شد و تمام ملائكه حقّ‌ تبارك و تعالى را سجده نموده و عرض كردند:اله و معبود ما،سرور و مولاى ما،اين نور چه خصوصيّتى دارد كه اين قدر تابان و روشن است‌؟ خداوند متعال به آنها وحى فرمود: اين نور از نور من است كه در آسمان ساكنش كرده‌ام آن را از عظمت خويش آفريدم،آن را از صلب پيامبرى از پيامبران خارج نموده‌ام، او را بر تمام انبياء تفضيل و برتريش داده‌ام. از اين نور پيشوايانى را كه به امر من قيام مى‌كنند و مردم را به طرف من هدايت مى‌نمايند بيرون مى‌آورم،اين پيشوايان را پس از انقطاع وحى جانشينان خود در روى زمين قرار مى‌دهم. عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قُلْتُ لَهُ لِمَ سُمِّيَتْ فَاطِمَةُ اَلزَّهْرَاءُ زَهْرَاءَ فَقَالَ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَهَا مِنْ نُورِ عَظَمَتِهِ فَلَمَّا أَشْرَقَتْ أَضَاءَتِ اَلسَّمَاوَاتُ وَ اَلْأَرْضُ بِنُورِهَا وَ غَشِيَتْ أَبْصَارُ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ خَرَّتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لِلَّهِ سَاجِدِينَ وَ قَالُوا إِلَهَنَا وَ سَيِّدَنَا مَا لِهَذَا اَلنُّورِ فَأَوْحَى اَللَّهُ إِلَيْهِمْ هَذَا نُورٌ مِنْ نُورِي أَسْكَنْتُهُ فِي سَمَائِي خَلَقْتُهُ مِنْ عَظَمَتِي أُخْرِجُهُ مِنْ صُلْبِ نَبِيٍّ مِنْ أَنْبِيَائِي أُفَضِّلُهُ عَلَى جَمِيعِ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ أُخْرِجُ مِنْ ذَلِكَ اَلنُّورِ أَئِمَّةً يَقُومُونَ بِأَمْرِي يَهْدُونَ إِلَى حَقِّي وَ أَجْعَلُهُمْ خُلَفَائِي فِي أَرْضِي بَعْدَ اِنْقِضَاءِ وَحْيِي . علل الشرایع شیخ صدوق