مصرع ناقص من کاش که کامل می شد شعر در وصف تو از سوی تو نازل می شد شعر در شأن تو شرمنده به همراهم نیست واژه در دست من آن گونه که می خواهم نیست من که حیران تو حیران تو ام میدانم نه فقط من که در این دایره سر گردانم همه عالم و آدم به تو می اندیشد شک ندارم که خدا هم به تو می اندیشد در زمین هستی و آن سو تر از افلاک تویی علت خلق زمین ای پدر خاک تویی کعبه از راز جهان، راز خدا آگاه است راز ایجاز خدا نقطه بسم الله کعبه افتاده به پایت سر راهت سر مست پیرهن چاک و چاک و غزل خوان و صراحی در دست کعبه وقتی که در آغوش خودش یوسف دید خود زلیخا شد و خود پیرهن صبر درید کعبه بر سینه خود نام تو ای مرد نوشت قلم خواجه شیراز کم آورد نوشت: ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه راز خلفت همه پنهان شده در عین علی ست کهکشان ها نخی از وصله نعلین علی ست روز و شب از تو قضا، از تو قدر می‌گوید ها علیٌ بشرٌ کیف بشر می گوید مست اوصاف شدم مِی طلبم ساقی را تشنه ام تا که بگوید به من ألباقی را... سید حمید رضا برقعی #کتاب_تحیر #برشی‌از‌کتاب @hajammar313