| بسم ربّ المجتبی این غم عشق و فراق درد شیرینی است که کند عاشــق را عاشق و عاشـق تـــــر ‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ سال‌های نه چندان دور همین نزدیکی ‌ها، مردانی در همسایگی ما زندگی می کردند که زندگی برایشان جدی ترین بازیچه بود. امثـــال #شهید_همدانی که زندگی کردند چـــون هیچوقــت اسیـر #زندگی نشدنـد، زندگی می کردند، چون معنــای زندگـی را فهمیدند، آنهـا آمدند تا زندگی کردن را به ما یــاد دهنــد و مــا #یاد نگرفتیــــم.  ‌‌‌‌ چشم دوختند در چشم ما و با سکوت‌شان فریاد زدند،که جوردیگر هم میشود زندگی کــرد، حال آنها #رفتند و ما ماندیـم، کاش هشــداری باشـد بـرای مــا که به خودمان بیاییـم بــا دوری از گناه و لطـف اهل بیت بـه قافلـــــه #شهدا بپیوندیــــــم. ‌‌‌‌ یـــادت بخــیـر #سردار ؛ ایشان می‌گفتند: دشمنان نمیدانند ونمیفهمنـد که مابرای #شهادت مسابقـــه میدهیم... وابستگـی نداریم و اعتقـــاد ما این است که از سوی #خدا آمده ایم و به ســوی او بازمیگردیـم. ‌‌ ‌‌ ‌‌ #دردل‌و‌جانم‌نیست‌هیچ_جز_حسرت_دیدارش #شهید_حسین_همدانی #حبیب_حرم #ابو_وهب [عمار عبدی]