مهمترین اثر دین و معنویت در انسان، برخوردارشدن از قدرت روحی است
اینکه «دین به انسان قدرت میبخشد» باید در عرف جامعۀ ما یک امر واضح و بدیهی تلقی شود.
متأسفانه تبلیغات و تعلیمات دینی در طول سالیان دراز بهگونهای نبوده که برجستهترین اثر دین، معنویت و عرفان در انسان، برخورداری از قدرت روحی تلقی شود.
معمولاً در نظرسنجیها، مردم مهمترین اثر دین را مفاهیمی مثل «مهربانی، معرفت، سخاوت و ادب و...» ذکر میکنند؛ البته همۀ اینها جزو آثار دینداری است.
امّا باید دانست که این ویژگیها بدون قدرت روحی تقریباً ارزشی ندارند، چون «خوب بودن از سر ضعف، ارزش ندارد!» باید در جامعه جا بیافتد که دین و معنویت انسان را ابرقدرت میکند.
قدرت فقط در جنگاوری نیست؛ یکی از قدرتهای برجسته، قدرتهای ذهنی و قدرت تمرکز است. اگر مردم قدرت ذهنی را اثر دینداری نمیدانند بهخاطر تبلیغ غلط دین است.
اگر در عمل این اتفاق بیفتد، مردم خواهند گفت: هر کسی هیئت و مسجد برود و تربیت دینی پیدا کند، حتی با استعدادِ کم، میتواند بهترین علم و دانش را جمعآوری کند.
چون اکثر کسانی که در تحصیل ناموفق هستند آدمهای باهوش و با استعدادی هستند که حوصلۀ تمرکز ندارند وتوجّهشان هرزه است.
قدرت ذهنیِ انسان هم از اینجا آغاز میشود: «به چیزی که نمیخواهی، ذهنت سراغش نرود و به چیزی که میخواهی، ذهنت را روی همان متمرکز کنی»
این بزرگترین منشأ قدرت در روح انسان و آغاز قدمهایی است که انسان بهسوی رشد و کمال برمیدارد.