شب جمعه، شب زیارتیِ سید الشهداء، کاشکی با امام زمان صدایِ مادرمون رو می شنیدیم،کاشکی با آقامون صدای مادرِ قد خمیده مون رو می شنیدیم،عرش رو بهم ریخته،هی به سینه می کوبه...:  "بُنَيَّ! قَتَلوكَ، ذَبَحوکَ، وَ مِنَ الماءِ مَنَعوکَ"  بذار یه مقدمه بسازم،یهو نبرمت اون جایی که امام زمان مثل ابر بهار باریده..

وإن لم أكُن بين جموعِ الزائرين، لبيكَ بقلبي ودمعي وشوقي إليك و اگرچه در جمع زائران تو نیستم با قلب و اشک و دلتنگی‌ام به سوی تو لبیک...

دست بر سینه بگذارید... چشم بپوشانید... مادری، آرام آرام... دارد سمت گودال می‌آید! مادری با قدِ خمیده و... دست به پهلو! جا دارد از این داغ... عالَم خون گریه کند! بیایید خون گریه کنیم!