#سخن_بزرگان پهلوانی، بزغاله‎ای را بغل می‎کند و صد متر راه می‎برد. پس از طی راه، هم خودش و هم بزغاله خسته می‌شوند و کار نیز تعطیل می‎گردد. اما گاهی به جای پهلوان، یک بچۀ 8 ساله، دو هزار گوسفند را از شهری به شهر دیگر راه می‎برد بدون اینکه خودش و آنها خسته شوند! بغل کردن یعنی #مدیریت_از_بیرون که دستاورد غرب است و بهترین مثال آن «حضور و غیاب» است که امروزه در حوزه، دانشگاه و آموزش و پرورش صورت می‎گیرد. اگر به آنها بگویند فردا درس تعطیل است، ‌همه خوشحال می‎شوند. چون حس زندانی بودن می‎کنند، چون از بیرون مدیریت می‎شوند. اسلام به مدیریت از درون معتقد است، به همپا راه رفتن نه بغل کردن. ✍ آیت الله حائری شیرازی کانال تربیت فرزند 👇 @FarzandeSaleh313

#سخن_بزرگان تفاوت «صنعت» و «تربیت» در کلام شهید مطهری: #صنعت عبارت است از #ساختن به معنی اینکه شیء یا اشیائی را تحت یک نوع پیراستن و آراستن ها قرار میدهند، میان اشیاء و میان قوای اشیاء، ارتباط برقرار می‌کنند، قطع و وصل هایی در جهت مطلوب انسان صورت می‌گیرد و آن گاه آن شیء میشود مصنوعی از مصنوع های انسان؛ فرض کنید که از طلا یک حلقه انگشتر میسازیم، آن را شکل میدهیم و می‌شود یک مصنوع ما ولی #تربیت عبارت است از: #پرورش_دادن، استعداد های درونی ای را که بالقوه در یک شیء موجود است، به فعلیت درآوردن و پروردن و لهذا تربیت فقط در مورد جاندار ها یعنی گیاه و حیوان و انسان صادق است 📖کتاب تربیت و رشد اسلامی شهید مرتضی مطهری صفحه ۱۹ کانال تربیت فرزند 👇 @FarzandeSaleh313

#سخن_بزرگان آیت الله حائری شیرازی: امامان یکی هستند، اما مردمشان متفاوتند امامان همه به خداوند بی‌نهایت متّصل هستند و از این رو، علمشان بی‌نهایت است و همه یک محتوا دارند، امّا مردم‌شان متفاوت هستند. متفاوت بودن مردم یعنی چه؟ علم امام، همچون اقیانوس بی‌نهایتی‌ست که از طریق شلنگی، به ظرف مردم می‌ریزد. در دورۀ امام صادق (ع)، ورودی این ظرف وسیع بود و علم امام به‌راحتی در آن می‌ریخت. امّا در دورۀ ائمۀ دیگر، ورودی ظرف مردم وسیع نبود و طبیعتاً علم امام به شکل محدودتری جریان می‌یافت. شما در مواجهه با کسی‌که خوب می‌فهمد، راحت حرفتان را می‌زنید. اما در مواجهه با کسی‌که فهم کم‌تری دارد، باید حرفتان را باریک و نازک کنید تا به اندازۀ ظرفیت او باشد. تفاوت امامان ما، در تفاوت مردم‌شان است. @HamidRezei

#نکات_تربیتی #سخن_بزرگان 🔰 تربیت، شبیه درختکاری است تربیت مثل درختکاری است و کار پدر و مادر مثل باغبان است که به موقع آبش بدهند، به موقع کودش را بدهند، به موقع شیارش را بزنند، نور را برایش تأمین کنند. نور و آب و هوا و اینها که تأمین شد، گل کردن با خود درخت است؛ دیگر باغبان گل را به درخت نمی‌چسباند. درخت خودش باید گل کند. بسیاری خیال می‌کنند بچه‌ها را باید گُلاند! هیچ انسانی نمی‌تواند کاری کند که دیگری گل کند؛ تو آبش را بده، نورش را بده، هوایش را بده، گل کردنش با خودش است. بعضی‌ها وقتی می‌بینند درختشان گل کرد، حوصله ندارند و هی می‌خواهند گل باز شود. آقا! تو دستش نزن، خوب نمی‌شود. هر گلی که مردم دستش زدند، برگش پاره شد. دستکاری‌اش نکن؛ خودش باید باز شود. عقل بچه هم مثل گل است؛ به بچه نان حلال بده و احترام بگذار، عقلش گل می‌کند. به درخت آب می‌دهند، به انسان احترام؛ به درخت کود می‌دهند، به انسان نصیحت می‌کنند؛ به درخت نور می‌دهند، به انسان آزادی و احترام و محبت. محیط ترس و وحشت برای بچه مثل محیط تاریک برای درخت است. درخت در محیط تاریک خفه می‌شود و بچه هم در محیط ترس و ارعاب و وحشت، روحش پژمرده می‌شود. به هر جهت به بچه محبت کنید، احترام کنید، مقداری آزادی بدهید، مقداری مسئولیت بدهید، مقداری آگاهی بدهید؛ اگر انسان این کارها را در مورد اولاد بکند، دیگر اولاد ان‌شاءالله خودش خوب می‌شود، مخصوصاً اگر نانش حلال باشد. ✍آیت الله حائری شیرازی 📗کتاب راه رشد/جلد یک/صفحه ۱۳۱ @HamidRezei

#نکات_تربیتی #سخن_بزرگان «بچه های خرد سال که می آیند در مسجد امانات خدا هستند. سعی کنید بچه ای با دست خالی از مسجد نرود، او را در راه خدا پر کنید؛ بی مایه فطیر است. نگویید کسی که اینجا مسجد ساخته خودش خرج کند. خب او به شما چه؟ پولی بدهید که مثلا کتاب داستان بخرند و بین بچه ها توزیع کنند اگر برای آنها مفید بود شما در توبره تان یک در گرانی گذاشته اید. با پول کم می شود در گران بها هم خرید.» 📗راه رشد/ جلد اول/ صفحه ۱۵۳ @HamidRezei

#نکات_تربیتی #سخن_بزرگان «انسان نباید در زندگی با برخی مسائل، تلخ برخود کند؛ گاهی بی انیس شدن، زمینه ای است برای اینکه خدا انیس انسان شود. اخوی گفت: یک سال بعد از اینکه پدرمان از دنیا رفت، او را در خواب دیدم و گفتم جریان رحلت شما چگونه بود؟ گفتند: معمولی من که رفتم، می دیدم که تابوتم را می برند و بر من نماز خواندند و دفتم کردند. وقتی که مرا دفن کردند و رفتند یک دفعه تکان خوردم و دیدم هیچ کس نمانده و همه رفتند. از پایین قبر صدایی شنیدم که به من گفت: بنده من! تو را تنها گذاشتند؟ بنده من! تو را در وحشت گذاشتند؟ من انیس تو هستم من مونس تو هستم بعد از آن دیگر هیچ ناراحت نشدم. گاهی خدا انسان را تنها میکند تا خودش مونس انسان بشود. خودش رفیق انسان نشود. در مسئله تربیت اولاد هم بیش از آن که پدر و مادر سازنده بچه و مربی بچه باشند. خدا مربی اوست» 📗راه رشد/ جلد اول/ صفحه ۱۵۸ @HamidRezei