دیشب متنمو نوشتم و توی کانال شخصیم حفظش کردم
با خودم گفتم بیشتر باید روش کارکنم
انگاری هنوز اون چیزی که میخوام نیست
نتونستم منظورمو خوب برسونم
یک روز گذشت و گوشه ذهنم بود و سمتش نرفتم
الان اومدم اصلاحش کنم دیدم بازم انگاری نمیتونم زیاد وقت بزارم اصلاحش کنم
این همین چرخه ی اشتباهِ بهترش کن هنوز خوب نیسته
من میتونستم اون و به اشتراک بزارم
نکاتشو دربیارم و توی متن فردا
نکاتشو پیاده کنم
اینجوری به خودم میفهمونم که درحرکتم
که تعداد نوشته هام داره بیشتر میشه و من استمرار دارم
نه اینکه یه نوشته رو اونقدر نگه میدارم تا بهترش کنم اخرم همه محتویات مغزم میپره
بعدم خستگی میاد سراغم از تلنبار شدن کلی ایده که اجرا نشدن
مبارزه باکمالگرایی عجیب نیست
فقط لازمه ادامش بدم
اصلاحش کنم و باز ادامش بدم
حتی کم
حتی خراب
حتی کوچولو
ادامش بدم
پ.ن:این متن ونخوندم تا اصلاحش کنم،فقط نوشتم
#نوشتهششم