معرفی کتاب فتاح 🌱 بریده ای از کتاب: کسی نای حرف زدن نداشت. در آن سکوت گویی با نگاهمان باهم حرف می‌زدیم. گاهی‌وقت‌ها نگاه‌ها بارِ حرف‌هایی را که گفتنشان شاید ساعت‌ها طول بکشد بر دوش می‌گیرند. غم پرپر شدن بچه‌ها از یک‌سو و نامشخص بودن سرنوشتمان از سوی دیگر ذهنم را آشفته کرده بود. آرام و بی‌حرکت به گوشهٔ سنگر تکیه داده بودم. کل بدنم می‌لرزید. اشهدم را با لکنت زبان می‌خواندم. چهرهٔ پدر و مادرم در ذهنم مجسم می‌شد. همهٔ بچه‌ها صورتشان خاکی شده بود. مانند جسمی بی‌جان بودم و نمی‌توانستم تکان بخورم. مثل اینکه اعضای بدنم مال خودم نبود. ناگهان خمپاره‌ای نزدیک ما منفجر شد. صدای مهیبی داشت. سرم در وضعیتی معلق قرار گرفته و پردهٔ گوشم سنگین شده بود. جلوی چشمانم سیاه شد. دیگر چیزی متوجه نشدم تا زمانی که عراقی‌ها قصد داشتند مرا از سنگر خارج کنند. چشم راستم باز نمی‌شد و چشم دیگرم هم پر بود از ذرات خاک. پلک که می‌زدم، انگار سمباده به چشمانم می‌کشیدند. #معرفی_کتاب_شهدا 🕊🌱 #خاطرات_آزاده_فتاح_محمدی 🕊🌱 #همراه‌_شهدا @Hamrahe_Shohada