حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى‌خوانیم: "لِکُلِّ شَىْء أُسٌّ وَأُسُّ الاْیمانِ الْوَرَعُ" هر چیز اساس و شالوده‌اى دارد و شالوده ایمان ورع است. در حدیثى که از امیر مؤمنان على(علیه السلام) در غررالحکم نقل شده مى‌خوانیم: :عَلَیْکَ بِالْوَرَعِ فَإنَّهُ عَوْنُ الدّینِ وَشَیْمَةُ الْمُخْلِصینَ" بر تو باد به پیشه کردن ورع، زیرا (بهترین) یاور دین و روش مخلصان است. #قسمت‌هشتم

در سومین جمله مى‌فرماید: «تحمل ناراحتى ها گور عیب هاست» (وَالاِْحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ) اشاره به این که بسیار مى‌شود انسان از رفتار بعضى از دوستان و آشنایان و یا حتى افراد عادى ناراحت مى‌گردد و یا مشکلات و مسائلى در زندگى پیش مى‌آید که انسان را نگران مى‌سازد. کسانى که این گونه ناملایمات را تحمل کنند به فضیلت بزرگى دست یافته‌اند که عیوب انسان را مى‌پوشاند و به عکس، افراد ناصبور و بى‌حوصله داد و فریاد بر مى‌آورند و به سخنان یا کارهایى آلوده مى‌شوند که سر تا پا عیب است. این احتمال در تفسیر این جمله نیز هست که بسیارى از بى تابى‌هاى انسان بر اثر شکست‌هایى است که در زندگى براى او پیش آمده که اگر بى تابى نکند دیگران از این شکست‌ها که بر اثر ندانم کارى‌ها به وجود آمده باخبر نمى‌شوند و به این ترتیب عیوب او پوشانیده خواهد شد. در غیر این صورت همه از نقطه‌هاى ضعف او باخبر مى‌گردند. #قسمت‌هشتم

مرحوم سیّد رضى به دنبال این سه جمله حکمت آمیز اضافه مى‌کند که در روایتى از امام(علیه السلام) تعبیر دیگرى در این باره دیده مى‌شود که فرمود: «مسالمت جویى وسیله پوشاندن عیب هاست» (وَرُوِیَ أَنَّهُ قَالَ فِی الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَیْضاً: «الْمُسالِمَةُ خِبَاءُ الْعُیُوبِ») «خباء» به معناى خیمه است و محلى که چیزى را در آن مى‌توان پیدا کرد. گرچه تعبیر به «مسالمت» با «احتمال» تفاوت زیادى ندارد ولى «احتمال» اشاره به خویشتن دارى و «مسالمت» اشاره به خوش رفتارى با مردم است. در واقع «احتمال» مفهومى در رابطه با خویشتن دارد و «مسالمت» در رابطه با دیگران. #قسمت‌هشتم