#خاطرات_شهدا تـوی‌هیـئت‌لعـن‌می‌گفـتیم.بـا‌بچـه‌هـا‌کَل‌ڪَل‌داشـتیم‌کہ‌آقـا‌گفـته‌لعـن‌نـگوییـد.ایـن‌تـوی‌کَت‌مـا‌نمی‌رفـت.لعـن‌را‌می‌گفـتیم.یک‌بـاریکی‌از‌بچـه‌هاتـوۍگـروه‌وایـبرشـروع‌ڪرد‌لعـن‌گفـتن.بقیه‌هـم‌شاکی‌شـدنـد‌که‌ایـن‌چه‌حرفـی‌است!ممـد‌حـسین‌آن‌مـوقع‌سـوریه‌بـود.یک‌دفعـه‌قـاتـی‌کـرد.تـوی‌چـت‌خـصوصےبه‌مـن‌گفت‌:«برو‌به‌این‌بـگو‌دسـت‌برداره‌ازایـن‌کارهـاش‌!»تنـدتنـدپـیام‌می‌نـوشت‌‌وعکس‌فرسـتاد.عکس‌چـندتـااز‌رفقایـش‌راکه‌سر‌بـریده‌بودند،فرستـادوگـفت‌:«ته‌این‌لعن‌گفتن‌هامی‌شه‌این!»آخـرش‌شکلک‌خـنده‌گذاشـتم‌.نـوشت‌:«بی‌شعور‌چـرا‌می‌خنـدی؟مـن‌دارم‌جـدی‌صـحبت‌میکنم!»گفـتم‌:«بـاشه،دیگه‌فحـش‌نمۍدیـم...» #شهید‌محمدحسین‌محمدخانی