پس‌از‌شهادت‌امام‌حسن‌مجتبی،امام‌حسین‌(ع) این‌گونه‌با‌برادرخودسخن‌می‌گفت: چگونه‌سر‌و‌بدن‌خود‌را‌خوشبو‌کنم‌در‌حالی‌که بدن‌تو‌در‌زیر‌خاک‌است؟ چگونه‌از‌دنیا‌بهره‌گیرم‌در‌حالی‌که‌هر‌آنچه‌به‌تو نزدیک‌است‌نزد‌من‌محبوب‌است. هرگاه‌کبوتری‌بانگ‌زندو‌باد‌شمال‌و‌جنوب‌به‌وزش در‌آیدبر‌تو‌خواهم‌گریست. تا‌وقتی‌برداشت‌های‌حجاز‌شاخه‌ای‌جوانه می‌زند‌چشمانم‌از‌اشک‌‌برتو‌خشک‌نخواهدشد گریه‌ام‌طولانی‌واشکشان‌جاری‌است‌که‌تو‌از‌من‌دوری و‌مزارت‌نزدیک‌و‌غریب‌. دیواره‌های‌‌قبر،تورادربرگرفته‌،اوکه‌رفته‌خوشحال واین‌که‌مانده‌غمگین‌است. غارت‌زده‌کسی‌نیست‌که‌دارایی‌اش‌را‌به‌تاراج برده‌اند،غارت‌زده‌کسی‌است‌که‌برادرش‌را‌زیر خاک‌پوشانده‌اند. #حسنین❤️‍🩹