حضرت خدیجه وقتی اموالش رو در راه دین میداد هیچ چشم داشتی نداشت...!

از لحاظ انفاق کردن ایشون مصادق آیه ۲۶۲ سوره بقره هستن که می‌فرماید آنان دارایی‌های خویش را در راه خدا انفاق می‌کنند. آنگاه از پی آنچه انفاق نموده‌اند، نه منتی می‌گذارند و نه آزاری می رسانند (اینان) پاداش‌شان نزد پروردگارشان محفوظ است و آنان نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌شوند.

در جای جای زندگی ایشون با پیامبر مکرم اسلام مشخص هست که ایشون با کمک هاشون با حضورشون توان تبلیغی پیامبر عزیزمون رو بالا می‌برند!

حتی موقع نماز ها وقتی ایشون به پیامبر اقتدا میکردن جدای از آرامشِ دل حضرت محمد،باعث ترویج اسلام در بین بانوان هم میشدن

ایشون مصادق یه الگو برای همه بانوان هست!

همون طور که حضرت زهرا برامون الگو هستن...

حتی از همین چند خط میتونیم راه و رسم همسر خوب بودن و مثل حضرت خدیجه بودن رو یاد بگیریم!

حضرت محمد توی این روایت فرمودند -همه من رو تکذیب کردن،ولی حضرت خدیجه... این یعنی منِ خانوم باید بدونم که گاهی با تموم مشکلاتی که توی هر زندگی پیش میاد و هر کس در مورد همسر من صحبتی می‌کنه،پشت همسرم رو بگیرم!

یه سری جا ها توی زندگی مشترک خیلی چیز ها نیست... بر پای دل ما نمی چرخه اون روز ها که همه چیز فراهم باشه! ما چه کار میکنیم؟

خودم رو بگم! شده غر می‌زنیم،گله میکنیم... دعوا میکنیم گاها! تا بهمون یه کوچولو فشار میاد این وضعیته

اما حضرت خدیجه اون سال های شعب ابی طالب رو چه جوری گذروندن؟ غر زدن؟دعوا کردن؟

اگر این طور بود که برای پیامبر روحیه‌ای نمیموند که بخواهن مقاومت کنند!

یه خانوم،یه همسر فرمانده خانواده ست... خودمون رو دست کم نگیریم! وقتی یه همسر یا مادر توی خونه ناراحت باشه،عصبی باشه؛فرزند و همسر و اطرافیان هم به همون حال درمیان!

ما که حضرت خدیجه رو مادر ائمه میدونیم و نسبت بهشون ارادت داریم... یکم از امشب قول بدیم مثل ایشون بشیم

اگر ایشون که همسر پیامبر بودن با رفتارشون با اعملشون از وضعیت موجود اون زمان گله میکردن... به نظرتون اطرافیان و یار های پیامبر دلسرد نمیشدن؟ نمیگفتن ایشون که همسر و یارِ چندین ساله پیامبر هستن،دارن اینجوری میگن،ما که دیگه جای خود داریم؟

یه همسر خوب اقتدار همسرش رو نگه می‌داره!

با این که مخاطب من خانوم ها قرار گرفتن ولی آقایون هم توجه کنند که این موارد تا حد زیادی دوطرفه هست!

یعنی منِ آقا پیش خواهرم،پیش مادرم،پیش رفیقم پشت سر همسرم چیزی نمی‌گم! در حضور دیگران جوری رفتار نمیکنم،حرفی نمی‌زنم که شخصیت خانومم زیر سوال بره! همینطور هم برعکس برای خانوم ها...

چون بقیه خوشی هاتون رو نمی‌بینند! رفتار خوبتون رو با همدیگه نمی‌بینند! مهربونی هاتون رو نمی‌بینند!

اون ها فقط حرف شما رو اون هم یک طرفه می‌شنوند...

با این کار شما به بقیه حق دخالت توی زندگی مشترکتون رو میدید!

بعد وقتی دخالت های کسی که «خوبی های شما رو ندیده!»توی زندگیتون شروع میشه،اون موقع مشکل پیش میاد!

اون موقع دنبال مقصر میگردیم... ولی کسی مقصر نیست جز خودمون!

یه آقا می‌تونه بره میدون جنگ شهید بشه! و این آقا نیاز به همراهی همسرش داره تا بتونه به اون مقام برسه... منِ خانوم میتونم به راحتی بال پرواز الی الله همسرم رو ببندم!