❇️نگذاریم #تفقه_دینی از معنا تهی گردد 🖋صالح رحمتی 🔹یکی از مصائبی که در این دوران مجازی دامنگیر فقه و فقاهت شده است، نگارش یادداشت‌هایی است که از استنادات ضعیف، استدلال‌های رقیق و کم جان و خارج از موازین تفقه و استنباط فقهی برخوردار است. گویا نگارندگان این قبیل متن‌های کوتاه چنین پنداشته‌اند که می‌توان در چند خط تکلیف مسائل مهم فقهی را روشن نمود، بدون آنکه بررسیی‌های تفصیلی در آن خصوص انجام بگیرد. 🔹اخیرا یکی از نویسندگان یادداشت‌های مجازی از متنی رونمایی کرده که با ادعای تفقه دینی می‌خواهد تکلیف جهاد در مقابل دشمنان را مشخص نماید از این متن واضح است که نویسنده محترم یا آشنا به روش تفقه نبوده و یا اینکه حوصله چندانی برای نگارش متن علمی فقهی نداشته است. ایشان با استناد به یک روایت، آن هم بدون بررسی‌های سندی و دلالی لازم، چنین نتیجه می‌گیرد که اگر طاقت استقامت دربرابر دشمنان را نداشتیم نباید وارد میدان جهاد و مقابله با آنها شویم. 🔹این نویسنده، حتی به خود زحمت نداده که باب الهدنه از کتاب الجهاد را تورق نموده و ادله و اقوال فقها را مطالعه نماید، تا دامنه تفقه دینی مورد ادعای خود را کمی بیشتر بگستراند. بلکه به همان تک روایت و ادعای فطری بودن عقب نشینی اکتفا نموده و سپس متن خود را با عنوان تفقه دینی مزین می‌سازد. 🔹ما در این متن و نظایر آن با تنزل و سخافت تفقه مواجهیم. اگر قرار است برای عقب نشینی توجیهات فقهی تراشیده شود، می‌توان به گونه‌ای عمل کرد که حداقل واژه "تفقه" از معنا خالی نشده و آبرویی برای قلم فقهی باقی بماند. 🔹تمرکز سخن در این چندخط بر آن نتیجه ای که گرفته شده است، نیست بلکه ثقل کلام در آن است که گمان نبرید با نقل چند آیه قرآن و یک روایت، بدون بررسیهای دقیق و علمی، می‌توانید بار تفقه را برداشته و نتیجه ضعیفی را که تابع مقدمات ضعیف است، به عنوان نظر دینی برجسته نمایید. و واضح است که برای توصیه به نجنگیدن هزار قلم دیگر هم است، ضرورتی ندارد که قلم فقهی را ابزار ابراز خود قرار دهیم و فقه را سیاست زده کرده و آن را از موازین خود خارج کنیم. خلاصه آنکه اجازه ندهیم در این منازعات سیاست، تعبیر "تفقه دینی" از معنا تهی گردد. #نواندیشی_دینی #تفقه_اجاره‌ای #مجمع_مدرسین_محققین @Tanbiholomah