#نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی پاره پاره قلب من شد زِ زَهر آخر کی رود از خاطرِ من خاطرات آخرِ مادر راحت از غم ها شدم آخر خدایا میچکد ، خونِ دلم از کُنج لبها ، ای خدایا ( من ، بی قرارِ ، یاد ظلمِ ، کوچه هایم من ، یادگارِ مرتضایم ، مجتبایم ) تکرار پاره های قلب من میچکد از لب جان سپارد ، گر ببیند لخته خون را خواهرم زینب خواهرم زینب خواهرم زینب می کِشم پا بر زمین از سوز سینه زائر مادر شدم از این مدینه ، ای مدینه من بینِ لبخند رنگ و بوی گریه دارم بر دامنت سر ای حسینم ، میگذارم ( من ، بی قرارِ ، یاد ظلمِ ، کوچه هایم من ، یادگارِ مرتضایم ، مجتبایم ) تکرار ای برادر جان حسین جان به قربانت قاسمم جای پدر در کربلا باشد به فرمانت آه و لا یَومَ کَیَومِک ای برادر کاش و جایت بوسه میدادم به خنجر ای برادر ... من ، سر به پایت میگذارم ، در جدایی تو ، روی خاک و در تنور و نیزه هایی ( من ، بی قرارِ ، یاد ظلمِ ، کوچه هایم من ، یادگارِ مرتضایم ، مجتبایم ) تکرار

قسمت اول : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی بار الها ، مُرغِ جانها پَر کشیده بینِ سینه دیده گِریان ، سینه نالد از غریبی در مدینه در جنان غوغا به پا شد دیده گِریان ، مرتضی شد در غمِ فرزند و بابا فاطمه ، صاحب عزا شد فاطمه ، صاحب عزا شد ( واغریبا ، واغریبا ) تکرار کار زینب در غمِ تو ناله های آتشین شد این غریبی بس که جسمت لاله‌گون از تیرِ کین شد کاش جسمت را ز خانه با غم و آه شبانه سوی کوچه برده بودند همچو زهرا مخفیانه ( واغریبا ، واغریبا ) تکرار کی رود ، از خاطر تو یاد آن رُخسارِ نیلی مانده روی صورتِ تو همچو زهرا ، جای سیلی شب ، شبِ قدر تو باشد دیده بر قبر تو باشد قبر ویرانت #حسن_جان جلوه ی صبر تو باشد ( واغریبا ، واغریبا ) تکرار

قسمت دوم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی تا به چشمم ، خاطراتم زنده شد جسمِ پُر زَهرم ، به غم آکنده شد دید ، دیده دیده های خویش را کرد امضا حکم مرگِ خویش را زنده شد فصلِ خزان باغ من تازه بود و تازه تر شد داغ من #کدوم_داغ ؟ یاد کردم یاد یاس و غنچه را آن مصیبت هایِ بینِ کوچه را ... تا به کوچه خصم بر ما ره میگرفت از خُسوفِ ضرب سیلی مَه میگرفت تا توان رفت از دو پای مادرم من شدم آنجا عصای مادرم گویی از دست داده چشمان خود چون پی ام میگشت با دستان خود کوچه ای تنگ و دلی سنگ و صدای ضرب دست بعد از آن سیلی دگر چشمان زهرا وانشد ای که بر هر درد بی درمان دوایی یا حسن نازنینم ، یوسف اهل کسایی یا حسن عشق زهرا ، مَحرمِ آل عبایی یا حسن دلبر من ، معدنِ جود و سخایی یا حسن ( یا حسن ، مظلوم حسن مظلوم حسن ... ) تکرار #مولا_جان من غلامِ مادرت زهرا و سرمَستم حسن با امیدی برسرِراه تو بنشستم حسن من دلم را با سرِ زلفت گِره بستم حسن گرچه ناقابل ولی با آبرو هستم حسن رونمایت میدهم ، جان گر بیایی یا حسن ای کریمِ اهلبیت و نوبهارِ فاطمه ای غریبِ شهر یثرب ای نگار فاطمه نورِ چشم مرتضی دار وندارِ فاطمه ای عصای دست مادر افتخار فاطمه انتظارت میکِشم چون باوفایی یا حسن گفت : هر وقت ، چشماش به اون نانجیب می افتاد « مُغیره ، قُنفذ » تا می اومدند حرف بزنند ، میگفت شما دیگه دهنتون رو ببندید ، من یادم نمیره توو کوچه خیلی مادرم رو کتک زدید ، با غلاف شمشیر به دستای مادرم زدید ، ...

قسمت سوم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی فاطمه جان بیا کنارمن بشین دل ندارم ببینم تورو چنین

قسمت چهارم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی (حسن غریب فاطمه ) تکرار گل غریب فاطمه ای بی شکیب فاطمه ای در میان کوچه ها تنها حبیب فاطمه امشب دل مجنون من داره وساطت میکنه به زلف تو دخیل شده تو رو زیارت میکنه میخوام تمام هستیمو برای تو فدا کنم چی میشه یک شب توو بقیع منم تورو صدا کنم ( رفت دلت بقیع ، هان ؟ ان شاءالله بقیع سینه بزنی ... ) شُهرت غربت تورو تموم عالَم میدونه گفتن نیمخواد که هنوز قبر تو بی سایه بونه ای سایه ی کِرامتت رو سرِ اهل کائنات حبلُ المتین محبتت ساحلِ کشتی نجات من شنیدم که غربتت خیلیه و بی شماره تا قیامت اگه بگم غمت تمومی نداره توو دین می اومدند همه دینِ خدای جدّ تو مردم می دیدند مصطفی به اهل بیتش می بالِه به خانواده ی شما چه احترامی قائله همه دیدند تو و حسین سوار دوش اون بودید با خنده هاتون چطوری دل ازدلِ اون ربودید ؟

قسمت پنجم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی ولی تا اون رحلت نمود مردم همه جدا شدند

قسمت پنجم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی ولی تا اون رحلت نمود مردم همه جدا شدند شمارو از یاد بردند توو سقیفه حاضر شدند هیزم آورند پشت اون درِ خونه که مصطفی دست به سینه سلام میداد به اهل اون یعنی شما ازدرِ خونه ی شما آتیش زبانه میکشید یکی غلاف واون یکی یه تازیانه میکِشید میگن یه کافر با لگد هجوم آورد به اون دره آخه میدونست مادرت فاطمه پشت اون دره من شنیدم که غُصه هات تورو اسیرت کرده بود توو جوونی داغ و غمِ فاطمه ، پیرت کرده بود اون روزی که مادر گرفت قباله ی باغ فدک اون دومی یه کاری کرد که تیره شد چشم فلک #اوج یه طوری زد توو صورتش که دیگه جایی رو ندید گوشواره های او شکست از گوشِ او خون میچکید موقع رفتن دست من توو دست های مادرم موقع برگشتن ولی شدم عصای مادرم توو اون کوچه که چادرش به خاک کوچه خاکی شد خودم دیدم که پنجه ای رو صورتش حکاکی شد ( غریبی یعنی این ... کسی طاقت داره توو این جمعیت جلو چشماش توو صورت مادرش بزنند ؟ اون هم اینطوری ؟؟ اون هم یه مرد قوی هیکل عرب ، میگه دو تا سیلی خورد ، هم از اون نانجیب ، هم از دیوار ، دیگه چشماش جایی رو نمیدید ، دست میکشید ...) دست رو دوشم می اومد با سختی توی کوچه ها میگفت حسن جون نکنه چیزی بگی تو به بابا ( آخ امام زمان ، چه خوب میشد ما امروز همینجا می مردیم ... ، این حرفیه که خود امام حسن زده ، میگفت ای کاش من اینجا می مردم مادر ... ای کاش اون روز توو کوچه می مُردم ، وای وای وای ... ) زیاده طولی نکشید مادرم از پا نشست از پا نشست و پشت اون خیبرشکن رو هم شکست رو دوش هفت نفر میرفت غریبونه از خونَمون شبونه یاس کبود و غنچه از این گلخونَمون #اوج اما مگه یادم میره که یاس تو شده کبود ؟ درو دیوار کوچه ها صحنه ی غربت ما بود مُغیره رو تا می بینه تازه میشه داغ دلم یادم میاد تازیانه غلاف و دستای گلم دیگه بابا طاقت نداشت از بس که غم زد شکوفه دار وندارش رو گذاشت همه با هم رفتیم کوفه

قسمت ششم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی چند سالی نگذشته بود یه کافری دمِ سحر

قسمت ششم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی چند سالی نگذشته بود یه کافری دمِ سحر توو سجده فرقش رو شکست شام فراقش شد سحر بیش از سه روز زنده نبود اون هم مارو تنها گذاشت اون هم غریبونه میرفت داغ رو دلِ ماها گذاشت طبق وصیتِ بابا دوباره رفتیم مدینه ولی تا پام اونجا رسید نشست و غُصه توو سینه چند ماهی توی مدینه حاکم مسلمین شدم بیعت این خَلق رو دیدم برا همه امین شدم اما زیاد طول نکشید بیعت این مردم شکست تیرای کینه دوباره توو سینه ی من می نشست #اوج یارای سینه چاکِ من به خونِ من تشنه بودند برای قتل و غارتم آماده و تشنه بودند #اوج توو سجده ها سجاده مو از زیر پام می کِشیدند ترسی اگر اَزَم نبوم سرِ منو می بُریدند توو سپاهو توو لشکرم کارشکنی بالا گرفت دشمنی با حیله وزور حکومتو از ما گرفت ناچارشدم صلح کنم تا دین زنده بمونه یادِ پیمبر جدمون دیگه پاینده بمونه #اوج اما نمک نشناسایی توو چهره های مسلمین به من عزیزِ مصطفی گفتند « مُذلُ المومنین » اما اینا سخت نبود در نظرِ پُرغُصه ام توو مدینه می دیدم رو منبر و توو مسجدا بعدِ نمازم ، واعظا جلوی من ، رو مِنبرا هم به بابام ، هم مادرم خیلی میگفتند ناسزا دلم نمیخواست دیگه این روزگارو ببینم با قاتلای مادرم تویِ یه مجلس بشینم خدا به من رحم نمود زَهر به داد من رسید همسر نانجیب من رشته ی عمرمو بُرید خونِ دلِ چندین ساله از توو دهانم میچکید تا جون به این لبها رسید رنگ از رخِ زینب پرید لحظه هایِ آخرمه حسینمو صدا کنید یه بار دیگه ببینمش مارو به هم رها کنید حسینِ من گریه نکن که دارم آتیش میگیرم جون به لبم ، عزیز من دیگه دارم من می میرم گوش کن وصیت منو بعد از این هر کجا میری بچه هامو با خود ببر حتی به کربلا میری غُصه ها باز رهاش نکرد شیشه ی عمرشو شکست زَهر شدو تیر شد و به چوب تابوتش نشست ( حسن غریب فاطمه ) تکرار

قسمت هفتم : #نوحه_امام_حسن_مجتبی ( علیه السلام ) #حاج_یونس_حبیبی ( حسن غریب فاطمه ) تکرار وای حسن ... وا حُزنا ... وا اَسفا ... واویلا ... یاالله ... محمدا ...واعلیا ... وا اُمّاه ... وا حُزنا ... واویلا ... حسن ، حسن ، حسن ... امروز عاشورای مدینه است ...حسین ، حسین ، حسین ... حسن ، حسن ، حسن ... لَا یَوْمَ‏ کَیَوْمِکَ یَا اَبا عَبْدِالله ... یَا اَبا عَبْدِاللهِ الْحُسین ... تو نور چشمان منی خامنه ای تو بهتر از جان منی خامنه ای تو جانِ جانان منی خامنه ای تو بهتر از جان منی خامنه ای یا حُجَّتِ ابْنِ الْحَسَن عَجِّلْ عَلی ظُهورِکْ دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته تو مَروه ای ، تو صفایی خدا کند که بیایی #ذکر_پایان_سینه_زنی