👓 نقدهای حجت‌الاسلام رضا غلامی به برنامه زندگی پس از زندگی 🔹 بخش آخر 🔸 نهم. اینکه بتوان این‌ جنس مشاهدات را مشاهدات ملکوتی خواند، هیچ ادله‌ای برای آن وجود ندارد، مشاهدات ملکوتی یا برزخی عبارت است از مشاهداتی که فرد قادر است به سبب آمادگی بالای روحی از ذهن خود جدا شده و به عالم خارج از ذهن خود منتقل و سپس با رجوع به ذهن و بواسطه خلاقیت نفس، دریافت های خود را از بیرون ذهن ترجمه و بیان کند.  🔸 دهم. ممکن است بعضی از این افراد تجربه‌ای مشابه شهودات عرفانی را نیز داشته باشند و به وادی خیال منفصل هم سفر کرده باشند اما چنانچه خدمتتان اشاره شد، تفکیک مشهودات خیال متصل از خیال منفصل کار بسیار دشواری است. در حقیقت، آنچه برای عارف در خواب و بیهوشی رخ می‌دهد، رؤیای صادقه است که در اسلام به مثابه یک معرفت شخصی موجه معرفی شده است هر چند برخی از عرفا در حین بیداری نیز قادر به شهودات عرفانی هستند. در عین حال، باید توجه نمود که حتی عرفا نیز مادامی که نتوانند شهودات خود را عقلاً و به زبان استدلال ترجمه کنند، صرفا برای آنها یک امر شخصی تلقی می‌شود و به همین سبب، از طرح آن با عموم نیز پرهیز می‌کنند.   🔸 یازدهم. این جنس برنامه‌ها بیشتر در جهان مسیحیت و در ظرف اندیشه مدرن با هدف ایجاد باور در میان افراد بی‌ایمان به دین و به تبع آن، زندگی پس از مرگ ( البته سازگار با روایت دینی ) رونق گرفته و نظایر آن از سال‌ها پیش در شبکه‌های تلویزیونی مسیحی تولید و با استقبال فراوان روبرو شده است.  ❗️ یکی دیگر از دلایل گسترش این بحث و این قبیل برنامه‌ها در جهان، مقابله با نیهیلیسم و از همه مهم‌تر، کاهش ترس از مرگ خصوصا در میان افراد میان سال به بالاست. علاوه بر این، این مباحث برای کسانی که از قدرت انتزاعی کمتری برخوردارند و بیشتر حس‌گرا هستند با استقبال بیشتری روبرو می‌شود این در حالی است که فهم حقیقت مرگ و جهان پس از آن به ظرفیت بالایی از جهت عقل انتزاعی نیاز دارد.  🔸 دوازدهم. معارف دینی در باب مرگ و حیات پس از مرگ، عمدتاً بر ایمان دینی و معارف نقلی تکیه دارند و به دلیل ایجاد سطحی‌نگری‌های مضر یا ایجاد انحراف در برداشت‌ها، دین از حسی سازی و بسط این معارف از طریق خواب ابا دارد. 🔸 سیزدهم. همانطور که می‌دانید خواب در اسلام، به هیچ وجه حجت نیست. یعنی نمی‌توان از خواب کسی ( حتی اگر از علماء بزرگ باشد) #اصل_معارفی یا قاعده شرعی استنباط نمود. همانطور که اشاره شد، شهودات عرفا نیز حجیت ندارند و معمولا تا زمان ترجمه عقلی یک امر شخصی محسوب می شوند هر چند پس از ترجمه عقلی نیز همچنان در فقه فاقد وجاهت لازم‌ برای استنباط قاعده شرعی به شمار می روند، بنابراین، روایت های برنامه تلویزیونی زندگی پس از زندگی فقط از آن‌جهت که شباهت هایی به برخی توصیفات دینی یا  شبه دینی به عالم‌ پس از مرگ دارد وجاهت دینی نداشته و قابلیت تبدیل به معارف دینی حتی از نوع درجه دوم را نیز نخواهد داشت.  والسلام @HozeTwit