💠👈کوری که عصاکِش کوران دگر شده... 📡 @IGHAN_IR 🔶🔸 ششم ماه می میلادی، زادروز #زیگموند_فروید، پدر علم #روانکاوی است! 🔘از نگاه فروید «انسان دارای دو بعد رشنال "Rational" (استدلالی و خودآگاه) و ای‌رشنال "Irrational" (غیراستدلالی و ناخودآگاه) است که بعد غیراستدلالی، احساسی و هیجانی او بر بعد خردورز و استدلالی او حاکم است لذا انسان حیوان غیرقابل اعتماد است.» 🔷 #فروید و نظریه‌ی کشف بخش پنهان #ذهن: 🔹«ناخودآگاه که برای بخش هشیار ما ناشناخته است در ذهن همه‌ی ما مانعی وجود دارد که اجازه‌ی ظهور این انگیزه‌های ناخوشایند و پنهان ما را به بخش هشیار نمی‌دهد.» فروید، تئوری روانکاوی خود را بر این دیدگاه بنیان گذاشت. او هشدار داد که اگر دو نیروی «مخرب خشونت» و نیروی «مخرب شهوت» مهار نشود، نظم جامعه برهم خواهد خورد. بعد از فروید، صاحبان قدرت از این نظریه‌ی او برای کنترل جمعیت در عصر دموکراسی توده‌ای ( بخوانید استبداد توده‌ای) استفاده بردند! 🔴 این نگرش، وهن و توهین به انسان است؛ پیام قرآن کریم و پیغامی که با #تمدن_سازی اسلامی می‌باید به جهان عرضه شود، در این است که انسان، ذاتاً کریم است و با #کرامت خلق شده: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» از این رو نسبت‌های «خطرناک» و «مخرب» به ذات با شرافت انسان، روا نیست. در طول یک قرن گذشته جهان به این #نظریه_فروید سر نهاده و در نهایت تأسف، در جامعه‌ی ما نیز به مثابه وحی منزل پذیرفته شده و تحت لوای علم در دانشگاه‌های ما تعلیم داده می‌شود!! در حالی که بنیان نظریه‌ی فروید، غلط است. او با دست گزاردن بر دو جزء کوچک انسان و درک و شناخت غلط از آن پنداشت «همه‌ی انسان» را کشف کرده است! 🔺 #شهوت و #غضب به عنوان دو قوه‌ی شهویه و غضبیه‌ی انسان، در لایه‌ی « #شغاف» انسان نهاده شده است؛ اما آیا انسان تنها همین دو قوه است؟ ✅ انسان فطرتی دارد که بر بستر این #فطرت، چهار ساحت او بنیان نهاده شده: « #صدر»، « #شغاف»، « #قلب»، « #فؤاد» و قوه‌های غضبیه و شهویه نیز دو قوه از میان هشت قوه و هشت #نفس‌ انسان‌هاست. 🔻 آنچه امروز مبتنی بر این نگاه فروید به کررات بر زبان عموم و خصوص جاری می‌شود، لفظ غلط « #کودک_درون» است. کودک درون، چیزی جز « #نفس_اماره» نیست که تمایلات غیرمنطقی دارد. جایی که یوسف نبی(ص) می‌گوید «إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي» این نفس اماره که دستور به عمل سوء می‌دهد مگر بر آنکس که خدا بر او رحم کند، با «کودک درون» نام گرفتن، موجه شده و به جای ایستادگی مقابل خواهش‌های آن، به تقاضاهایش دامن زده می‌شود. ✅ ابطال نظریه‌ی فروید اینجاست که شغاف توسط «صدر»، «قلب» و «فؤاد» در محاصره است. انسان بیداردلی که قلب و فؤاد او بینا و بیدار است، «شغاف» خود را با شک و یقین و حق و باطل (توجه دادن خود به حرام و حلال) کنترل می‌کند و صرفاً میدان درون خود را به حب و بغض نمی‌دهد. در اثر سیطره‌ی فؤاد، #عقل انسان بر #نفس او غلبه می‌یابد و در این صورت است که از نگاه #امام_صادق(ع)، #عدالت و #انصاف و #قسط جاری می‌شود. 🔴 در حالی دیدگاه فروید در خصوص وحشی بودن انسان، با قرآن کریم و عترت(ع) #مهر_ابطال می‌خورد که شاگردان #مکتب_فروید یعنی روانشناسان و روانکاوان در جامعه جای معلم اخلاق را گرفته‌اند! 💠 سرفصل «تجاوز به ذهن» از #کرسی_نظریه_پردازی #کلبه_کرامت را در این باره ملاحظه نمایید: 👉 http://llink.ir/84ga 📡 @IGHAN_IR

💠👈او همه چیز را زیبا می‌دید... 📡 @IGHAN_IR 🔸برای بانو #زینب(س) همه چیز زیبا بود؛ افلاکی، ملکوتی، جبروتی و لاهوتی بود نه زمینی و دنیوی. 🔸آن گاه که از او پرسید، «چه دیدی در کربلا، چه شد در عاشورا؛» فرمود: «ما رَأیتُ الا جَمیلا» 🔸نه با چشم سر (عین) نه حتی با چشم دل (بصیرت) که با چشم فؤاد خود رؤیت می‌نمود. ساحت‌های وجود خود را لایه لایه از صدر تا شغاف و از قلب تا فؤاد درنوردیده و به کنه دل خود دست یافته و حال، با چشم دیگری می‌دید،چشم فؤاد. 🔹رؤیا، از فؤاد انسان می‌جوشد و سربرمی‌آورد و از این دیدِ هنرمندانه است که همه چیز بر او جمیل می‌آمد. 🔸و اینجاست که زیبایی‌شناسی، استتیک و علم‌الاستحسان عاجز می‌ماند. هنرمندی که جمیل می‌انگارد و می‌نگارد، ورای محاسبات عالم ماده، مخاطب اثر هنری خود را « #ربوبیت» می‌کند. و از این نظر، عجب نیست که کار هنرمند، خدایی کردن است. 🔸هنرمند توحیدی، مؤمن به خداست؛ پس او مخاطب اثر هنری خود را به گونه‌ای می‌پروراند که هم‌چون زینب(س) چهار ساحت وجودی خود را درنوردیده و به تثبیت در فؤاد خود دست یابد، چراکه غایت حکمت قرآنی هنر، #تثبیت_فؤاد است. ❇️ هنر متعالی و هنر متعهد و هنر انسان‌ساز، جامعه را برمی‌انگیزاند؛ 🔖و هنری‌ست که خشیت را در #صدر رقم می‌زند و صدر انسان را خاشع می‌کند، آن گاه #شغاف انسان را فارغ از حمیت کرده و سکینت می‌بخشد؛ سپس #قلب را ربط می‌دهد و نرم می‌کند و از همین جا‌ست که اشک‌ها سرازیر می‌شود، آن گاه برمی‌انگیزاند و با تثبیت در #فؤاد، او را آرام می‌کند. 📸 l1l.ir/3wy7 ✅درجلسه ۶۰۷ کلبه کرامت-اندیشکده یقین، با موضوع «ریخت شناسی(۵)- سینمای مخاطب» (در آبان ۹۴) باعبور از هنر سنتی ارسطو و هنر مدرن نیچه، به حکمت هنر قرآنی پرداخته شده است. این جلسه دیدنی را دریافت کنید: kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/606 t.me/kolbeh_keramat/2441 📡 @IGHAN_IR

💠👈پرستاران ملائکه سپید پوش/ او همه چیز را زیبا می‌دید... 📡 @IGHAN_IR 🔸برای بانو #زینب(س) همه چیز زیبا بود؛ افلاکی، ملکوتی، جبروتی و لاهوتی بود نه زمینی و دنیوی. 🔸آن گاه که از او پرسید، «چه دیدی در کربلا، چه شد در عاشورا؛» فرمود: «ما رَأیتُ الا جَمیلا» 🔸نه با چشم سر (عین) نه حتی با چشم دل (بصیرت) که با چشم فؤاد خود رؤیت می‌نمود. ساحت‌های وجود خود را لایه لایه از صدر تا شغاف و از قلب تا فؤاد درنوردیده و به کنه دل خود دست یافته و حال، با چشم دیگری می‌دید،چشم فؤاد. 🔹رؤیا، از فؤاد انسان می‌جوشد و سربرمی‌آورد و از این دیدِ هنرمندانه است که همه چیز بر او جمیل می‌آمد. 🔸و اینجاست که زیبایی‌شناسی، استتیک و علم‌الاستحسان عاجز می‌ماند. هنرمندی که جمیل می‌انگارد و می‌نگارد، ورای محاسبات عالم ماده، مخاطب اثر هنری خود را « #ربوبیت» می‌کند. و از این نظر، عجب نیست که کار هنرمند، خدایی کردن است. 🔸هنرمند توحیدی، مؤمن به خداست؛ پس او مخاطب اثر هنری خود را به گونه‌ای می‌پروراند که هم‌چون زینب(س) چهار ساحت وجودی خود را درنوردیده و به تثبیت در فؤاد خود دست یابد، چراکه غایت حکمت قرآنی هنر، #تثبیت_فؤاد است. ❇️ هنر متعالی و هنر متعهد و هنر انسان‌ساز، جامعه را برمی‌انگیزاند؛ 🔖و هنری‌ست که خشیت را در #صدر رقم می‌زند و صدر انسان را خاشع می‌کند، آن گاه #شغاف انسان را فارغ از حمیت کرده و سکینت می‌بخشد؛ سپس #قلب را ربط می‌دهد و نرم می‌کند و از همین جا‌ست که اشک‌ها سرازیر می‌شود، آن گاه برمی‌انگیزاند و با تثبیت در #فؤاد، او را آرام می‌کند. 📸 l1l.ir/3wy7 ✅درجلسه ۶۰۷ کلبه کرامت-اندیشکده یقین، با موضوع «ریخت شناسی(۵)- سینمای مخاطب» (در آبان ۹۴) باعبور از هنر سنتی ارسطو و هنر مدرن نیچه، به حکمت هنر قرآنی پرداخته شده است. این جلسه دیدنی را دریافت کنید: kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/606 t.me/kolbeh_keramat/2441 📡 @IGHAN_IR

💠👈پرستاران ملائکه سپید پوش/ او همه چیز را زیبا می‌دید... 📡 @IGHAN_IR 🔸برای بانو #زینب(س) همه چیز زیبا بود؛ افلاکی، ملکوتی، جبروتی و لاهوتی بود نه زمینی و دنیوی. 🔸آن گاه که از او پرسید، «چه دیدی در کربلا، چه شد در عاشورا؛» فرمود: «ما رَأیتُ الا جَمیلا» 🔸نه با چشم سر (عین) نه حتی با چشم دل (بصیرت) که با چشم فؤاد خود رؤیت می‌نمود. ساحت‌های وجود خود را لایه لایه از صدر تا شغاف و از قلب تا فؤاد درنوردیده و به کنه دل خود دست یافته و حال، با چشم دیگری می‌دید،چشم فؤاد. 🔹رؤیا، از فؤاد انسان می‌جوشد و سربرمی‌آورد و از این دیدِ هنرمندانه است که همه چیز بر او جمیل می‌آمد. 🔸و اینجاست که زیبایی‌شناسی، استتیک و علم‌الاستحسان عاجز می‌ماند. هنرمندی که جمیل می‌انگارد و می‌نگارد، ورای محاسبات عالم ماده، مخاطب اثر هنری خود را « #ربوبیت» می‌کند. و از این نظر، عجب نیست که کار هنرمند، خدایی کردن است. 🔸هنرمند توحیدی، مؤمن به خداست؛ پس او مخاطب اثر هنری خود را به گونه‌ای می‌پروراند که هم‌چون زینب(س) چهار ساحت وجودی خود را درنوردیده و به تثبیت در فؤاد خود دست یابد، چراکه غایت حکمت قرآنی هنر، #تثبیت_فؤاد است. ❇️ هنر متعالی و هنر متعهد و هنر انسان‌ساز، جامعه را برمی‌انگیزاند؛ 🔖و هنری‌ست که خشیت را در #صدر رقم می‌زند و صدر انسان را خاشع می‌کند، آن گاه #شغاف انسان را فارغ از حمیت کرده و سکینت می‌بخشد؛ سپس #قلب را ربط می‌دهد و نرم می‌کند و از همین جا‌ست که اشک‌ها سرازیر می‌شود، آن گاه برمی‌انگیزاند و با تثبیت در #فؤاد، او را آرام می‌کند. 📸 l1l.ir/3wy7 ✅درجلسه ۶۰۷ کلبه کرامت-اندیشکده یقین، با موضوع «ریخت شناسی(۵)- سینمای مخاطب» (در آبان ۹۴) باعبور از هنر سنتی ارسطو و هنر مدرن نیچه، به حکمت هنر قرآنی پرداخته شده است. این جلسه دیدنی را دریافت کنید: kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/606 t.me/kolbeh_keramat/2441 📡 @IGHAN_IR