🌾 اللَّهُمَّ وَ لَا تَسْلُبْنَا الْیَقِینَ لِطُولِ الْأَمَدِ فِی غَیْبَتِهِ وَ انْقِطَاعِ خَبَرِهِ عَنَّا وَ لَا تُنْسِنَا ذِکْرَهُ وَ انْتِظَارَهُ وَ الْإِیمَانَ بِهِ وَ قُوَّهَ الْیَقِینِ فِی ظُهُورِهِ وَ الدُّعَاءَ لَهُ وَ الصَّلَاهَ عَلَیْهِ؛ حَتَّى لَا یُقَنِّطَنَا طُولُ غَیْبَتِهِ مِنْ قِیَامِهِ وَ یَکُونَ یَقِینُنَا فِی ذَلِکَ کَیَقِینِنَا فِی قِیَامِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ مَا جَاءَ بِهِ مِنْ وَحْیِکَ وَ تَنْزِیلِکَ.
🌱 پروردگارا! توفیق عنایت کن که به سبب طولانی شدن دوران غیبت و بی خبریِ ما از او، یقینمان (نسبت به او) از بین نرود و او را و انتظارِ ظهورش را از یاد نبریم و یقینِ کامل ما به ظهور او کاسته نشود و از دعا و درود بر او غفلت نورزیم. تا در نتیجه، طولانی شدن غیبتش ما را از ظهورش ناامید نگرداند، و همان سان که به قیام پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله و نزول قرآن یقین دارم، به قیام او نیز مطمئن باشم.
📚 بخشی از دعای زمان غیبت در کلام امام صادق علیه السلام
▪️ نزدیک غروب آفتاب که می شد ، مردم دمشق ، دست کودکان خویش را می گرفتند و به تماشای بچه های امام حسین علیه السلام می آمدند. و پس از آن راهی خانه می گشتند.
▪️ روزی رقیه با دیدگان حسرت بار به آن جمع نگاه کرد. ناله ای دردناک از دل برآورد و روی به عمه اش زینب سلام الله علیها نمود و گفت: ای عمه! اینها به کجا می روند؟ حضرت زینب سلام الله علیها فرمود: ای نور چشمم! اینها رهسپار خانه و کاشانه خود هستند. رقیه گفت: عمه جان! مگر ما خانه نداریم؟! زینب سلام الله علیها فرمود: نه! ما در اینجا غریبیم و خانه نداریم. خانه ما در مدینه است. با شنیدن این سخن صدای ناله و گریه رقیه بلند شد و فریاد زد: «واغربتاه ، واذلتاه ، واکربتاه» آه از غریبی ، وای از محنت و زاری ما.
😭😭😭
📚 داستان غم انگیز حضرت رقیه / ص40
▪️روایت شده است: هنگامی که حضرت زینب سلام الله علیها و همراهان در روز اربعین به کربلا آمدند ، زینب سلام الله علیها در کنار قبر برادر ، درد دلها کرد و گفتار جانسوزی گفت ؛ از جمله به یاد رقیه (س) افتاد و زبان حالش این بود:
🏴«برادر جان! همه کودکانی را که به من سپرده بودی ، به همراه خود آوردم ، مگر رقیه ات را که او را در شهر شام با دل غمبار به خاک سپرده ام». 🏴
📚 حضرت رقیه / علی فلسفی / ص47
9.16M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
زبان حال حضرت رقیه (س) با حضرت عباس (ع)
▪️ @Imamology
💎 پیامبر اکرم (ص) به اما علی (ع) فرمودند:
من رسول خدا هستم ، که از طرف او تبلیغ و هدایت می نمایم و تو وجه الله می باشی ، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست مگر من.
📚 تفسیر البرهان / ج4 / ص184
▪️ قطب راوندی از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است که حضرت امام حسن علیه السلام به اهل بیت خود می فرمود که من به زهر شهید خواهم شد مانند رسول خدا صلی الله و علیه و آله ، پرسیدند که خواهد کرد این کار را؟
فرمود که زن من جَعْدَه دختر اَشْعَث بن قیس ، معاویه پنهان زهری برای او خواهد فرستاد و امر خواهد کرد او را که آن زهر را به من بخوراند.
گفتند: او را از خانه خود بیرون کن و از خود دور گردان ، فرمود که چگونه او را از خانه بیرون کنم هنوز کاری از او واقع نشده است ، اگر او را بیرون کنم کسی به غیر او مرا نخواهد کشت و او را نزد مردم عذری خواهد بود که بی جرم و جنایت مرا اخراج کردند. 🍂
🔥 پس بعد از مدتی معاویه مال بسیاری با زهر قاتلی برای جعده فرستاد و پیغام داد که اگر این زهر را به حسن علیه السلام بخورانی من صد هزار درهم به تو می دهم و تو را به حباله نکاح پسر خود یزید در می آورم ؛ پس آن زن تصمیم عزم نمود که آن حضرت را مسموم نماید.
🏴 روزی جناب امام حسن علیه السلام روزه بود و روز بسیار گرمی بود و تشنگی بر آن جناب اثر کرده و در وقت افطار بسیار تشنه بود ، آن زن شربت شیری از برای آن حضرت آورد و آن زهر را داخل در آن کرده بود و به آن حضرت بیاشامید ، چون آن حضرت بیاشامید و احساس سمّ فرمود کلمه استرجاع گفت و خداوند را حمد کرد که از این جهان فانی به جنان جاودانی تحویل می دهد و جدّ و پدر و مادر و دو عمّ خود جعفر و حمزه را دیدار می فرماید ، پس روی به جعده کرد و فرمود:
ای دشمن خدا! کشتی مرا ، خدا بکشد تو را ، به خدا سوگند که خلفی بعد از من نخواهی یافت ، آن شخص تو را فریب داده خدا تو را و او را هر دو را به عذاب خود خوار فرماید ؛ پس آن حضرت دو روز در درد و اَلَم ماند و بعد از آن به جدّ بزرگوار و پدر عالی مقدار خود ملحق گردید.
🔥📜🔥معاویه از برای آن ملعونه وفا به عهدهای خود نکرد و به روایتی آن مالی که وعده کرده بود به او داد ولیکن او را به حباله یزید درنیاورد و گفت: کسی که با حسن علیه السلام وفا نکرد با یزید وفا نخواهد کرد.
📚 منتهی الآمال / ج1 / ص305 و 306