امر نهضهت مهم تر از امر شریعتی! چند سال پیش خدا توفیق داد و دیداری داشتیم با آقای فاضل میلانی. نوه آیت الله میلانی بزرگ. و رئیس بنیاد آیت الله خوئی. دیدار در مشهد بود و بهانه اش تاریخ شفاهی و فعالیت های جناب فاضل ضد شریعتی. در همان سال های دهه های چهل و پنجاه. ماجرا این است که مشهد قبل انقلاب یکی از پایگاه فکر و اندیشه بوده و محل رفت و آمدهای فکری( نه مثل الان که محل رکود و تحجر است. به لطف حضرات امنیتی-سیاسی و بزرگان روزهای جمعه ی شهر!) و شاهدش هم چهره هایی چون مطهری و خامنه ای و شریعتی. و طبیعی است که ماجرای شریعتی جایگاه ویژه ای در این شهر داشته باشد. از جمله مراکزی که چالش زیادی با شریعتی داشتند بیت آیت الله میلانی بوده. فقیه و مرجع عالیقدر آن ایام و از بزرگان علمی جهان‌ تشیع. و بخشی از این چالش و مقابله بر عهده ی حجة الاسلام فاضل میلانی بوده. که آن زمان طلبه فاضل و جوانی بوده و پاسخگوی شبهات عقیدتی شریعتی. خلاصه در دیداری که چند سال پیش با حجة الاسلام فاضل داشتیم صحبت به شریعتی کشیده شد و ایشان برخی نکات و خاطرات را بازگو کردند. از جمله خاطره ای از آیت الله خامنه ای. که یکدیگر را در همان روزهای مبارزات انقلاب در خیابان طبرسی مشهد دیده اند و آقای خامنه ای به ایشان گفته است: من خودم چندین جزوه (یا صفحه؟‌ شک از من است) در جواب شبهات شریعتی نوشته ام. اما الان وقت مطرح کردنش نیست. که به نهضت ضربه می خورد. (نقل به مضمون) این خاطره ازین باب برای من جالب است که از یک سو بیانگر نگاه صریح رهبری است به اشتباهات دکتر شریعتی. و از سوی دیگر نشانگر زمان شناسی ایشان است بصیرتشان. و کوتاه بین نبودن. و قشری نبودن. و نوک بینی را ندیدن! که این همه البته زاییده بینش نهضتی و تمدنی است. که مانندش کم بود و کم هست! پ.ن: قرار بود بار دیگر خدمت آقای سید فاضل برسیم. این بار برای ثبت برخی خاطرات دوران عراقشان و مبارزه با حزب بعث و چه و چه... که دست اجل مهلت نداد. خدایش رحمتش کند. ✍محمدسامان اقدامی(م.س.الف) #موجبه_جزئیه