باسمه تعالی رئوس مطالب #جلسه_نهم #إسراء/۳ ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا ۱. برکاتی که برای حضرت نوح(ع) و همراهانش در اثر شکرگزاری اشاره شد در آیه ۴۸ سوره هود بیان شده است: قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِّنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ: ﺍﻱ ﻧﻮﺡ، ﺑﺎ ﺳﻠﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﭘﺮﺑﺮﻛﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣّﺖ ﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻲ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻱ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣّﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺘﺎﻉ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ، ﺳﭙﺲ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ). ۲. بنابراین برکت با شکرگزاری رابطه مستقیم دارد و شکر حقیقی نعمت های خداوند به معنای بندگی خالصانه است که اثر آن از نسلی به نسلی تا قیامت ادامه می یابد، لذا چون سنّت شکرگزاری حضرت نوح به عنوان #شیخ_الانبیاء یک صفت برجسته است حق تعالی اجر این سنّت حسنه را برای ایشان تا قیامت ثبت می کند، لذا در آیه ۷۷ تا ۸۰ سوره صافات می فرماید: وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ(صافات/ ۷۷-۸۰) (ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺴﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﻲ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺴﻞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻳﻢ. ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻣّﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ. ﺳﻠﺎم ﺑﺮ ﻧﻮﺡ ﺑﺎﺩ، ﺳﻠﺎﻣﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﺸﺮﻱ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ. ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺡ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻳﻢ، ﺟﺰﺍ ﻣﻲ ﺩﻫﻴم) ۳. این سنت پروردگار است که اگر کسی از نظر پروردگار انسان خوبی بود چه با واسطه چه بی واسطه تا نسلهای آینده از هفت نسل تا هفتاد نسل برکت و خوبی را در فرزندانش حفظ می کند. مثل داستان حفظ مال آن شخص صالح برای فرزندانش در داستان حضرت موسی و خضر که فرمود: وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَٰلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (ﻭ ﺍﻣّﺎ ﺁﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭ، ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﻳﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﮔﻨﺠﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﻣﺮﺩﻱ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩ؛ ﭘﺲ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﮔﻨﺞِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩم ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻧﻜﺮﺩم، ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺁﻭﺭﺩم. ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻛﻨﻲ). @DailyCommentaryofQoran