🏴 امام حسین (علیه السلام): «هر کس که رنج و اندوهی را از مؤمنی برطرف سازد، خداوند متعال غم‌های دنیا و آخرت را از او دور می‌سازد» 📚 أعلام الدین ؛ ج ۱ ص ۲۹۸

🏴 امام حسین (علیه السلام): «من كشته اشكم، هيچ مؤمنى مرا ياد نمى‌كند مگر آنکه گریه می‌کند.» بحارالأنوار ؛ ج ۴۴ ص ۲۷۹

#کلیپ ▪️اگه سید الشهدا تو بهشته؛ چرا هر سال عزاداری؟! 🎤شهید#مطهری

#شور | و اذا زلزلت الارض.. هیئت‌ثاراللّٰه‌زنجان مدّاح: #حاج_مهدی_رسولی روز تاسوعای محرم‌الحرام ۱۴۴۴ یکشنبه ۱۶ مــردادماه ۱۴۰۱ [ @mahdirasuli_ir ] [ @sarallah_zanjan ]

#زمینه | سو مشکیدن که جالاندی... هیئت‌ثاراللّٰه‌زنجان مدّاح: #حاج_مهدی_رسولی روز تاسوعای محرم‌الحرام ۱۴۴۴ یکشنبه ۱۶ مــردادماه ۱۴۰۱ [ @mahdirasuli_ir ] [ @sarallah_zanjan ]

https://chat.whatsapp.com/KMOeLMMvNnw89KIM9b8Hx0 🔳 ضعف رسانه در تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ▪️مذاکرات برای برداشتن تحریم‌های ایران و بازگشت همه طرف‌ها به تعهدات خود!! (عنوانی که این روزها به شدت از آن استفاده می‌کنند) روز دوشنبه به پایان رسید. باز هم طبق معمول همیشه با یک بازی سنگین و سخت رسانه‌ای از طرف غربی‌ها مواجه بودیم. تجربه به ما می‌گوید هر وقت وارد چنین فضایی شدیم و رسانه‌های غربی به نقل از منابع!! آگاه خود ادعا کردند که همه چیز تمام است، متن توافق آماده است و فقط ایران باید امضا کند تا همه چیز به پایان برسد و این بهترین سندی است که می‌شود آماده کرد، بدانید که به جای یک جای کار، چند جای کار به شدت می‌لنگد. ▪️این تجربه سالیان دراز رصد و تعامل خبری با جریان رسانه‌ای غربی است. در حالی که تیم مذاکره‌کننده ایران در ایام محرم و فضای عزاداری کشور در وین به سر می‌برد و خبرهای نه چندان زیادی در این زمینه در فضای خبری کشور منتشر می‌گردید، غربی‌ها فرصت را طبق معمول مناسب دیده و تلاش کردند تا مدیریت فضا کنند و مانند همیشه طرف ایرانی هم منفعل عمل کرده و در حال بازنشر خبرهای تولید شده توسط این رسانه‌ها است! ▪️البته این اشتباه مربوط به امروز و دیروز نیست و متاسفانه سال‌های درازی است که ما در این زمینه دچار مشکل شده‌ و نتوانسته‌ایم خروجی دقیقی برای این مهم پیدا کنیم. علی باقری هم که اصولاً آدم رسانه‌ای نیست و بارها به دوستان پیشنهاد کردیم که در این زمینه چند آدم قوی که می‌توانند بنویسند و تولید محتوا کنند با خودتان ببرید و سعی کنید خبر اول را خود شما منتشر کنید نه اینکه بعد از انتشار هر دروغی توسط رسانه‌های غربی، ما در موضع انفعال بخواهیم این خبرها را راست و دروغ کنیم!! ▪️در دوره ظریف هر کسی که می‌توانستند می‌بردند و این دوره خودشان هم به زور رفتند! این سطح از افراط و تفریط ما ایرانی‌ها، به ویژه در سطح مدیران دیگر نوبر است. یا باید از این سمت بام بیفتیم یا از آن سمت!! متاسفانه همچنان درک درستی از موقعیت رسانه در دولت سیزدهم وجود ندارد و ناهماهنگی افرادی که در سطوح مختلف اطلاع رسانی قرار گرفته‌اند به شکلی عجیب زیاد است. این امر در مورد مذاکرات هم قابل اشاره است که می‌بینیم رسانه‌هایی که نزدیک به برخی نهادها هستند خبر می‌نویسند اما از سمت دولت، هیچ! ▪️در هر صورت، نیاز است که دولت یک فکر اساسی در این زمینه کند. تا جایی که توان داشتم و ارتباط به دوستان گفتم که باید این چرخ را درست کنید، نیاز به تولید دوباره چرخ نیست. برخی از افرادی که مسوولیت گرفته‌اند در عمرشان یک خط خبر هم ننوشته‌اند و نمی‌دانند اطلاع‌رسانی یعنی چه، اینکه چگونه توئیت می‌زنند را واقعاً نمی‌دانم که بلد هستند یا نه! @syriankhabar

🔻بی‌کرانگیِ حیات عاشورا در تاریخ 🖋 مهدی جمشیدی ۱. عاشورا، "شوریدن" است و ازاین‌رو، نقطۀ مقابلِ "بی‌تفاوتی" و "انفعال" و "نظاره‌گری" است. عاشورا، رسم "خروشیدن" و "جوشیدن" می‌آموزد و "محافظه‌کاری" و "مصلحت‌اندیشی" را بدنام و منفور می‌سازد. در منطق عاشورا، باید از همه‌چیزِ خویش گذشت و فانی در حقّ شد؛ باید به بیابان بلا رفت و در گرداب خون، غوطه‌ور شد؛ باید تمام محاسبه‌های معطوف به خود را کنار نهاد و به حکمِ "عقل سرخ"، دل به دریای شمشیر سپرد؛ باید "آداب عافیّت" را نادیده انگاشت و هزینۀ گزاف مقاومت را پراخت؛ باید میان "تسلیم" و "مرگ"، از جان گذشت و با زندگی در سایۀ حقارت، بدرود گفت؛ و ... . ۲. در میانۀ این ابتلاء عظیم، بسیار بودند آنان که نه در این سو بودند و نه در آن سو، امّا در آن "زمانه" بودند و می‌توانستند حسین را در کربلا "تنها" نگذارند؛ حتّی به بهای جان خویش، امّا چنین نکردند و اندکی بیش زندگی‌کردن را بر این "همراهی" ترجیح دادند. آنان، سالیانی بیشتر زیستند و طعم دنیا را چشیدند، امّا "بی‌اثر" و "خنثی". مردگانی بودند که زندگی را در "تنفّس در اکنون" می‌دیدند و شهامت دست‌کشیدن از اکنون برای "آفریدن یک تاریخِ جدید" را نداشتند. کوته‌اندیشانی که خواسته‌ها و تمنیّات‌شان، از زندگی روزمرّه‌اشان فراتر نمی‌رفت و دین‌داری را به بازی گرفته بودند. ۳. نمی‌توان از "تنهایی" و "غربت" حسین، پرسش نکرد. مردمانِ مسلمان از قیام حسین، بی‌خبر نبودند؛ نه از قیام او، نه از حقانیّت و فضیلت او. شاید راه او را باور نداشتند و شاید با وجود باور به انتخاب دشوار او، نتوانستند "مخاطرۀ همراهی با او" را بپذیرند. هرچه که هست، حسین در طول دوران امامت خویش، تنها توانست "هفتاد و اندی" را با خود در کربلا همراه کند. دیگران یا در جبهۀ مخالف او بودند یا "بی‌طرفان" و "خاموشانی" بودند سر به مرداب زندگی خویش فرو بردند و او را در آن معرکۀ تاریخی، "تنها" نهادند. چرا حسین، "تنها" ماند؟ چرا جامعۀ اسلامی، جانب او را نگرفت؟ آری، پس از کربلا، غوغاها برخاست، امّا مسأله این است که چرا در آن لحظۀ تاریخی که او پرچم اعتراض و مقاومت برافراشت، نه فریادی به حمایت از او، سکوت را شکست و نه شمشیری در کنار او از نیام سر بر کشید؟! درد و داغِ "غربت" و "تنهاییِ" حسین، کمتر از شهادت او نیست. نبرد نابرابر کربلا، حاصل کناره‌گیریِ مردمانِ مسلمان از این نزاع بود، وگرنه تقدیر دیگری رقم می‌خورد. مردمان، حقّ را شنیدند، امّا به یاری‌اش نشتافتند و باطل را دریافتند، امّا در برابر آن صف نکشیدند. همگان، "نظاره‌گر" و "خاموش" ماندند و حسین در تراکم سکوت اینان، به مسلخ رفت و جرعۀ زهرآگین غربت را نوشید. ۴. حسین در سال شصت‌ویک هجری رفت و اینان ماندند، امّا نه! اگر "همۀ زمان‌ها" عاشورا و "همۀ زمین‌ها" کربلاست، پس باید گفت حسین ماند و اینان رفتند. قافلۀ حسین از حرکت بازنایستاده است و همچنان در متن "تاریخِ حیاتِ باطنیِ انسان"، سیر می‌کند و تکرار می‌شود و حماسه‌ها و خیزش‌ها و صیرورت‌های قدسی می‌آفریند. این او بود که به تاریخ، معنای تازه بخشید و خوبان هر نسل و عصر را از تاریک‌خانۀ تعلّقاتِ زندگی برگزید و به قافلۀ خویش افزود. او در "دل تاریخ"، جاری‌ست؛ همچون چشمه‌ای زلال، می‌جوشد و جان اصحابِ حقیقت را سیراب می‌کند. و این "مقاومت" است که تاریخ می‌آفریند، نه "محافظه‌کاری". محافظه‌کاران از زمانۀ خویش فراتر نمی‌روند و در فردای تاریخ، به شمار نمی‌آیند. https://chat.whatsapp.com/KMOeLMMvNnw89KIM9b8Hx0

✴️ تجربه‌های تلخ و شیرین خبرنگاری/1 🔸نوشتن از خبرنگار شاید کار آسانی باشد و بسیاری خبرنگار و خبرنگاری را شغل آسانی می‌دانند که فقط کارش نوشتن است، نوشتن از رویدادها و البته آنچه که این روزها در مملکت ما شایع است، تعریف دادن و مجیز گفتن مسوولان و اهل قدرت. این همه چیزی است که برخی از خبرنگار جماعت سراغ دارند و می‌دانند و اما اگر با خود این قشر از جامعه صحبت کنید، متوجه خواهید شد که دردشان به اندازه ثانیه ثانیه زجری که می‌کشند است و به قول معروف، «از داخل خودشان را کشته و از بیرون مردم را» و این شیوه زندگی آن‌ها است که در ایرانِ ما ادامه دارد. 🔸نمی‌دانم اولین خبرنگار به تعریف امروز چه کسی بود، اما این را می‌دانم که بخشی از کار رسولان الهی هم اطلاع‌رسانی بوده است و البته همه ماموریت آن‌ها آگاهی‌بخشی بوده، آگاهی‌بخشی از خیر و شر، زشت و زیبا، دنیا و آخرت و اینکه خالق چه کسی است و مخلوق چه باید کند. اولین باری که خودم خبر نوشتم 27 سال پیش بود، در دهاتمان خبرنگار هفته‌ نامه پیام روستا بودم و هنوز هم اولین خبری که روستای‌مان در آن نشریه منتشر شد را در ذهن دارم و از آن روز تا به امروز هر جایی کار کرده‌ام، هیچ وقت از خبر نوشتن دور نشده‌ام. 🔸21 سال است که به صورت کامل شغلم خبرنگاری است، یعنی رسماً خبرنگارم و به عبارت بسیار بهتر، روزنامه‌نگار و عشق و علاقه‌ای که به این کار دارم از حد و وصف خارج است. در این 21 سال در تقریباً همه نشریات درجه یک کشور نوشته‌ام و قلم زده‌ام، بیش از 100 هزار خبر، گزارش، تحلیل و مصاحبه را تایپ کرده‌ام (در همین جا 27 هزار خبر و گزارش وجود دارد) و شاید از معدود افراد هم نسل خودم باشم که خبرنگار باقی ماند و با زندگی سخت و محدود، با زندگی پر از مشکل و درد این حرفه همچنان اموراتش می‌گذرد و راضی است به رضای خدا. 🔸در طول این 21 سال بسیاری از افرادی که همکارم بودند یا کار خبرنگاری را بوسیدند و گذاشتند کنار یا آنکه به دنبال کار نان و آبداری رفتند و مانند بسیاری دیگر که امروز هم خبرنگار فلان جا هستند و هم مسوول روابط عمومی فلان نهاد و سازمان و وزارتخانه، مدعی خبرنگاری هستند یا مانند گروهی دیگر که شب و روزشان بدون رانت نمی‌شود حتی یک خبر را بدون پاداش نمی‌نویسند. بسیاری دیگر نیز کشور را ترک کردند و برای لقمه نانی در حال قلم‌فروشی به دشمنان این آب و خاک هستند. هر چند برخی را همواره سرزنش می‌کنم، اما عده‌ معدودی را در این زمینه نه!! 🔸امروز روز خبرنگار است و بدون شک بسیاری هنوز فرق خبرنگار را با گزارشگر نمی‌دانید. این روزها بسیاری از کسانی که شغل‌شان گزارشگری است، عنوان خبرنگار را یدک می‌کشند و بر عکس خبرنگاران نان‌شان هم در روغن است. کافی است دوربین و میکروفن به دوش و به دست راهی اداره و نهادی شوند و یک گزارش دو دقیقه‌ای بگیرند... بقیه را حتماً می‌توانید حدس بزنید. داشتیم کسانی که از همین قِبَل وام قرض الحسنه چند میلیاردی یا مشاوره‌های چند ده میلیونی گرفتند و حتی مزخرفاتی را بنام کتاب نوشتند و قیمت نجومی زدند و یک جا از آن‌ها خریدند و تا دلتان بخواهد از این دست آدم‌ها بسیار داریم. 🔸اما خبرنگار دشمن بسیار دارد، اصحاب قدرت، صاحبان زور بزرگ‌ترین دشمنان این جماعت هستند. چون زور دارند، قانون هم حامی آن‌ها است و چون در قدرت هستند و زورشان می‌رسد اگر شما را به محکمه نکشانند بدون شک کاری می‌کنند که از نان خوردن بیفتید و خودم تجربه موارد متعددی از آن را دارم، آنقدر که یک بار به شکایت یک صاحب قدرت، قاضی نادان چشمش را بست و برایم چهار سال حبس، تبعید، ممنوعیت از نوشتن، شلاق و جریمه چند میلیونی نوشت و بعد دادگاه تجدیدنظر هم بدون آنکه پروند را بخواند دو سال حبس قطعی صادر کرد و فقط قضات باتجربه دیوانعالی کشور بودند که فهمیدند باید به جرم حیوان‌آزاری (چون آن قاضی نادان به آن ماده استناد کرده بود) باید حبس بکشم که رای را نقض کردند... 🔸هر کدام از شماها بدون شک در محیط پیرامونی خود افرادی این‌چنین را سراغ دارید اما پس از 23 شکایت متعدد در طول این چند سال یک بار هم کوتاه نیامدم و نوشتم. با تمام اجحافی که در حقم شد، از کشورم دفاع کردم و به جای رفتن به خارج در همین ایرانِ خودم ماندم. با کمترین‌ها ساختم با مشکلات و دردسرها... خبرنگاری شغل بسیار پر دردسری است و اگر بدشانس باشید و مثلا در فلسطین زندگی کنید سرنوشت‌تان در نهایت گلوله نظامیان اسرائیلی است یا در ترکیه زندان. @syriankhabar ✴️ تجربه‌های تلخ و شیرین خبرنگاری/ 2 🔸خبرنگار ماندن و بودن واقعاً سخت است. این روزها که زندگی‌ها سخت شده، هر چند در شهرستان و دهات‌مان زندگی می‌کنم اما وقتی به حقوق و درآمد خبرنگاران نگاه می‌کنم از خودم خجالت می‌کشم، از اینکه بسیاری از آن‌ها هنوز بیمه نیستند و صاحبان نشریات و خبرگزاری‌ها رسماً از آن‌ها بهر‌ه‌کشی می‌کنند و حتی نصف حقوق اداره

کار را هم به آن‌ها نمی‌دهند و از اینکه ناچار هستند چهار جا کار کنند تا بتوانند خودشان را سر پا نگه دارند. خبرنگارها در ایرانِ ما فقط یک روز حرمت می‌شوند و 364 روز دیگر بدبخت و بیچاره هستند... 🔸این‌هایی را که می‌نویسم همه تجربیات شخصی و روزانه خودم است. اگر بخواهم ماجراهایی که در این دو دهه از سر گذشته را نقل کنم داستان عجیبی خواهد شد اما حقیقت آن است که خبرنگار در هر کجای عالم که باشد، مشکلات بسیاری دارد اما دستکم به لحاظ سطح زندگی بسیار بهتر و بیشتر از ایرانِ ما تامین است. وقتی وضع اقتصادی کشور خراب باشد، وقتی پول در بساط کشور نباشد وضع ما خبرنگار جماعت هم افتضاح می‌شود چرا که بالاخره راه نان خوردن ما از راه تبلیغاتی است که در نشریات یا سایت‌ها کار می‌شود، وقتی پول نباشد آگهی هم نیست و اگر هم باشد فقط به یک عده خاص می‌رسد. 🔸امروز فقط یکی دو روزنامه در کشور نیمی از آگهی‌ها را دریافت می‌کنند و صاحبان آن چنان فربه شده‌اند و زورشان زیاد که اگر دستشان برسد هر چه روزنامه و سایت هست که یک خط آگهی می‌گیرند را تعطیل می‌کنند. روزنامه‌ها، نشریات و پایگاه‌های خبری ما در این سال‌ها بیچاره شده‌اند و دلیلش هم این است که در کشوری که یک شانزدهم چین جمعیت دارد، برابر با آن سایت و خبرگزاری و روزنامه و هفته‌نامه دارد که بسیاری از آن‌ها چاپ هم نمی‌شوند و بقیه‌اش هم بماند که داستان چیست. بله، قصه ما خبرنگارها تلخ است و هر چه هم می‌گذرد تلخ‌تر هم می‌شود. اگر رابطه داشته باشی، اگر پارتی داشته باشی نانت در روغن است و در غیر این صورت بدبخت عالمی... 🔸اما اینجا و در کانال اخبار سوریه تلاش کردم در این سال‌ها شکل دیگری از خبرنگاری را تجربه کنم، خبرنگاری در فضای مجازی هر چندی سختی‌های خودش را دارد، اما با این وجود فضای مجازی باعث شده تا با طیف بیشتری از مخاطبان روبه‌رو شویم، این فضا اگرچه نشریات کاغذی را نابود کرده‌ است اما راهی شده تا دورترین روستاها و در بدترین شرایط هم بشود اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی کرد. به شخصه نمی‌توانم بگویم که این کار بد است بنابراین اینجا هستم و می‌نویسم تا خدا چه خواهد. 🔸در این مدت از لطف و محبت تعدادی از دوستان بهره‌مند شده‌ و جا دارد از آن‌ها هم تشکر کنم. این لطف و محبت باعث شده در این دنیای برهوت بشود ارتباطات خاص و خوبی گرفت و دنیایی دیگر از مهربانی را تجربه کرد. دنیایی که برای خبرنگاری مثل من هنوز هم جای یاد گرفتن دارد و این یادگیری‌ها را تا جایی که بشود ادامه خواهم داد. بنابراین مانند همیشه به دعای شما نیازمندم. امیدوارم که روزی برسد که خبرهایی که دوست دارم را مخابره کنم و از تلخ و شیرین این خبرها بیشتر یاد بگیرم. 🔸امروز روز عاشورا است و این تقارن عجیب را هم باید به یاد داشت. اگر نبودند خبرنگارانی که بزرگ‌ترین تراژدی روی داده در تاریخ اسلام را روایت کنند چه بسا امروز روایت یزیدیان غلبه داشت. آن‌ها شاید در نبرد امام معصوم و یارانش را به شهادت رساندند اما در نبرد روایت‌ها شکست خوردند چرا که حدیث وقایع آن روز خیلی زود ثبت شد و سینه به سینه چرخید و آن رویداد چنان تلخ و بزرگ بود که هیج کس نتوانست به سادگی از آن عبور کند. خبرنگاران راویان راستین حقیقت باید باشند. @syriankhabar

🏴 پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله): «به درستی که حسین (علیه السلام)، چراغ هدایت و کشتی نجات است.» 📚 مدینة معاجز الأئمة علیهم السلام ؛ ج ۴ ص ۵۱ #حدیث 🆔 @balagh_ir

🔴 می‌دانید چرا صهیونیست‌ها از «خیام» می‌ترسند؟ روز سه‌شنبه و ساعتی پس از پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره خیام توسط آژانس فضایی روسیه، رئیس رژیم صهیونیستی در تماسی با رئیس جمهور روسیه از وی در این مورد گلایه کرده است!!! در حالی که نخست‌وزیر این رژیم هیچ ارتباطی با کرملین ندارد، صهیونیست‌ها در این زمینه ماموریت را به هرتزوگ قاتل داده‌اند. اما چرا صهیونیست‌ها از ماهواره خیام می‌ترسند؟ پاسخ بسیار واضح است: این ماهواره از نوع سنجشی و دارای دقت بالای تصویربرداری است و با تصاویر با وضوح یک متر است. همچنین این ماهواره قابلیت تصویربرداری از سطح زمین در طیف‌های مختلف تصویری را دارد. بله، با وضوح یک متر... این مساله باعث ترس و وحشت صهیونیست‌ها شده، چرا که آن‌ها نمی‌توانند ببینند رقیت قدرتمندشان عاقلانه رفتار کرده و به جای معطلی چند ماهه برای ارسال ماهواره به وسیله تجهیزات بومی، به سراغ روس‌ها رفته و آن‌ها این کار را کرده‌اند.. @syriankhabar