ما زاده قضا و قضا مادر همه‌ست چون کودکان دوان شده‌ایم از پی قضا طبل سفر ز دست قدم در سفر نهیم در حفظ و در حمایت و در عصمت خدا کوته شود بیابان چون قبله او بود پیش و سپس چمن بود و سرو دلربا کوهی که در ره آید هم پشت خم دهد کای قاصدان معدن اجلال مرحبا ما سایه وار در پی آن مه دوان شدیم ای دوستان همدل و همراه الصلا ارواح خیره مانده که این شوره خاک بین از حد ما گذشت و ملک گشت و مقتدا چه جای مقتدا که بدان جا که او رسید گر پا نهیم پیش بسوزیم در شقا ما همچو آب در گل و ریحان روان شویم تا خاک‌های تشنه ز ما بر دهد گیا باز از جهان روح رسولان همی‌رسند پنهان و آشکار بازآ به اقربا یاران نو گرفتی و ما را گذاشتی ما بی‌تو ناخوشیم اگر تو خوشی ز ما ای خواجه این ملالت تو ز آه اقرباست با هر کی جفت گردی آنت کند جدا خاموش کن که همت ایشان پی توست تأثیر همت‌ست تصاریف ابتلا . شعر از: دیوان #شمس_تبریزی . 8مهر روز بزرگداشت #مولوی . #ketabbazi @istade_ferest 🆔 @ISTA_ISTA