سلام در روزگاران پیشین، شغلی به نام #خوشه_چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگر ها راه می رفتند و ‌خوشه های جامانده را از زمین بر می داشتند و گاه #صاحب_مزرعه به دروگران دستور می داد که شلخته #درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید. #حافظ نيز در بیتی چنين می فرماید: ثوابت باشد ای دارای خرمن اگر رحمی کنی بر خوشه چینی دستفروشان «خوشه چین» های روزگار ما هستند، آنهايى که در این ایام شب عید و کرونایی و بیکاری چشم دارند به اینکه از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم ... *لحظه هایتان سرشار از سلامتی وخوشحالی*