متأسفانه مسائل جدی، کم اهمیت شده‌اند و مسائل کم‌اهمیت جدی. وقایع هم نهایتا دو روز حساس می‌شوند و دو روز دیگر چیز جدیدی جایگزین می‌شود. در واقع همه درگیر یک نوع زیست توییتری شده‌اند که هم گمان مهم بودن دارند و هم توهم مؤثر بودن. اما آن‌هایی که از یک حکایت‌خوانی محمود کریمی دمای دین‌داریشان بالا رفت و جوگیر شدند و فشار آوردند و حس کردند دیگر خیلی هوای دین را دارند، چرا وقتی آن عمامه به سر ملعون متلون به ساحت مقدس پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم تهمتی بست که مشرکان قریش می‌بستند یا به ساحت مقدس امام حاضر و ناظر عجل الله تعالی فرجه الشریف توهین کرد، لال بودند و زبان در کام نچرخانیدند و از رفتن اسلام داد سخن نگفتند؟ روی صحبتم با توییت‌زن‌های فارسی‌زبان اسرائیل و ماشین‌های انسان‌نمای منافقین نیست. مخاطبم دقیقا با اعاظم حوزه علمیه، صاحبان منبر، متحجران متنسک احمق و ترسویی است که سهم امام زمان خوردند، اما جرأت نکردند از ناحیه مقدسش دفاع کنند، ریشوها و چادری‌های توییتر و بچه مسلمان‌هایی است که غیرت دینیشان هر وقت که ضرری ندارد، گل می‌کند. پ.ن: محمود کریمی حکایت گفت، روایت نگفت، جای درستی هم شاید نگفت. اما... ✍ #حسام_الدین_ابوالحسنی 🚩جوان مومن انقلابی 🆔 Channel: @JME_ir