📣 کوه به کوه می‌رسد! إِذَا سَمِعْتُمْ بِجَبَلٍ زَالَ عَنْ مَکَانِهِ فَصَدِّقُوا، وَ إِذَا سَمِعْتُمْ بِرَجُلٍ تَغَیَّرَ عَنْ خُلُقِهِ، فَلَاتُصَدِّقُوا بِهِ، وَ إِنَّهُ یَصِیرُ إِلَى مَا جُبِلَ عَلَیْهِ اگر شنیدید کوهى از جاى خود تکان خورده باور کنید و اگر شنیدید کسى از خوى خویش دست بر داشته باور مکنید! این حدیث پیام‌بر مهربانی‌ها، مصداق خلق و خوی رایج در برخی از مدیران و تصمیم‌گیران کشور است، بهتر بگویم تِمِ غالبِ بسیاری از مدیریت‌ها! مدیرانی که نیت‌شان پاک است و دل‌شان می‌خواهد کاری کنند که هم بمانند و هم بماند؛ «بمانند» که بیشتر خدمت کنند و «بماند» آنچه برایش زحمت کشیده‌اند؛ با این وجود تغییر ذهنیت برایشان کاری دشوار است؛ حتی از جابجاکردن کوه‌ها هم سخت تر! باور به اینکه پروژه‌های ملی، منافع ملی دارند و محاسن‌شان برای یک استان و یک شهرستان و یک زبان و یک لهجه و یک گویش نیست، بلکه برای یک ملت است؛ برای ثبت در تاریخ و برای نسل‌های بسیار. نسل‌هایی که بعد از رفتن ما می‌آیند و می‌روند؛ حتی آن وقتی که دیگر نام و نشانی هم از ما باقی نمانده اما آیندگان، قضاوت خواهند کرد. قطار سریع‌ُسیر (High Speed Rail) یا به قول ایرانی‌های فرنگ‌نرفته، HSR#، یکی از همان اَبَرپروژه هایی‌ست که هر سانتی‌متر آن، با هزار کوهِ سخت رو به رو شد که بسیاری‌شان را جابجا کردند و جابجا کردیم، لکن هنوز هم باقی‌ست؛ با مسئولان دلسوزی که اقناع آنها از جابجاکردن کوه‌ها هم سخت‌تر بوده و هست. به آنها حق می‌دهم؛ از اینکه نگران باشند که چه می‌شود؟ اصلاً می‌شود یا نمی‌شود؟ آیا درست قدم بر می‌داریم یا نه؟ بارها به تک‌تک‌شان گفته‌ام مطمئن باشید که اگر درست نبود، پیشرفته‌ترین کشورهای جهان مثل ژاپن، آلمان، فرانسه، چین، انگلستان و ... HSR را این‌گونه جدی دنبال نمی‌کردند و اکنون به فکر Maglev و Hyperloop نمی‌افتادند و برایش میلیاردها دلار هزینه نمی کردند! اما ما چه کردیم؟ این سوالِ خیلی‌ها از شخصِ من است! شهادت می‌دهم و بدهند که در این چهار سال از تمام ظرفیت‌هایی که برایم و برایمان مقدور بود، با همراهی مدیران استان و تنها یک نماینده‌ی مجلس، بارها و بارها پیگیری کردیم و تا گره‌ها را یکی‌یکی باز کنیم: شخصِ #رییس‌جمهور شهید که مردانه پیگیر اجرای طرح بود، شخصِ رییس #عدلیه شخصِ معاون اول که تا آخرین لحظات اداری روز ۶ مرداد جلسه گذاشت و پیگیری کرد، معاون اجرایی رئیس‌جمهور، چهار رییس بانک مرکزی، سه رییس سازمان برنامه و بودجه و معاونین‌شان، دو وزیر امور خارجه، وزیر کشور، وزیر اقتصاد، رییس صندوق توسعه ملی، شورای عالی اقتصاد، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، مدیریت شهری، شهرستانی، استانی و پایتختی! حتی سراغ رییس مرکز ارتباطات مردمی و رسیدگی به شکایات ریاست جمهوری رفتیم و شِکوه‌ی کارشکنی‌ها را برایشان گفتیم و او هم مدیران مربوطه را احضار که چرا این همه ترکِ فعل؟ و حتی خارجی های چشم‌باریک که همه‌شان را با لفظ «محترم» می‌خوانم و میخوانیم، استفاده کردیم تا بشود «ایران عزیز» به فناوری HSR دست یابد و این قطارِ تندرو، تحولی در صنعت حمل و نقل میهن و دیگر صنایع و عرصه‌های گوناگون علم و تولید ایجاد کند؛ تحولی که از مزایای آن می‌توان به کاهش مصرف سوخت، زمان سفر، پیامدهای زیست محیطی تا افزایش رضایت و سهولت سفر، بهبود دسترسی به امکانات و ارتباطات میان قطب‌های مختلف کشور نام برد. منصفانه است که آمدن این قطار را به معنای پارادایم‌شیفت و تغییر نسل در حوزه حمل و نقل کشور و نقطه‌ی عطفی در توسعه ایران عزیزمان قلمداد کنیم. باورتان شود هنوز که در ابتدای راهیم قطار سریع‌السیر حتی در کیفیت سیمان و کابل برق تولیدی کشور هم تاثیر گذاشته و خروجی آنها را با نیاز خود کیفی‌تر کرده است؛ به همین سادگی و البته بسیار مهم حدیث مفصل را بخوانید که با ورود تجهیزات هوشمند سیگنالینگ و واگن و .. چه اتفاقی خواهد افتاد! اکنون از من می‌پرسید: «آخرش چی میشه؟ پس کی راه میفته؟» جوابِ من این است که تا مقصد، راهِ زیادی باقی نمانده؛ شاید چندماهی به تکمیل روسازی و شروع ریل‌گذاری! چشم‌هایی منتظر به پیچِ جاده و دل‌هُره‌های دل‌های پاکی که باور دارند می‌شود. پایانِ تونلِ تاریکِ تحریم و تنگنا را از اکنون با نوری که از دور، چهره خندان می‌کند را می‌توان دید و صدای سوتِ رسیدن به مقصد را پیشاپیش شنید؛ تونلی به طولِ سه دهه به عرضِ پنج دولت اصلاح‌طلب و اصول‌گرا که هرچه زحمت کشیدند تمام نشد این ماجرا؛ اینک با همتّی مضاعف می‌توان پایان این راهِ ریلی را جشن گرفت. این زمانِ دقیق و لحظه‌ی وصال، اینکه چند ماه و چندسال، شاید یکی دو سال، به خیلی چیزها بستگی دارد؛ اما مهم‌تر از همه به «اراده» صدرنشینان و بستنِ راه «نفوذی‌ها» وابسته‌ست. اراده‌ای که با «ارادت به ملت»، کارها می‌کند کارستان! بِعَون‌الله ▫️ایتا: Eitaa.com/Jaam_Isfahan

راه دوباره دور شد؛ آیا نزدیک می‌شود!؟ ✍ علیرضا صلواتی مجری کل طرح‌های زیربنایی استان اصفهان راه تهران-قم-اصفهان را می‌گویم با قطار؛ از نوع سریع‌السیرش! داستانش را که حتماً می‌دانید اگر هم نه، در نوشته‌های گذشته مُفَصَل درباره‎اش نوشته‌ام؛ بخوانیدش بد نیست! قصه‌ی پرغصه‌ای دارد این راه ما، این قطار، این مسیر. راهی که قرار بود نزدیک باشد اما نمی‌دانم (که البته می‌دانم) چرا به خط پایان‌اش نمی‌رسیم، بهتر بگویم؛ این راه هم خیلی دور هم خیلی نزدیک است، دور؛ از این بابت که هرچه تا به امروز تلاش کردیم به نقطه‌ی پایان نرسیده‌ایم. نزدیک از بابت اینکه می‌شود با کَمَکی خرد جمعی و اندکی همت، آن را به انتهای مسیر رساند. آخرین فراز و نشیب‌ها را با هم مرور کنیم، برگردیم به ۳۰ اردیبهشت‌ماه همین امسال و آن اتفاق تلخ و خبر ناگوار بالگرد حامل رییس‌جمهور دچار سانحه شد و آیت‌الله سید ابراهیم رییسی به شهادت رسید. با سقوط بالگرد در #ورزقان قطار سریع‌السیرِ داستان ما هم در ۹۵۸ کیلومتری محل سانحه دوباره از حرکت ایستاد. تبیین موضوع برای مقامات عالی کشور و تبیین موضوع سه سالی از ما وقت گرفت؛ سه سالی که بی‌ثمر شد و تقریباً تمام کارهایی که کرده بودیم به نقطه صفر رسید. نقطه سرخط! بسم‌الله الرحمن الرحیم اما پا پس نکشیدیم؛ گزینه‌ای جز #امید نداشتیم. از نو شروع کردیم؛ این‌بار برای تبیین اهمیت پروژه، بنا را بر ارتباطات چهره‌به‌چهره گذاشتیم  یه قول فرنگی‌ها فیس‌تو‌فیس، رُخ‌به‌رُخ با آنهایی که کاری از دست‌شان برمی‌آید. اولین نوبت به آقای معاون راهبردی رییس‌جمهور رسید، #محمدجواد_ظریف سابقه‌ی طولانی‌اش در #وزارت_خارجه و #سازمان_ملل و همراهی و قرابت‌اش با شخص #رییس‌جمهور قطعاً کمک‌کارمان بود برای او از اهمیت پروژه و شرایط حاضر گفتیم: «ما  چند "مغالطه‌ سیاسی" داریم درکشورمان همیشه در "موقعیت حساس کنونی" هستیم. همیشه "کمبود منابع" داریم. همیشه "پیشا انتخابات" و "پسا انتخابات" هستیم. نه در حال "جنگ‌ایم" نه "مذاکره‌". و همیشه "دور مستمر انتصابات" را داریم. خب، چه باید بکنیم؟ چه کنیم تا شرایط کشور مساعد بشود و این قطار به مقصد برسد؟ مثال "مترو" مثال خوبی ست، برای اینکه ثابت کنیم اگر بخواهیم می‌شود، حتی اگر در شرایط سخت باشیم. ۴۰ سال پیش هم در دهه ۵۰ همین بحث‌ها و دست‌اندازها برای طرح مترو بود. فضای نا امن دهه ۶۰ را داشتیم. بودجه کشور برای مباحث دفاعی بود و محرومیت شدیدی در کل کشور داشتیم و در مقایسه با امروز خیلی وضعیت بدتر بود؛ اما این اتفاق افتاد» اینها بخشی از مباحثی بود که در جلسه مطرح کردم. استقبال آقای معاون، تأیید حرف‌هایم بود: «این کار را با تمام توان پیگیری می‌کنم، برای تبیین موضوع برای هیأت دولت و شخص رییس جمهور. خودم در زمان وزارت امور خارجه از بانیان این طرح بودم و حتماً یاری‌رسان خواهم بود.» درآخر امید داریم به این گفتمان‌ها به این رخ به رخ‌شدن‌ها به این صحبت‌های چهره به چهره تا در دولت "وفاق ملی" بالاخره این راه به پایان خودش برسد با تلاشی که دو چندان شده شلوغی‌های بی‌وقفه‌ام امان دهد و فراغت شود، حتماً از دیدارهای چندین باره یک ماه اخیر با دستیار ویژه مقام معظم رهبری، آقای معاون اول و آقای مشاور عالی اقتصادی رییس‌جمهور و دیگر بزرگان کشور برایتان خواهم گفت. بعون الله. 📌 #جام_اصفهان، #رسانه_گفتمان_انقلاب ▪️تلگرام: T.me/jaam_isfahan ▫️ایتا: Eitaa.com/Jaam_Isfahan ▪️اینستاگرام: Instagram.com/Jaam_Isfahan_ ▫️واتساپ: https://chat.whatsapp.com/Ccc4xVPPnbf56zZw