🟩 مرحله هفتم: عملیات اجرا (از نقشه تا میدان) 📌 اپیزود اول: حرف قشنگ، بدون عمل قشنگ نیست! خیلی راحت می‌شه توی جلسه‌ها نقشه کشید، ایده داد، حتی شعار داد... اما اصلِ کار، میدونه. اون‌جاست که معلوم می‌شه نقشه‌ت واقعی بوده یا فقط یه رویاست. 🔑 تشکیلاتی بودن یعنی: خروجی گرفتن. یعنی چیزی که روی کاغذ نوشتیم، تو مدرسه یا پایگاه به چشم بیاد. 📌 اپیزود دوم: اجرا = هماهنگی هیچ برنامه‌ای بدون هماهنگی، به نتیجه نمی‌رسه. تو اجرا باید سه تا چیز رو جدی بگیری: 1. وظایف مشخص → هرکس دقیق بدونه چی‌کار باید بکنه. 2. زمان‌بندی روشن → کی، کجا، چه ساعتی. 3. ارتباط لحظه‌ای → حتی با یه گروه واتساپی یا پیامک. 🧩 اجرا مثل یه پازل بزرگه؛ اگه یه تیکه‌اش گم بشه، کل تصویر خراب می‌شه. 📌 اپیزود سوم: آماده برای بحران باش! هیچ اجرایی بدون دردسر نیست. ممکنه بچه‌ها دیر بیان شاید وسیله جور نشه یا مسئول فرهنگی یهو غیبش بزنه! 🔹هنر فرمانده اینه که: جایگزین داشته باشه روحیه رو حفظ کنه برنامه رو نخوابونه 📎 قلپ ویژه: > فرمانده واقعی کسیه که تو بحران هم لبخند بزنه و راه حل پیدا کنه. 📌 اپیزود چهارم: تبلیغ کن، دیده شو برنامه اجرا کردی ولی کسی نفهمید؟ یعنی نصف زحمتت هدر رفت! 🔊 اجرای خوب نیاز به تبلیغ داره: پوستر ساده اطلاع‌رسانی دهان به دهان فیلم و عکس برای بعد هم بچه‌ها ذوق می‌کنن، هم جریان توی مدرسه می‌مونه. 📌 تمرین پایانی این مرحله: یه برنامه کوچیک طراحی کن (مثلاً مسابقه فوتبال، یا اکران فیلم). وظایف رو تقسیم کن زمان و مکان رو مشخص کن یه نفر رو مسئول گزارش تصویری کن بعد از اجرا، تو دفترچه‌ت سه نکته بنویس: 1. چی خوب پیش رفت؟ 2. چی مشکل‌ساز شد؟ 3. دفعه بعد چطور بهترش می‌کنی؟ #یک_قُلپ_مدیریت #فرمانده_پیشگام #واحد_دانش‌آموزی 🌱 | @Javaaneh_ir

💡آدم شدنِ تو در تحمّل جمع است... کارِ فردی معمولاً منجر به موفقیت شخصی می‌شود ؛ یعنی نهایتاً خروجی‌اش ارتقاء جایگاه شغلی فرد است. اما در کارِ جمعی، مسئله فقط نتیجه نیست ، بلکه فرایند تعامل ، تضاد ، تحمل ، هماهنگی و فداکاری است که شخصیت انسان را می‌سازد. 🫂تشکیلات در واقع یک «مدرسه‌ی آدم‌سازی» است: 🔸در آن یاد می‌گیری صبر کنی، چون همه مثل تو فکر نمی‌کنند. 🔹یاد می‌گیری بگذری، چون گاهی باید نظر جمع را مقدم کنی. 🔸یاد می‌گیری مسئولیت‌پذیر باشی، چون دیگران روی تو حساب کرده‌اند. 🔹یاد می‌گیری اختلاف را مدیریت کنی، نه از آن فرار کنی. پس تشکیلات ابزاری صرفاً برای موفقیت نیست، بلکه میدان تربیت است. موفقیت بدون آدم شدن ، سطحی و شکننده است؛ ولی آدم شدن در دل کار جمعی ، هم خودش ارزش است و هم موفقیت‌های بعدی را پایدار می‌کند. #و_ما_ادراک_التشکیلات‌! #آدم_شدن 🌱 | @Javaaneh_ir

🌿○• هـرکـه بـه خــدا ایمـان دارد، ممکن نیسـت حـس کنـد محاصـره اسـت. حـتـی اگـر تمـام جغرافیایـی که در آن قرار دارد، بر او تنــگ آید... ــــــــــ ــــــــــ ـ #شهیدسیدحسن‌‌نصرالله 🌱| @Javaaneh_ir

🟩 مرحله هشتم: جمع‌بندی، ارزیابی، گزارش 📌 اپیزود اول: کار خوب بدون جمع‌بندی و مستندسازی نصفه‌کاره س خیلی از پایگاه‌ها یه عالمه برنامه اجرا می‌کنن، ولی چون جمع‌بندی ندارن، هر دفعه از صفر شروع می‌کنن. اما تشکیلات خوب اونیه که از تجربه‌های قبلی پله بسازه.😊 🔑 اصل مهم: اینو ملکه ذهنت کن و دائما با خودت مرور کن: هر کاری که انجام دادیم ، باید مستندسازی و جمع بندی بشه! (فردا اگه قرار شد پایگاه برتر رو معرفی کنن تو چطور ثابت می کنی برنامه های متنوعی داشتی و حق شماست اول بشی؟🧐🤨 احسنت با ارائه مستندات برنامه ها ) 📌 اپیزود دوم: ارزیابی یعنی نگاه از بیرون ارزیابی یعنی اینکه بعد از اجرا، یه قدم عقب‌تر بری و بپرسی: چی خوب بود؟ چی مشکل داشت؟ دفعه بعد چطوری بهترش کنیم؟ 🧠 قشنگ‌ترش اینه که بچه‌های تیم رو هم پای ارزیابی بیاری. هرکسی یه زاویه داره و این یعنی رشد. 📌 اپیزود سوم: گزارش = ذخیره تجربه‌ها گزارش نوشتن فقط برای پرونده اداری نیست! گزارش یعنی دفترچه‌ی تجربه‌های تشکیلات. توی گزارش اینا باید باشه: 1. عنوان برنامه 2. هدف برنامه 3. مراحل اجرا 4. نقاط قوت 5. نقاط ضعف 6. پیشنهاد برای آینده 📎 قلپ ویژه: 🔸 برنامه بدون گزارش، مثل کتاب بدون نتیجه‌گیریه. 🔸ارزش کار تو وقتی دوچندانه که بشه بهش رجوع کرد. 📌 اپیزود چهارم: تشکیلاتِ حافظه‌دار فرق یه تشکیلات زنده با یه تشکیلات مرده اینه که: 🔹زنده‌ها حافظه دارن، از تجربه‌ها درس می‌گیرن 🔸مرده‌ها هی تکرار اشتباه می‌کنن 🔹گزارش و ارزیابی یعنی ساختن حافظه‌ی جمعی. 📌 تمرین پایانی این مرحله: 🔅آخرین برنامه‌ای که تو پایگاه یا مدرسه‌تون اجرا کردید رو مرور کن. 🔅یه برگه بردار و طبق ۶ مورد بالا گزارشش رو بنویس. 🔅اگه تونستی، گزارش رو تو جلسه بعدی شورا بخون و نظر بقیه رو بگیر. #یک_قُلپ_مدیریت #فرمانده_پیشگام #واحد_دانش‌آموزی 🌱 | @Javaaneh_ir